محبوبه کلبعلی، استاد دانشگاه، عروسک ساز و از مربان نمونه فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به بهانه برگزاری سومین جشنواره ملی اسباب‌بازی در پاسخ به این سوال که امروزه چگونه می‌توان بازی‌های بومی و محلی را احیا کرد، به خبرنگار شبستان گفت: مربی کانون در مرکز شماره یک زابل هستند و با یکی از همکارانم توانستیم بازی‌های محلی را در این مرکز احیا کنیم و خوشبختانه با استقبال زیاد بچه‌ها مواجه شدیم. نوجوانان به خصوص پسران انرژی و تحرک زیادی دارند و بازی‌های محلی می‌تواند انرژی زیاد آنها را تخلیه کند.
کلبعلی اظهار داشت: قبلا بچه‌هایی که به مرکز ما می‌آمدند، پرخاشگر و عصبی بودند و معمولا با یکدیگر برخوردهای زیادی هم داشتند. علاوه بر این بچه ها راغب به فعالیت گروهی نبودند و ترجیح می دادند به تنهایی بازی کنند. وقتی پروژه بازی‌های محلی شکل گرفت، فضا عوض شد. همکاری و مهربانی بین بچه‌ها ایجاد شد. حتی دو نفر از بچه‌ها که با یکدیگر مشکل داشتند، اخلاق‌شان عوض شد و بازی باعث شد آنها دوست و حامی همدیگر شوند. بازی‌های محلی در درازمدت بچه‌ها را به فعالیت گروهی علاقه‌مند می‌کند و تنش و انرژ‌ی‌های زیاد آنها را تخلیه می کند. این امر موجب آرامش و شادی بچه‌ها می‌شود.
وی با بیان اینکه بازی‌های محلی اکثرا گروهی و با تحرک زیاد هستند، عنوان کرد: بازی‌های محلی تاثیر مثبتی در افزایش اعتماد به نفس بچه‌ها دارد و وحدت را بین آنها زیاد می‌کند. بچه در حین بازی احساس می‌کند که تنها نیست، بلکه چند نفری از او حمایت می‌کنند. همین امر به افزایش اعتماد به نفس او کمک می‌کند. علاوه بر این بازی‌های بومی و محلی بچه‌ها را نسبت به کارهای اشتراکی و گروهی راغب می‌کند. این بازی‌ها باعث می شود بچه ها به فعالیت های گروهی دیگر مانند درست کردن نشریه و شرکت در گروه سرود تمایل پیدا کنند. بازی های بومی و محلی با نزدیک کردن بچه ها به یکدیگر باعث شکل گیری ارتباطات سالم‌تر بین آنها می شود.
این عروسک ساز و مربی فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با اشاره به اهمیت معرفی بازی های بومی و محلی به بچه ها خاطرنشان کرد: قبل از هر چیزی باید برای بچه ها فضای مناسب را فراهم کنیم تا بچه ها در حین بازی صدمه نخورند. به عنوان مثال می توان در پارک، زمینی مختص به بازی های محلی اختصاص داد. بچه ها نسبت به بازی های بومی و محلی شناختی ندارند و برای همین به سراغ بازی های کامپیوتری می روند و برای این بازی ها سر و دست می شکنند. حتی می توان از فضای مجازی که امروزه در دسترس است، جاذبه های بازی های محلی را معرفی کنیم. می توان عکس هایی از این بازی ها در فضای مجازی ارایه داد تا بچه ها تشویق به این بازی ها شوند.
وی یادآور شد: در مرکز در حین بازی کدش کدش که با گل انجام می شود حتی نوجوانانی که ناخن های بلندی داشتند جوری با دست گل را حالت می دادند که انگار دیگر نگران بلندی و تمیزی ناخن های خود نبودند. آنها با لذت تمام این بازی را انجام می دادند. دست زدن به خاک و گل باعث خلاقیت می شود اما بچه ها این بازی ها را ندیدند و نمی شناسند. وقتی این بازی ها را بشناسند و مواد و وسایل بازی در دسترس آنها باشد، بازی برای آنها جذابیت و لذت دارد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه باید جشنواره بازی های بومی و محلی را برگزار کنیم، گفت: برای احیای این بازی ها باید جشنواره بازی های بومی و محلی را به صورت استانی، شهرستانی و یا منطقه ای برگزار کنیم تا بچه ها با این بازی ها آشنا شوند. ارگان و نهادی که برگزارکننده این جشنواره خواهد بود خواسته یا ناخواسته فضای مناسبی را ایجاد می کند و بچه ها با این بازی ها آشنا می شوند و مسلما ترغیب این بازی ها خواهند شد. بسیاری از این بازی های بومی محلی حتی نیاز به مربی ندارند و بچه ها خودشان می توانند با لذت در کنار هم، این بازی ها را انجام دهند.
نظر شما