به گزارش خبرگزاری شبستان، در مطالعات اسلامى، دو دانش بيش از بقيه اهميت دارد: فلسفة سياسى و فقه سياسى. مباحث بعدی سعى می‌كند اين دو حوزة دانش و نسبت آنها را به بحث گذارد. شايد بتوان «رويكرد همرَوى» را ادامة كوشش فارابى (در نسبت‌سنجى فلسفة سياسى و فقه سياسى) و تداوم انديشة نائينى و آخوند خراسانى (در سنجش ظرفيت فقه در رويارويى با تجدد) ارزيابى كرد. نظرية همرَوى كه بر ويرانه‌هاى دو گرايش حداكثرى و حداقلى بنا شده است انتظارى بينابينى از دين دارد. اين نظريه درصدد است نظرية سومى را در زمينة همروىِ فلسفة سياسى و فقه سياسى به بحث گذارد كه مابين دو رويكرد حداكثرى‌ها و حداقلى‌ها قرار مى‌گيرد.
نظرية همروى از يك طرف مى‌تواند در تقويت گفتمان نوانديشى دينى و گفتمان اصلاحات نقشى اساسى ايفا كند و از سويى ديگر مى‌تواند، با طرح ضرورت احياى فلسفة سياسى (اسلامى)، راه‌حلى براى معضل فربه شدن فقه (سياسى) ارائه دهد. بر اساس نظرية همروى، اجتهاد به شكل سنتى‌اش حجيت دارد؛ هرچند اين امر مانع از نسبت‌سنجى روش‌شناسى‌هاى مدرن با فقاهت نمى‌شود. «استنباط و زمان و مكان» اين ايده را دنبال مى‌كند كه، على‌رغم احتمال زمانى ـ مكانى شدن احكام، اصل با استمرار آن‌هاست. این كتاب، شامل بيش از يك دهه پژوهش و کوشش‌های قلمی نویسنده در حوزة انديشة سياسى اسلامى حول محور نظرية همروى است. به اعتقاد نویسندة این کتاب، هرمنوتيك و گفتمان دو روش مهم مدرن و پسامدرن محسوب مى‌شوند كه ممكن است بتوانند شيوة فهم را در انديشة اسلامى متحول سازند.
«همروي» فلسفه سياسي و فقه سياسي اثری از«سيد صادق حقيقت» است که نشر«هرمس» آن را در 543 صفحه برای نخستین بار چاپ کرده است.
نظر شما