به گزارش خبرگزاری شبستان ، در ادامه نشست های نقد و بررسی آثار موزه ای، این بار قرآنی که خط آن منسوب به امام حسن مجتبی (علیه اسلام) است با حضورعبدالمجید شریف زاده، پژوهشگر هنرهای سنتی و سید مجتبی حسینی، مدیرعامل کتابخانه و موزه ملک مورد بررسی قرار گرفت.
در این جلسه ابتدا تاریخچه ای از پیدایش خط کوفی و انواع آن گفته شد وسپس چهارقرآن نفیس خطی که هریک به خاطر ویژگی خاص، منحصر به فرد بودند و در کنار یکدیگر به نوعی تحول خط کوفی را نمایان می کردند، بررسی و با یکدیگر مقایسه شدند.
قرآن های اولیه از نظر رسم الخط عمدتا خشک، زاویه دار و بدون حرکت دورانی بودندو به دلیل اینکه نقطه و اعراب گذاری نمی شدند، خواندنشان مشکل بود. تعداد خطوط عمدتا کمتر از 10 سطر و تعداد کلمات در یک سطر بسیار کم بود و با خط درشت نوشته میشد. از نظر قطع کتاب هم اکثر قرآن های اولیه افقی یا مستطیل خوابیده بودند و کم کم به مربع و سپس به مستطیل ایستاده تبدیل شدند. اما بعدها خط جامع خوشنویسی هم پوشید و اعراب و نقطه گذاری، حاشیه نویسی ، تزئین و طلا اندازی و استفاده از رنگهای مختلف هم مرسوم شد و همچنین از طول خطوط کاسته و به ارتفاع آن افزوده شد.
به گزارش روابط عمومی مؤسسه کتابخانه و موزه ملی ملک، اکثر قرآن های منسوب به ائمه اطهار (علیه السلام) در قرن 4 و 5 هجری که اوج خط کوفی است کتابت شده اند. قرآن منسوب به امام حسن مجتبی (علیه اسلام) که در صفحه آخر آن «کتبه حسن بن علی» نوشته شده ، خط آن از قدرت نسبتا خوبی برخوردار است ، فاصله بین خطوط و طرز قرار گرفتن نقطه ها و وجه نمادین و رازگونه آن آرامشی را به بیننده القا میکند که آن را به یک اثر ویژ0 تبدیل می کند.
همچنین در آن زمان برای اعراب گذاری از نقطه های قرمز استفاده می شد که در این اثر وجود یک نقطه سبز نشان دهنده یک مرحله از تحولی تازه از استفاده کردن رنگ است که این خود شاخصه ای برای کارشناسی یک اثر تاریخی خواهد بود.
پایان پیام/
نظر شما