خبرگزاری شبستان – مازندران
هر روز که به ولادت حضرت علی ابن موسی الرضا(علیه السلام)، نزدیک تر می شویم، عشق و علاقه به آن امام همام، تمام وجودم را فرا می گیرد.
دهه کرامت رو به پایان است و عاشقان ائمه اطهار(علیهم السلام) به ویژه حضرت معصومه(سلام الله علیها)، حضرت احمد بن موسی، شاهچراغ(علیه السلام) و حضرت رضا(علیه السلام)، بی تاب پابوسی آن بزرگواران.
برنامه های مختلفی در این دهه بابرکت، برگزار می شود که اعزام اولین زائران که تاکنون به زیارت بارگاه آن حضرت، مشرف نشده اند از فعالیت هائی است که مدتی از انجام آن می گذرد و چه عظمت بسیار دارد، فرستادن اشخاصی که آرزوی فقط یک بار، پابوسی امام رئوف(علیه السلام) را دارند.
گرامیداشت دهه کرامت با اجرای جشن هایی در مساجد، تکایا و هیئت های مذهبی، صورت می گیرد و چه زیبا است که گفتار و کردار خاندان عصمت و طهارت(علیهم السلام) را در زندگی فردی و اجتماعی به صورت کاربردی، مورد استفاده قرار گیرد.
نشاط و شادی لازمه یک زندگی است که به این مهم در دین بسیار، تاکید شده است و با اجرای درست آن، افراد زیادی شیفته بزرگان می شوند و به معنویات، سوق می یابند.
به ولادت امام هشتم، نزدیک و نزدیک تر می شویم و شمیم پسر امام موسی کاظم(علیه السلام) و پدر حضرت جواد(علیه السلام) به مشام می رسد و کوی و برزن به نمادی از محبوب و یار، منقش می شود.
بارگاه پاک و معطر ثامن الحجج، علی بن موسی الرضا(علیه السلام) میزبان زائران از دور و نزدیک می شود و چه شکوهی دارد، مجاور آن حضرت بودن و هر لحظه به زیارت آن بزرگوار، مشرف شدن.
دلم به سوی حرم امام رضا(علیه السلام) پرواز کرد و در شهر مقدس مشهد است اما جسمم در وادی غربت در فاصله ای دور از ایشان، قرار دارد و صبر، بردباری و انتظار فقط مرهمی است هر چند که چندین سال به زیارت آن حضرت، مشرف نشدم اما خاطرات آخرین سفر از یادم نرفته است.
حضرت امام رضا(علیه السلام)، چندین بار به زیارت شما نائل شدم اما با وجود تمام اشتیاق و علاقه اگر صلاح نیست باز در انتظار می مانم شاید که فردی به پابوسی شما حتی برای اولین دفعه، واجب تر باشد.
یادداشت: معصومه علیزاده
نظر شما