احسان مهدیان، داور هفت دوره از جشنواره بین المللی نامه ای به امام رضا(علیه السلام) امروز(1مرداد) در حاشیه آخرین مرحله داوری نامه ها و دلنوشته های رسیده به دبیرخانه این جشنواره به خبرنگار شبستان از روند رو به رشد این جشنواره ای مزین به نام مبارک ضامن آهو گفت که از نظر می گذرد.
* چند دوره افتخار داوری د راین جشنواره را دارید؟
هفتمین دوره که داور جشنواره هستم در این هفت دوره نیز سرگروه داوران بودم.
* ارزیابی تان از دوازده دوره برگزاری این جشنواره بفرمایید و آیا انتظارات دبیرخانه برآورده شده است؟
فرهنگ سازی در زمینه نامه و نامه نگاری در قالب یک جشنواره یک کاری است که فرآیند زمانی را می طلبد و فرهنگ را نمی توان از یک طرف دستگاه داد و از طرف دیگر خواست نتیجه مطلوب را دریافت کرد. امروزه با توجه به سیستم های الکترونیکی و دیجیتالی که وجود دارد نامه نویسی در حال فراموشی است و این جشنواره تا حدودی توانسته نامه نویسی را احیا کند دستگاه سنتی نامه نوشتن را احیا کرد اما تا مقصود نهایی را بسیار است.
نامه ها دلی ترند وآدم ها را به یکدیگر نزدیکتر می کنند در صورتی که در فرهنگ دیجیتال بیشتر سعی می کنی همانند بقیه افراد بشوید .
حین نامه نوشتن و کارکردن روی کاغذ دیگر کسی به دیگران نگاه نمی کند و خودش درد و دل های خودش را با آقا درمیان می گذارد این تفاوت بسیار ظریفی که به آن توجه نمی شود.
نامه نوشتن به یک انسان مقدس موجب می شود دانش آموزان و دانشجویان ما تحقیق کنند و ممارست کنند ائمه(علیهم السلام) را بهتر بشناسند انتظار دبیرخانه و داوران این است که جشنواره رشد کند وطی بررسی ها و آسیب شناسی هایی صورت گرفته، موانع که موجبات رشد دلخواه را فراهم می کنند نیز شناسایی شده وبایستی مرتفع شوند.
خیلی از نامه های رسیده به دبیرخانه جشنواره کپی شده است چراکه دانش آموزان توجیه نیستند. آموزش و پرورش، مدیرمدرسه و مسئولین امر نیامدن به دانش آموز بگویند که تو درد دل خودت را بنویس فقط گفتن نامه تهیه کنید برای امام رضا(علیه السلام) و این دانش آموزان هم از دم دست ترین ابزار استفاده کردند و با یک سرچ نامه نوشتن و به جشنواره ارسال کردند براین باور معتقدم که دانش آموزان مقصر نیستند و باید روی این مسئله کارشود. به دانش آموز و دانشجو گفتند فقط باید برنده بشوید تعداد برگزیدگان محدود است و باید بپذیریم رقابت با همین محدودیت ها زیبا است
* آیا در زمان خوانش نامه ها در این هفت دوره چیز خاصی نظر شما را جلب کرده است؟
در نامه ها یک مولفه هایی وجود دارد که موجب می شود به ائمه(علیهم السلام) با دید معصومیت بنگریم و افرادیکه در این جشنواره شرکت می کنند به این موضوع صحه می گذارند و دیگران می دانند این اتفاق افتاده است و مجموعه اتفاقاتی که موجب شفای بیمار، رفع مشکل و گرفتاری شده و نتیجه تاثیر متافیزیکی بین من زائر و خود آقا دارد را بیان می کند.و بعضا اتفاقات خوشی را برای نویسنده و خواننده نامه ها رقم می زنند.
من پنجشنبه با ماشین خودم می روم مشهد و شنبه صبح سر کار خودم هستم و هربار که به حرم مطهر رضوی مشرف می شوم این بیت سروده خویش را برای آقا بازگو می کنم« من که از ساری آمدم ....... به حرم آمدم از شما دوا بخرم روح خود را به صحن آوردم ........ جسم خود را به کجا ببرم» براین باور معتقدم که برگزاری این جشنواره در زندگی من تاثیرات خوبی داشته طبیعتا روی دیگران نیز اثرات خوبی گذاشته است.
* واما حرف آخر...
تلاش داریم با شیوه هایی آموزشی و برگزاری کارگاه های متعدد کیفیت کار بالاتر رود.
نظر شما