به گزارش خبرگزاری شبستان، به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، نویسنده در این کتاب، به روشنایی افکندن بر چهرة شاعرانی آستین بالا زده که زبانِ مادری‌شان پارسی نبوده و چندی پیش از سرودنِ این اشعار، این زبان را آموخته‌اند.
وی در مقدمه کتاب می‌نویسد: تأمّل در درون‌مایه‌های شعرِ این دوستان، علاوه بر فوایدِ پژوهشی‌یی که برای پژوهش‌گران در بر دارد، برای تک‌تکِ خودِ همین یارانِ جوان نیز خالی از بهره نیست؛ به گمانِ من، این هفت تَن، توانسته‌اند در کنارِ هم، هفت رنگِ منشوری را رقم بزنند که آن نورِ اعلی، آن شکلِ غایی و استعلایافته از شعرِ متعالیِ فردای ما را در آن‌سوی مرزهای ایران می‌سازد.
این کتاب می‌کوشد که تصویری نسبتاً جامع و البتّه استقرائی ارائه دهد از آنچه که در سطحِ عاطفی و فکریِ گزیدة شعر شاعران این دفتر رقم خورده است. این واکاوی، با آن که چهره‌ای توصیفی دارد و ما را در رویکردهای فکری و عاطفیِ شعرِ این دوستان دقیق‌تر می‌کند، ولی در نهایت، از نوعی تنقید هم غافل و بی‌بهره نخواهد بود.
علیرضا قزوه، در بخشی از مقدمه این کتاب می‌نویسد: خوش‌بختانه به رغم مبالغی حواس‌پرتی در استراتژی‌های فرهنگی، در چند سال گذشته شاهد جوانه‌هایی امیدبخش در بوستان شعر فارسی بوده‌ایم. هم دانشگاه‌های ما و هم مراکز معتبر شرق‌شناسی جهان، بالاخره به ادبیات و مخصوصاً شعر دوران انقلاب اعتماد کرده‌اند و به محرومیت خویش از این فیضان جاری پایان داده‌اند. در کنار این، رویش‌ها و استعدادهای خوبی نیز در میان نسل نوخاستة شاعران دوران انقلاب اسلامی مشاهده می‌شود. اما شگفت‌انگیزتر و امیدآفرین‌تر از این، ظهور نسل خوش‌آتیه و مستعد و باانگیزه‌ای از شاعران پارسی‌سُرای غیرپارسی‌زبان است. و چه چیزی از این برای ما شاعران انقلاب روحیه‌بخش‌تر و نشئه‌انگیزتر از اینکه امروز آرزوهای سی‌سالة نسل نخست شاعران انقلاب را تا حدودی محقق می‌بینیم؟
ظهور و بالندگی و حضور مداوم این شاعران پارسی‌سُرای غیرپارسی‌زبان، در چهار ـ پنج سال گذشته، به همان اندازه که نشان‌گرِ سال‌ها فرصت‌سوزیِ دریغناک است، اما همان قدر، و بلکه بارها بیش از آن، نویدبخش و شوق‌آفرین به شمار می‌رود.
نظر شما