راه عمل به امر قرآنیِ «وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ»!

به گزارش خبرگزاری شبستان: قرآن می فرماید: «وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ؛ حج و عمره را برای خدا تمام کنید» (1) امامان معصوم علیهم السلام در تفسیر این آیه فرموده اند: «حج تمام، حجی است که در آن کلام زشت، گناه و نزاع نباشد و از محرمات پرهیز شود.» (2)

همچنین فرموده اند: حجی تمام است که در آن انسان توفیق یابد امام زمان خود را ملاقات کند. امام باقر علیه السلام در این زمینه فرمودند: «تََمَامُ الحَجِّ لِقاءُ الِامام ِ؛ از موجبات تمامیت حج دیدار امام است.» (3)

امام باقر علیه السلام در حدیث دیگری فرمودند: «إنَّمَا اُمِرَ النّاسُ أن یَأتَوا هَذِهِ الأحجَارَ فَیَطُوفُوا بِهَا ثُمَّ یَاتُونَا فََیُخبِروُنا بِوِلایَتِهِم وَ یَعرِضُوا عَلَینَا نَصرَهُم؛ همانا مردم مأمور شده اند تا به سوی این سنگ ها بیایند و دور آن ها طواف کنند و آن گاه به سوی ما آیند و ما را از ولایتشان خبر دهند و نصرت خود را بر ما عرضه نمایند.» (4)

ایشان با استناد به آیه «فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنْ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ؛ تو دل هاى گروهى از مردم را متوجّه آنها ساز (سوره مبارکه ابراهیم، آیه 37) فرمودند: «حضرت ابراهیم علیه السلام از خدا نخواست که دل های مردم به کعبه تمایل پیدا کند بلکه از خداوند درخواست کرد که مردم به ذریه او تمایل یابند. آری توجه به امام یکی از فلسفه های حج است.

حج بهترین فرصت برای توبه، یاد مرگ و معاد، از همه چیز بریدن و صحرای عرفات و مشعر را دیدن و در انتظار مهدی موعود علیه السلام نشستن است.

کعبه مرکز قیام است؛ یعنی می توان دور آن مردم را برای قیام دعوت کرد. همان گونه که امام حسین علیه السلام قبل از حرکت به کربلا  چند ماه در مکه توقف کرد و هنگام اجتماع مردم  برای اعمال حج، آنان را از حرکت خود آگاه ساخت. قیام حضرت مهدی علیه السلام نیز از آن جا آغاز خواهد شد و مایه خواهد گرفت.

حضرت مهدی علیه السلام هر ساله در زمان حج، در مکه حضور دارند و نقش خود را ایفا می کنند. امام صادق علیه السلام فرمودند: «لِلقائِم ِغَیبَتانِ ِ یَشهَدُ فِی إحداهُمَا المَواسِمَ یَرَی النَاسَ وَ لا یَرَونَهُ فِیِهِ؛ قائم دو غیبت خواهد داشت در یکی از آن دو شاهد موسم های حج خواهد بود در حالی که مردم را می بیند ولی مردم او را نمی بینند.» (5)  

در عرفاتی که در آن امام، حاضر نباشد معرفتی نیست؛ در مشعری که در آن، امام حاضر نباشد، شعوری نیست؛ اگر در منی، امام حاضر نباشد، شیطان ها قد علم کرده و ایستاده اند و رمی آنها ممکن نیست؛ اگر در کنار زمزم، امام حاضر نباشد، آبی نخواهد بود بلکه هر چه هست سراب است. همان طور که حیات هر زنده ای وابسته به آب است حیات معنوی هر انسان نیز به رهبران آسمانی وابسته است.(دَعَاکُم لِما یُحییکُم)(6)

پی نوشت ها:

1.سوره بقره آیه 196

2. نورالثقلین، ج 1، ص 181

3.الکافی، ج4، ص 549

4.الکافی، ج 4، ص 549

5.الکافی، ج1، ص311

6.سوره انفال، آیه 24

*پرتویی از آیه های مهدوی، حجت الاسلام محسن قرائتی