بتول زاهد پور، محقق حوزه و دانشگاه در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در اصفهان با اشاره به اینکه خانواده در عین آنکه کوچکترین نهاد جامعه به شمار میرود، نهادی بیبدیل، حیاتی و انسانساز است. تصریح کرد: بدون شك این نهاد، به سبب آنکه اولین و اصلیترین نهاد زیستی و آموزشی هر فرد به شمار میرود، بنياديترين نقش را در شكل گيري افكار، عقايد، نگرشها، رفتار، شخصيت و نحوۀ زندگي و عملكرد هر فرد ایفا میکند.
زاهد پور خاطر نشان کرد: اغلب ازدواجها با دلبستگی طرفین آغاز گردیده و در ابتدای مسیر زندگی، عشق و محبت مهمترین سرمایۀ آن محسوب میشود. لیکن به تدریج در اثر عدم آگاهی زوجین در چگونگی حفظ این سرمایۀ ارزشمند، عشق نخستین به بیمهری، مشاجره و حتی سرخوردگی زناشویی تبدیل میگردد.
وی ابراز داشت: سرخوردگی زناشویی در واقع کاهش تدریجی دلبستگی عاطفی است که شامل بیگانگی عاطفی و افزایش احساس بیعلاقگی و بیتفاوتی نسبت به همسر میشود که فاصلۀ فیزیکی را به همراه داشته و بر جنبههایی از کیفیت زندگی زناشویی مانند ثبات، تعهد، رضایتمندی و شادی تأثیر میگذارد.
زاهد پور با تاکید بر اینکه افزایش بزهکاری، خشونت، بیماریهای روحی و جسمی و طلاق عاطفی و رسمی در جامعۀ کنونی نیز نشان از کمرنگ شدن نقش خانواده در ایجاد آرامش روحی افراد دارد افزود: لذا خوانشی دوباره از متون دینی و قرین ساختن آن با علوم روانشناسی که حاصل اکتشافات بشر امروزی است، راهی مهم برای برون رفت از نا آرامیهای دوران تمدن و تکنولوژی انسان به شمار میرود.
استاد حوزه و دانشگاه ابراز داشت: رابطۀ زوجی مثل نوزاد است که اگر مراقبت نشود هیچ تضمینی برای سلامت و حیاتش نیست و گاهی اوقات مشاهده می شود زوجین در انتخاب همسر موفق بوده اند ولی در مراقبت از رابطه ناموفقند؛ مانند نوزادی که سالم به دنیا آمده ولی در اثر عدم مراقبت بیمار می گردد.
زاهد پور خاطر نشان کرد: همانطور که نوزاد نیاز به تغذیه دارد رابطۀ زوجی نیاز به غنی سازی دارد و غنی سازی آن به وسیلۀ اموری همچون نیکو صدا زدن، استقبال و بدرقه، ابراز محبت، تحسین و تشکر، هدیه دادن، ایجاد اوقات خوش و روابط جنسی رضایت بخش انجام می شود. همانگونه که نوزاد نیاز به محافظت دارد، در رابطۀ زوجینی نیز ضروری است اسرار زندگی مشترک پنهان نگه داشته شود تا رابطه از خطرات حفظ گردد.
وی افزود: همانگونه که نوزاد نیاز به نظافت دارد، رابطۀ زوجینی نیاز به رفع کدورت ها و رنجش ها دارد که به وسیلۀ درددل نمودن و همدلی طرف مقابل انجام می شود. البته لازم است هنگام سخن گفتن و بیان احساس خود از هرگونه توهین، تحقیر، تعمیم، قضاوت، مقایسه و کلی گویی پرهیز شود. همچنین برای شنونده ضروری است بدون تمسخر، سرزنش، نصیحت، قضاوت و ارائۀ راه حل همدلی کند. در صورتی که چرخۀ درددل و همدلی خوب بچرخد صمیمیت بین همسران افزایش پیدا می کند. طبق تحقیقات 70 % اختلافات خانوادگی با درد دل و همدلی صحیح برطرف می گردد.
استاد حوزه و دانشگاه خاطر نشان کرد: همانگونه نوزاد که نیاز به درمان دارد، گاهی اوقات رابطۀ زوجینی نیاز به مراجعه به مشاور دارد، در نتیجه برای افزایش محبت در خانواده و دست یابی به جامعۀ سالم و با نشاط، باید غنی سازی روابط زوجی را اصلی ترین نیاز جامعۀ امروزی تلقی کرد و با روش های علمی مورد تأیید دین، از آن مراقبت نمود.
نظر شما