آغاز عملیات مرمت بقعه‌ یعقوب لیث صفاری در دزفول

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اهواز، مرجان شوشتری، معاون میراث فرهنگی خوزستان، با بیان این مطلب گفت: بقعه‌ یعقوب لیث مربوط به دوره‌ سلجوقی و اوایل قاجار است  که در تاریخ هشتم دی 78، به شماره 2550 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

وی افزود: عملیات مرمت این بنای ارزشمند در تاریخ 11 تیر 96 با تحویل رسمی کارگاه به مجری پروژه، با اعتبار 2 میلیارد و 500 میلیون ریال از محل اعتبارات ملی  آغاز شد.

وی با بیان این‌که مهندس مهدی شیربتی، مسئولیت نظارت بر این پروژه را برعهده دارد، تصریح کرد: تجهیز کارگاه، اصلاح سیستم برق و روشنایی، رفع خطر و آغاز عملیات اجرایی با تمرکز بر بام و گنبدخانه از اولویت‌ های فاز نخست عملیات مرمتی می ‌باشد.

معاون میراث فرهنگی خوزستان، عنوان کرد: حفاظت از سنگ نوشته‌های تاریخی و مونیتورینگ آسیب‌های بنا با تمرکز بر گنبد خانه از دیگر برنامه‌های این مرحله‌ مرمت بنا می باشد.

آرامگاه یعقوب لیث، در روستای شاه آباد  در ده کیلومتری دزفول، سمت راست جاده دزفول به شوشتر قرار دارد. در کنار این آرامگاه بازمانده‌های شهر گندی شاپور دیده می‌شود. گنبد بلند مضرس (دندانه دار) سفید رنگ و جلال عمارت بقعه از دور کاملا جلوه‌گر است. در اطراف بقعه، قبرستان وسیعی است که در آن وجود سنگ قبرهای قدیمی، نشانگرتاریخ کهن این بنا می‌باشد.

یعقوب لیث «رادمان پسر ماهک سیستانی» یکی از پادشاهان ایران و از دودمان صفاری بود. یعقوب لیث صفار نخستین کسی بود که زبان پارسی را 200 سال پس از ورود اسلام به ایران، به عنوان زبان رسمی ایران اعلام کرد و پس از آن دیگر کسی حق نداشت در دربار او به زبانی غیر از پارسی سخن بگوید.

دکتر محسن ابوالقاسمی در کتاب «تاریخ زبان فارسی» آورده‌است: در سال 254 هجری، یعقوب لیث صفار، دولت مستقل ایران را در شهر زرنج سیستان تاسیس کرد و زبان فارسی دری را زبان رسمی کرد که این رسمیت تا کنون ادامه دارد. او کوشش کرد خلافت عباسی را سرنگون کند و حتی تا نزدیکی بغداد نیز پیش رفت، ولی روزگار به او امان نداد و در ماه شوال 265 هـ. ق به بیماری قولنج مبتلا و در سرانجام در گندی شاپور درگذشت.

بنا به اظهار مردم محلی حدود 20 الی 25 سال قبل کتیبه‌ای بر روی دیوار گنبد به خط عربی قدیم وجود داشته و در آن اسم یقعوب لیث سردار بزرگ و نخستین شهریار ایرانی (پس از اسلام) به روشنی نوشته شده بود؛ بنای آرامگاه از یک ورودی برخوردار است و سطح داخلی آرامگاه را از سطح بیرونی آن جدا می‌کند، سازه اصلی بنا خشت خام است و نقوش برجسته و ملات گچ و خاک دارد.