به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، در کانال تلگرامی بی نهایت (@bayenatt110) براساس بیانات و کتب مرحوم استاد علی صفایی حائری آمده است:
براى سازندگى و تربيت روش هايى وجود دارد:
1- با شعارها داغ كردن و با تلقين حرارت دادن
2 - شاخ و برگ دادن و در سطح كاويدن
3- به دوش كشيدن و بغل كردن
4- كليدها و ملاك ها و روش ها را بدست دادن و روشنى دادن و ريشه دادن و زنجيرها را باز كردن.
اين پيداست كه با اين روشِ آخر زودتر به نتيجه می رسيم و بهره هاى عظيم ترى به دست مى آوريم. آنها كه داغ شده اند، با عوض شدن محيط، زود سرد مى شوند و در برابر طوفان ها برگ مى ريزند و هنگام تنهايى، نه تنها نعش مى شوند و مى مانند بلكه همچون بچه هاى لوس كه بغلى شده اند، همين كه زمينشان بگذارى نق مى زنند و دراز مى شوند و مى خوابند.
چگونه مى شود آنها را از عشق ها، غريزه ها، حرف ها و وسوسه ها و از حب نفس، ثروت، لذت، قدرت، رياست و شهرت رها كنيم؟ مگر هنگامى كه به يك عشق بزرگتر رسانده باشيم. اين طبيعى است هر كس مهم را فداى مهم تر مى كند و محبوب را در راه محبوب تر مى گذارد.
هنگامی که می‌خواهیم لباس كسى را دگرگون كنيم، بايد پيش از اين مرحله، عشق ها و علاقه هايش را عوض كنيم و ناچار شناخت هايش را و ناچار فكرهايش را تغییر دهیم، كه ادامه تفكّر، شناخت است و ادامه شناخت، عشق و ادامه عشق، عمل.
به طور خلاصه، روش تربيتى اسلام اين گونه تشريح شده است:
1- تدبّر و ارزيابى
2- تفكر و نتيجه گيرى
3- تعقل و اندازه گيرى
و اين هر سه به مربّى نیاز دارد.
و مربى سه كار دارد:
- تزكيه و آزادى دادن: يزكّيهم.
- تعليم و آموزش و طرز تدبّر و تفكّر: يعلمهم الكتاب و الحكمة.
- تذكّر و يادآورى: فذكّر انّما انت مُذكّر.
و با اين رهبرى است كه تفكر به شناخت و آن به عقيده و بعد به عشق، در نهایت به حركت، جهاد و عمل منتهى مى گردد.
نظر شما