به گزارش خبرنگار سرویس اندیشه خبرگزاری شبستان، در کانال تلگرامی حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان در باب رفتار و عملکرد مومنان بعد از ماه رمضان براساس سخنرانی وی در تاریخ 8 مرداد 94 آمده است:
یکی از غفلتهای مهم ما این است که قدرِ بعد از ماه مبارک رمضانِ خودمان را نمیدانیم. در حالی که هرچه در ماه مبارک رمضان عبادت کنیم، تازه آغازی برای زندگی معنوی پس از ماه رمضان است.اینکار مثل این است که از فروشگاه خرید کردهایم، حالا بعد از ماه رمضان، این خرید را به منزل آوردهایم و باید درِ آن را باز کنیم و از آن استفاده کنیم ولی معمولاً استفاده نمیکنیم. تقوا ثمرۀ روزه است که بعد از ماه رمضان باید به چیدن این میوه بپردازیم.
مؤمنین بعد از ماه رمضان، ذائقۀ بهتری دارند. اما شیطان-غالباً- نمیگذارد ما به این حالِ خوش بعد از ماه رمضان توجه کنیم و از آن بهرهبرداری کنیم.حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است. خیلی بد است که انسان از نشاطی که بعد از ورزش جسمی و روحی پیدا میکند، درست استفاده نکند.
برای عموم مردم، ماه رمضان خبرهایی هست. ولی برای خواص مؤمنین هم بعد از ماه رمضان خبرهایی هست. البته بیخبران، خبری از بعد از ماه رمضان ندارند! انسان بعد از ماه رمضان، مثل کسی که به کربلا برود و برگردد و حال خوشی پیدا کند. او وقتی به هیأت برود، خیلی بیشتر از قبل، به او مزه میدهد.
چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟ چون ما در ماه رمضان سنگتمام گذاشتهایم، و حالا خودمان باید با انرژی و توانی که در ماه رمضان بهدست آوردهایم، بدویم و مسیر را ادامه دهیم. مثل دونده ای که به صورت طبیعی: «بعد از عبور از خط پایان، چند قدم دیگر هم می دود». کسانی که یکدفعهای ترمز میکنند معلوم میشود که حرکتشان در ماه رمضان حلزونی بوده است!
بعد از ماه رمضان، رفتارها باید تفاوت پیدا کند. یکی از پیشنهادها «عادت دادن جان خویشتن به کارهای خوب و خیر» است. امام محمد باقر(ع) میفرماید: «عَوِّدُوا أَنْفُسَکُمْ الْخَیْرَ»(الخرائج و الجرائح/2/596) یعنی خودتان را به کارهای خیر، عادت دهید. در روایات خیلی به «عمل مداوم» تأکید شده و تصریح فرمودهاند که تداوم عمل خیلی مهمتر از خودِ عمل است. (إِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَدُومَ عَلَى الْعَمَلِ إِذَا عَوَّدَتْنِی نَفْسِی؛ مستدرک الوسایل/1/129)
عادت فقط مربوط به رفتار نمیشود. میشود قلب را به برخی دوست داشتنی ها عادت داد. پیامبر(ص) در روایت میفرماید: «قلب خودتان را به رقّت(نازکی) عادت دهید و زیاد تفکر کنید و...؛ عَوِّدُوا قُلُوبَکُمُ الرِّقَّةَ وَ أَکْثِرُوا مِنَ التَّفَکُّرِ وَ الْبُکَاءِ مِنْ خَشْیَةِ اللَّه»(اعلامالدین/146) مثلاً بگوید: «من عادت کرده ام گریۀ درِ خانۀ خدا را دوست داشته باشم» نه اینکه «یک حالی پیدا کنم و بروم درِ خانۀ خدا گریه کنم»!
ما نمیخواهیم فقط به یک «حالِ خوش معنوی» برسیم، بلکه میخواهیم به «مقام خوش معنوی» برسیم. در ادعیه نیز از این «مقام» سخن گفته شده است. انسان در آنجا «مقیم» میشود نه اینکه یک لحظه شهاب وار بیاید و برگردد. حالا چطور میتوان به مقام خوش معنوی رسید؟ با عادت.
بهترین زمان برای این «عادت دادن» بعد از ماه رمضان است، چون ما دیگر هیچ وقت اینقدر قدرت معنوی نداریم. برای عادت، برنامۀ یک ساله نیاز است. و بهترین وقت برای یک برنامۀ یکساله از این ماه رمضان تا ماه رمضان بعدی است (إِذَا کَانَ الرَّجُلُ عَلَى عَمَلٍ فَلْیَدُمْ عَلَیْهِ سَنَةً ثُمَّ یَتَحَوَّلُ عَنْهُ إِنْ شَاءَ إِلَى غَیْرِهِ وَ ذَلِکَ أَنَّ لَیْلَةَ الْقَدْرِ یَکُونُ فِیهَا فِی عَامِهِ ذَلِکَ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ یَکُون؛ کافی/2/82)
الان که هنوز آثار روزه و عبادت های ماه رمضان، در شما هست، شروع کنید به برنامه ریزی کردن برای یکسال آینده. اگر این کار را انجام دهید، انشاء الله تا شب قدر سال آینده، به نتایج خوبی خواهید رسید.
در هیأت، شما را به گریه کردن برای امام حسین(ع) عادت می دهند. وقتی این را هر هفته انجام دهید، در واقع دارید خودتان را به رقّت در روضه و مظلومیت اهل بیت(ع) عادت می دهید.آنگاه فقط ما نیستیم که به اهلبیت(ع) عادت میکنیم، بلکه اهلبیت(ع) هم به ما عادت میکنند. زمین و آسمان هم دل شان برای گریه های شما تنگ میشود...
نظر شما