به گزارش خبرگزاری شبستان، در این آلبوم موسیقی که بار اول درسال 83 از سوی مرکز موسیقی حوزه هنری وارد بازار موسیقی شد، قطعاتی چون " برگ ریزان "، کمند مهر "، " نسیم شمال "، " غریبانه "،" مژده داران "، " بهار غم انگیز "، " نوید بهار" و " زمزمه " با اشعاری از هوشنگ ابتهاج، آواز بیژن کامکار و نوازندگی حمید قنبری ( تنبک)، مجید بوربور(دف)، علی داوری ( نی )، احسان ذبیحی فر( کمانچه )، سیاوش کفاشی ( سه تار)، اکبر اسماعیلی پور (سه تار )، احسان امامی (سه تار)، محمد حاجی مومنی (رباب)، جواد ربیعی ( بربط) و نجمه تجدد( همخوان ) برای مخاطبان عرضه شد.
مرکز موسیقی حوزه هنری به مناسبت انتشار مجدداین آلبوم موسیقی آورده است: چند سالی است از انتشار نخستین آلبوم فارغ التحصیلان هنرستان موسیقی حوزه هنری و دانشجویان موسیقی دانشگاه سوره می گذرد و از میان استعدادهای آن زمان اکنون هنرمندان پرآوازه بیرون آمده اند . طرح موسیقی تجربی را به نیت حمایت از استعدادهای درخشان هنرستان ها و دانشکده های موسیقی پایه ریزی کردیم که خوشبختانه ضمن پاسخگویی مناسب الگویی برای دیگر مراکز آموزشی شد.
زمانی می گفتند دوره کار با ارکستر سازهای ایرانی و استفاده از اشعار قدما و تقلید از شیوه آن ارکستر و این استاد... دیگرسرآمده و باید کار نو کرد که نو را حلاوتی است دیگر . ما نه به کهنه می اندیشیم و نه به نو ، و هنوز هم باورمان این است که ساخت و اجرا اگر خوب و با کیفیت و با خلوص باشد ، نه کهنه است نه نو ، بلکه همیشه با ارزش است.
هنوز هم باورمان این است که موسیقی اصیل و اصالت موسیقایی، چه در گروه نوازی و چه در تک نوازی و بداهه که رکن مهم موسیقی دستگاهی ماست ، متعلق به زمان خاص نیست که با گذشت آن زمان ، ازمد بیفتد و محدود به همان دوران باشد . این فرهنگ صوتی مثل فرهنگ شعری و فرهنگ تصویری مان جز میراث فرهنگی ماست و در هر حالتی باید حفظ و حراست شود. آنچه که از کارهای گروهی دانشجویان مستعد می شنویم گواه براین گفته است.
بنا به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، گروه نوازی در موسیقی معاصر ایران مسیری تجربی و پر مخاطره را پیموده و دستاوردهای پرتنوعی را داشته است . نخستین اسناد ضبط شده از گروه نوازی موسیقی تا به امروز هر چند با فقر مزمن آرشیو و ضعف حافظه تاریخی موسیقی ایرانی ، مسیر کلی این سفر تجربی را ترسیم می کنند.
در آغاز نهمین دهه از سده خورشیدی حاضر که آن را قرن تجدد می توان نامید شاهد حرکت های نوینی هستیم که گاه بر آیندی متعادل ، سنجیده و هوشمندانه از مجموع گرایش ها و تجربه های گذشته را معرفی می کند. استفاده از چند وزنی و چند مایگی ، ادراک نقش سازهای کششی ، مضرابی و کوبه ای در بافت صدای گروه تعریف جدید از صدای انسان تک نوازی و بداهه نوازی های مقید به چارچوب گروه از مختصات این حرکت نوین هستند که شاید مبشر بهار نوین موسیقی آینده ما باشد.
پایان پیام/
نظر شما