به گزارش گروه اندیشه خبرگزاری شبستان: قرآن حکیم پاداش احسان و نیکی را نیکی می داند. معنای دقیق آن این است که اگر کسی نسبت به شما نیکی کرد و شما نیز مشابه آن را درباره او روا داشتید کار شما عدل است نه احسان؛ ولی اگر افزون بر کار او، شما دوباره نسبت به او نیکی کنید کار شما می شود احسان که می تواند جزای احسان او باشد و این احسان آدبی دارد.
رسول خدا(ص) فرمودند: «خدا به داوود پیامبر(ع) چنین وحی کرد: «بنده ای از بندگانم در روز قیامت کار نیکی می آورد، پس او را در بهشت حاکم می سازم.» داوود پرسید: آن کار نیک چیست؟ خدای متعال فرمود: «اندوهی از مومنی بزداید، اگر چه با دانه ای خرما یا نیمی از آن باشد.» داوود گفت: شایسته است کسی که تو را بشناسد امیدش را از تو نبرد.»(1)
پی نوشت ها:
برگرفته از مفاتیح الحیات اثر گرانسنگ آیت الله جوادی آملی
1)قرب الاسناد، ص56؛ ر.ک: مستدرک الوسایل، ج12، ص395
نظر شما