شش گام استغفار واقعی

به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، در کانال تلگرامی بی نهایت (@bayenatt110) براساس بیانات و کتب مرحوم استاد علی صفایی حائری آمده است:

استغفار اسمى است كه در آن شش معنى نهفته است:

اول پشيمانى بر گذشته، اين اولين جرقه‏اى است كه انسان غافل را مى سوزاند. مى ‏بيند هستى خودش را تباه كرده، مى بيند لحظه هاى عمرش را به گند بسته، از دوست نيرو گرفته و به دشمن پيوسته است، با نعمت‏هاى خدا به شيطان لبيك گفته است.اين‏جاست كه در او اين جرقه سر مى كشد و اين پشيمانى شكل مى گيرد.

دوم تصميم براى آينده است، كه ديگر به گناه باز نگردد. كسى كه از گذشته ‏اش مى ‏بُرد، بايد براى آينده ‏اش آماده باشد، وگرنه دوباره همان دوست‏ها و همان اصرارها و همان شرم‏ ها و رو دربايستى ‏ها و همان لجن‏ها و از دست رفتن هاست.

سوم جبران حقوق خلق است تا آن‏جا كه در هنگام ديدار خدا، تو پاك باشى و عريان. لباس گناهى تو را نپوشانده باشد و حقى بر گردن تو نمانده باشد. پس از مرحله ‏ى اول و دوم، اين مرحله آسان مى ‏شود، وگرنه بيرون آمدن از حقوق بدون آن دو مرحله امكان ندارد. همراه پشيمانى و تصميم است كه مى توانى اين دو نيرو را تبديل كنى و به عمل بكشانى.

چهارم ترميم آثار ذنب است و روى آوردن به فرايض از دست رفته و از قلم افتاده. در مرحله ى سوم حقوق خلق را مى دادى و اين‏جا حقوق خدا را مى آورى و فرايض را جبران مى كنى.

پنجم روى آوردن به گوشت‏ هاى روييده از باطل است. بايد اين گوشت ‏هاى مرفه كه نشانه ‏ى لحظه ‏هاى غفلت و لذت هستند آب بشوند، ذوب بشوند تا آن‏جا كه پوست را به استخوانت بچسبانى و بعدها گوشت جديد بر تو برويد.

بايد خانه تكانى كنى. آنچه كه آب آورده بود، به آب بدهى. تو كه از ريشه ها جدا شده ‏اى ميوه ‏هايش را هم بسوزان و از خود دور كن. بگذار در تو گوشت‏ هاى تازه برويد. گوشت‏هايى كه از اطاعت و از معرفت تو مى ‏رويند، آسان مى ‏توانند بارهاى سنگين عبوديت را تحمل كنند. آن گوشت‏ هاى مرفه نمى توانند رنج عبوديت را بر خود بگيرند. آن گوشت‏هاى ول، خواب مى خواهد و ناز مى خواهد و نعمت مى خواهد ولذت مى ‏خواهد ... آن مَركبى نيست كه در اين راه دشوار گام بردارد.

ششم چشيدن از رنج طاعت است؛ پس از نوشيدن شيرينى و لذت عصيان. به همان اندازه كه در راه باطل لذت برده ‏اى، به همان اندازه كه بدنت از لذت‏ ها نوشيده، بايد از راه خدا رنج ببرى و درد را بنوشى تا حساب‏ ها تسويه شود و ريشه هاى گناه بسوزد.

در اين مرحله و با اين همه تسبيح و حمد است كه به استغفار مى رسى و از او مى خواهى كه تو را بپوشاند و ظلم و ذنب تو را كه بر عالمى سايه انداخته پاك‏سازى نمايد.

استغفار، اين پاك‏ سازى و زير پوشش بردن است، گندها را پاك كردن و خرابى ‏ها را اصلاح كردن است و اين استغفار تنها از ذنب خودت نيست كه وسيع است، حتى ذنب ديگران را در بر مى ‏گيرد.