به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، در کانال تلگرامی بی نهایت (@bayenatt110) براساس بیانات و کتب مرحوم استاد علی صفایی حائری آمده است:
اگر همّ و غمّ من در شب قدر اين باشد، كه خدا خانه و زندگى و كفش و كلاهى به من بدهد و پدر و مادرم را بيامرزد، اين زندگى صالحِ مصلح نيست.
در شب قدر، بايد انسان در خود توسعه اى به وجود آورد و محدود فكر نكند كه نان و آب و ... نداريم. بايد به نيروهاى باطنى خود فكر كند. آنها را بررسى كند و ببيند كه با آنها چه كرده؟ با ذهنى كه خدا به او داده، با قلبى كه داده، چه كرده؟ با تخيّل و توهّم و تفكّر و تعقّل خود، چه كرده؟ با اينها چگونه برخورد كرده است؟
تقديرِ شب قدر، فكر كردن در همين نكته هاى مهم است، ولى اگر همّ و غمّ من اين باشد، كه خدا خانه و زندگى و كفش و كلاهى به من بدهد و پدر و مادرم را بيامرزد، اين زندگى صالحِ مصلح نيست.
ما با نيروهاى خود و مملكت وجودىِ خود چه كرده ايم؟
به مدارس شهرخود، به دبيرستانها، به دانشگاه ها نگاه كنيم! چه كسى بايد براى اصلاح آنان قدم بردارد؟ چقدر تساهل و سستى به خرج داده ايم و بهانه آورده ايم كه فلانى بايد اين كار را مى كرد و يا به ما ربطى ندارد!
اين حرفها نيست! جامعه اى كه در آن، هر كس بايد شب قدر برنامه ريزى داشته باشد، تا «سَلامٌ هِىَ حَتّى مَطْلَع الْفَجْرِ» را داشته باشد، در اين جامعه، ديگر نمى توان نشست و دست روى دست گذاشت. اين تقدير را از تك تك من و شما خواسته اند.
در مملكتى كه همه به آن چشم دوخته اند تا ذليلش كنند و تو اوضاع منطقه را مى بينى كه چطور حساب شده پيش مى روند، چطور شكست مى دهند، چگونه نيروهايى را كه مى خواهند فردا مزاحم نباشد، از بين مى برند و وحدت هاى ديگرى به وجود مى آورند، قراردادهايى را مى بندند تا تو را محصور كنند، تا منابع تو را محصور كنند، چه كسى بايد شروع كند؟
مگر تو در اين عالم، آدم نيستى؟! چرا بايد اين قدر ذليل بنشينى؟!
بايد در شب، طرحى بريزى تا در طلوع فجر قدم بردارى! به خاطر همين است كه «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر» مى شود. به خاطر همين است كه شب قدر از هشتاد و سه سال بهتر است.
نظر شما