خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ جواد شریفی نیا؛ پاک بودن و سالم بودن دو شرط اساسی در تهیه درآمد است که اگر از راه حلال بدست آید به آن روزی وگرنه به آن درآمد می گویند، روزی حلال نه تنها بسیار مورد توجه و تاکید اسلام بوده است بلکه ادیان دیگر هم در خیلی از موارد نه در شعار بلکه در عمل این مورد را قبول دارند، این را می شود از رفتار مسیحیانی که در ایام اربعین برای زیارت امام حسین(علیه السلام) به کربلا می روند و یا آن هایی که در طول سال برای زیارت امام رئوف به خراسان سفر می کنند، دید. خوردن آب از سقاخانه و گرفتن غذای تبرک به نیت شفا و امثال اینها نمونه هایی از همین اعتقادات قلبی به معجزه کردن روزی است که از سر سفره معصومین به آنها عنایت می شود.
در دین مبین اسلام هم تاکید زیادی بر روی پاک بودن مالی که بدست می آوریم، شده است. این حلال بودن می تواند در زمینه بدست آوردن آن مال باشد و یا نوع آن. چراکه در اسلام بر خلاف برخی ادیان خوردن برخی چیزها مانند شراب، گوشت برخی حیوانات و برخی دیگر از خوردنی ها و آشامیدنی ها بدلیل نجس بودن ذات آن جنس حرام است که ما در حال حاضر به این موضوع کاری نداریم و بررسی اینکه این اجناس به ذات حرام چه تاثیرات منفی روی بدن دارد، در حال حاضر کاری نداریم چراکه خود نیازمند مطلب مفصلی است. اما آنچه که مورد تاکید است نحوه بدست آوردن درآمد از دو راه حلال و حرام و تاثیر آن در زندگی ما است.
آنقدر به همه موجودات خود اطمینان داده که برای همه آنها روزی در نظر گرفته است، این را می توان از آیات زیادی از جمله آیه 30 سوره اسراء به راحتی درک کرد، جایی که خداوند فرموده است؛ «إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَ يَقْدِرُ ِانَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا» ؛ «همانا پروردگارت براي هر كس بخواهد، روزي را گشاده يا تنگ مي‌سازد، همانا او نسبت به بندگانش آگاه و بيناست»، خداوند در این آیه و آیات دیگر در همین خصوص تاکید کرده که رزق و روزی بندگان دست اوست و هیچ موجودی را بی روزی نیافریده است و این نشان می دهد که پروردگار نسبت به رزق و روزی بندگان خود آگاه است. اما آنچه مهمتر است، لزوم استفاده بندگان از چیزهای حلال و پاکیزه است. در این خصوص در آیه 172 سوره بقره فرموده است؛ «يا ايها الذين آمنوا كلوا من طيبات ما رزقناكم»؛اي اهل ايمان از روزي‌هاي حلال و پاكيزه كه ما نصـيب شما كرده ايم بخوريد.
با نگاهی مختصر به زندگی پیامبران و ائمه معصومین علیهم السلام متوجه می شویم که همه اینها با وجود اینکه از بزرگان ادیان خود بودند اما برای بدست آوردن مخارج، خود تلاش می کردند. سفره شان همواره به روی همه فقرا و نیازمندان باز بود و هیچ مهمانی را از سفرهای با برکت خود بی نصیب نمی گذاشتند، حتی اگر آن فرد دشمن آنها باشد و یا به آنها ناسزا گفته باشد. تلاش می کردند با رفتار و کردار خود به جامعه بفهمانند که اگر در آمد از راه حلال و زحمت خود انسان بدست آید حتی اگر کم هم باشد خداوند به آن برکت می دهد و هیچگاه بی روزی نمی مانند.
امام رضا(علیه السلام) تلاش برای بدست آوردن رزق و روزی حلال برای تامین معاش را مجاهدت در راه خداوند می داند و می فرماید:«ان الذی یطلب من فضل یكف به عیاله أعظم أجرا من المجاهد فی سبیل الله» به راستی كسی كه در پی افزایش رزق و روزی است تا با آن خانواده خود را اداره كند، پاداشش از مجاهد در راه خدا بیشتر است. بحار الانوار ، ج 78، ص (339)
امام رضا(علیه السلام) چه در زمان حیات خود و چه بعد از آن در خانه کریمانه شان به روی تمام انسانها باز بوده و هیچ انسانی از در خانه ایشان بی روزی بر نمی گردد، نمونه سفرهای کریمانه امام رئوف که پاکترین و حلال ترین روزی است، سفرهای افطار این شب های ماه مبارک رمضان در حرم مطهر است که هر شب بعد از نماز مغرب و عشاء پهن می شود و می بینیم چطور زائران و غیر زوار امام، همه بر سر یک سفره می نشینند و با آن طعام مختصر و ساده افطار می کنند و آنچه را هم که باقی می ماند برای تبرک به منزل و شهر و دیار خود می برند. به نظر می رسد، آنچه که برکت به این سفره ها می دهد و آنها را بهشتی میکند، علاوه بر معنویت و متبرک بودن، «حلال و پاک بودن» این طعام است که با هم برکت است و هم شفا.
کسی که درآمد خود را از راه حلال بدست آورد، هر چه هم کم باشد اما آن پاک و حلال بودن خود برکت می شود بر سر سفرشان و مال و اموالشان، این را خداوند، و بزرگان دین به ما آموخته اند، چیزی که به راحتی از سبک و سیره زندگی امام رضا(علیه السلام) می توان آن را فهمید و عمل کرد.
اگر همه ما در راه بدست آوردن درآمد، سبک و سیره معصومین از جمله امام رضا(علیه السلام) را انتخاب کنیم، دیگر هیچ گرسنه ای در روی زمین و هیچ کودکی در کنار خیابان برای سیرکردن شکم خود نمی‌ماند، رندگی و جامعه عطر و بوی رضوی پیدا می کند و عمر و زندگی مان با برکت می‌شود.
نظر شما