به گزارش خبرگزاری شبستان، به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، پژوهشكده فرهنگ و هنر اسلامی چهار اثر جدید خود را معرفی كرد. این آثار شامل كتاب «سینمای ملی ایران» نوشته ابراهیم فیاض و عبدالله بیچرانلو، كتاب «كالبدشكافی فیلم درآمدی به روش‌های كیفی تحلیل فیلم» نوشته آرین طاهری، كتاب «صفر تا صد مصاحبه در فیلم مستند» نوشته محمد دیماسی و كتاب «نگارش خلاقانه برای فیلم» نوشته سیدمجتبی شریعتی است. آثار معرفی شده را می‌توان از انتشارات سوره مهر تهیه كرد.
در ادامه به معرفی این آثار می‌پردازیم:
كتاب «كالبدشكافی فیلم، درآمدی به روش‌های كیفی تحلیل فیلم» نوشته آرین طاهری
این كتاب در دو بخش تنظیم شده است. در بخش نخست، كلیّات نظری مربوط به مبحث «تحلیل متن» در مطالعات ارتباطی و سینمایی طرح شده است و در بخش دوم به معرّفی چهار رویكرد روش شناختی به تحلیل فیلم پرداخته شده است. در بخش دوم این كتاب، هر كدام از روش های معرّفی شده، به صورت مصداقی در تحلیل یك فیلم مستند از سینمای ایران به كار گرفته شده است. چهار روش «تحلیل روایت ساختارگرا»، «تحلیل بلاغی دراماتیسم»، «تحلیل نشانه شناسی» و «تحلیل زیباشناسی كاربردی» تنها روش‌های كیفی برای تحلیل متون فیلمی نیستند. بلكه به باور نگارنده در زمره پایه‌ای‌ترین، اصیل‌ترین و كاربردی‌ترین شیوه‌های تحلیل متن هستند كه متأسفانه بعضی از آنها هنوز در مطالعات سینمایی و تحلیل متون رسانه‌ای كشور ما شناخته شده نیستند و به كار گرفته نشده‌اند.
همچنین فیلم‌های «من نگهدار جمالی وسترن می سازم»، «این یك درخت است! نیست؟!»، «آخرین روزهای زمستان» و «پیش» از این جهت به عنوان موردهای مطالعاتی انتخاب شده‌اند كه بنا به ویژگی‌های ساختاری و درونمایه‌ای می‌توانستند به خوبی مفاهیم نظری هر كدام از روش‌های تحلیل متنی كه قصد معرفی ابعاد نظری و شیوه‌های كاربست عملی آن را داشتیم عیان سازند. گرچه فیلم‌های انتخاب شده ضرورتاً شاخص ترین نمونه‌های سینمای ایران نیستند ولی مطالعه هر كدام از این فیلم‌ها، برای معرّفی هر روشی كه به كار رفته است، یكی از تبیین كننده ترین نمونه‌های ممكن برای توضیح پیچیدگی‌ها و ظرایف مفهومی و عملیاتی آن روش محسوب می‌شوند.
كتاب «صفر تا صد مصاحبه در فیلم مستند» نوشته محمد دیماسی
در گذشته اكثر مستندسازان به دلایل مختلف نسبت به مصاحبه نگاهی منفی داشتند. یكی از مهم‌ترین دلایل آنها این بود كه مصاحبه را از زیبایی‌های هنری عاری می‌دانستند و اصطلاح «كله‌های سخنگو» را به آن اختصاص می‌دادند؛ اما امروزه مصاحبه به‌عنوان یكی از مهم‌ترین ابزار‌های روایت، جایگاه خود را در عرصه‌ی مستندسازی تثبیت كرده است. وجود این اهمیت برای مصاحبه، عدم توجه به برخی از نكات مهم و همچنین اشتباهات رایج در امر مصاحبه، باعث شد كه این كتاب با هدف معرفی تكنیك‌ها و نحوه درست انجام یك مصاحبه تصویری نگاشته شود.
در این اثر، صفر تا صد نكات گرفتن یك مصاحبه مناسب برای فیلم مستند از شناخت و الفبای مصاحبه تا مسائل حرفه‌ای آن در هر مرحله از انجام كار آورده شده است. محتوای این كتاب، برآیندی هوشمندانه از هنر مستندسازی و فنون مصاحبه در مطبوعات است كه در مصاحبه‌ی تصویری ارتباط قابل‌توجهی بین آنها وجود دارد. همچنین گذشته از مسائل فنی و نظری در باب مصاحبه، به برخی از نكات اخلاقی نیز اشاره شده است تا چراغی برای راهنمایی مستندسازان در پیچ و خم چالشهای اخلاقیِ پیش آمده در تولید فیلم مستند باشد.
كتاب «نگارش خلاقانه برای فیلم» نوشته سیدمجتبی شریعتی
آیا روش‌های كابردی، كیمیای خلاقیت است؟ باید توجه كنیم كه خلاقیت در دانستن روش‌های كاربردی نیست؛ بلكه خلاقیت در خود ماست! در وجود همه‌ی ما قدرتی نهفته است كه منتظر است از آن در جهت رشد و تحول استفاده كنیم. كسی صرفاً با خواندن این كتاب و دیگر كتاب‌های مشابه خلاق نمی‌شود، بلكه این كتاب صرفاً به ما كمك می‌كند كه خلاقیت به خواب‌رفته‌ی خود را بیدار كنیم، خلاقیت خود را بشناسیم، از قدرتش آگاه شویم و با گنج نهفته در وجودمان آشنا شویم. همه‌ی مبانی شیوه‌های كاربردی خلاقیت در این كتاب در همین جهت نوشته‌شده است.
از سوی دیگر برخی از نویسندگان جوان اعتقاد دارند، یافتن یك ایده برای نوشتن تنها با «الهام» صورت می‌گیرد؛ یعنی باید پشت یك میز بنشینند و زمان‌های بسیاری را به یك كاغذ سفید نگاه كنند تا ایده‌ای به ذهنشان برسد؛ اما اگر آنها فصل سوم از كتاب یعنی «روش‌های كاربردی نویسندگی خلاق» را مطالعه كنند، نظرشان عوض می‌شود. برای ایده یابی نیازی به انتظار و یافتن ایده نیست، بلكه پس از آنكه توانستیم قدرت خلاقیت خودمان را بیدار كنیم، می‌توانیم بر اساس این قدرت ایده‌ها را بسازیم. این روش‌ها، «ایده‌یابی» را به «ایده‌سازی» یا «ایده‌پردازی» تبدیل می‌كنند.
كتاب «سینمای ملی ایران» نوشته ابراهیم فیاض و عبدالله بیچرانلو
این اثر به قلم ابراهیم فیاض و عبدالله بیچرانلو نگاشته شده است و به طرح ویژگی‌های سینمای ملی ایران می‌پردازد.
ابراهیم فیاض استاد دانشگاه و محقق است. از وی تاكنون آثار متعددی شامل «ایران آینده به سوی الگویی مردم‌شناختی برای ابرقدرتی ایران»، «جامعه‌شناسی معرفتی ادبیات و ارتباطات»، سیاست، دین و فرهنگ»، «شناخت و تحلیل قیام عاشورا»، «تعامل دین، فرهنگ و ارتباطات: نگاهی مردم‌شناختی» و... اشاره كرد.
ابراهیم فیاض (زاده 1342 در كازرون) پژوهشگر ایرانی حوزه جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی و استادیار گروه انسان‌شناسی دانشگاه تهران است. وی مدرك كارشناسی را در رشته پژوهشگری از دانشگاه تهران (1372)، كارشناسی ارشد را در رشته مردم‌شناسی از همین دانشگاه (1374) و دكتری را در رشته فرهنگ و ارتباطات از دانشگاه امام صادق (1381) اخذ كرده است.
نظر شما