لذت عمیق از دینداری انسان را بی‌نیاز و پاک می‌کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان استاد حوزه و دانشگاه شامگاه یک شنبه 7 خرداد در جلسه سخنرانی به مناسبت ماه مبارک رمضان که در مسجد امام صادق(ع) برگزار شد، اظهار داشت: این نگاه اشتباه است که تصور کنیم در دین شادی و نشاط وجود ندارد.

وی افزود: در دینداری واقعی چنان لذت شادی و نشاط عمیق است که مومنان وقتی بی‌دینی را در مردم مشاهده می‌کنند نگران آنها می‌شوند، امام حسین(ع) برای اینکه سایر بندگان خداوند لذت دینداری واقعی را درک کنند همه هستی خود و خانواده‌اش را با خدا معامله کرد.

استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه اگر ما از دینداری خود لذت شادی و نشاط را درک نمی‌کنیم باید نگاهمان نسبت به دین را تغییر دهیم، عنوان کرد: برای مومنان حقیقی بسیار سخت است که شادی و نشاط دینداری را رها کرده و سراغ شادی و نشاط‌های زودگذر و سطحی دنیا بروند چراکه شادی و نشاط دینداری اصلا قابل مقایسه با شادی و نشاط‌های دنیایی نیست.

حجت‌الاسلام پناهیان افزود: زمانیکه انسان از دینداری خود لذت شادی و نشاط را درک نکند ناگزیر دچار غرور، عجب و ریا می‌شود.

وی با اشاره به حدیثی از امیرمومنان امام علی(ع) اظهار داشت: از نظر حضرت دین سرور و شادی است، بسیاری از لذات و شادی‌های دنیا به دنبال خود ناراحتی و غم را در پی دارد اما شادی و لذت دینداری چنان عمیق است که هیچ غم و اندوهی به دنبال ندارد.

استاد حوزه و دانشگاه گفت: ما نباید دین را همچون چراغ راهنمایی و رانندگی ببینیم که صرفا برای رعایت نظم و از روی اجبار آن را رعایت کنیم بلکه در دینداری لذت‌های عمیقی وجود دارد که می‌ارزد انسان همه دنیای خود را بدهد تا به آن لذت برسد.

 حجت‌الاسلام پناهیان افزود: رفتار برخی با دین همچون بعضی از مهندس‌های شهر بازی است که خود آن را می‌سازند اما هیچ لذتی از تفریح‌های آن نمی‌برند.

وی با بیان اینکه دین صرفا برای این نیست که انسان از گناه پرهیز کند بلکه برای برخورداری از لذت شادی و نشاط بندگی خداوند است، خاطرنشان کرد: مومنان واقعی باید ده برابر انسان‌های معمولی انرژی داشته باشند چراکه آنان از دینداری خود لذت زیادی می‌برند.

استاد حوزه و دانشگاه گفت: هر مهارتی نیاز به تمرین دارد برای کسب لذت دینداری هم باید تمرین کرد، لذت عمیق دینداری انسان را بی‌نیاز و پاک می‌کند.

حجت الاسلام پناهیان اظهار داشت: ریاکاران در دینداری کسانی هستند که از خود دینداری لذت نمی‌برند بلکه از حواشی آن که تعریف دیگران باشد لذتجویی می‌کنند.