نقاره کوبی برای بیدار کردن مردم در سحر

خبرگزاری شبستان: یک پژوهشگر استان مرکزی گفت: در ماه رمضان نقاره کوبی یکی از مراسمی بود که به وقت افطار انجام می‌شد تا مردم روزه‌دار بدانند چقدر به زمان افطار نزدیک شده‌اند و چه‌وقت می‌توانند از کار روزانه دست بردارند.

اسماعیل مجللی پژوهشگر استان مرکزی در خصوص آیین و رسوم ماه مبارک رمضان در ایران به خبرنگار خبرگزاری شبستان در اراک گفت: با ورود اسلام به ایران، در ماه رمضان یکی از موارد مهمی که ایرانی ها باید به آن توجه می‌کردند بیدار کردن دیگر مسلمانان برای خوردن سحری  و خواندن نماز صبح بود؛ همان‌گونه که سپاهیان ایرانی پیش از اسلام همزمان باطلوع آفتاب بر طبل می‌نواختند؛ رسمی که پس از اسلام به شیوه‌ای برای بیدارکردن مسلمانان تبدیل شد.

 

وی افزود: ایرانی‌ها ابتدای هر ماه نقاره می‌زدند تا رسیدن ماه تازه را خبر دهند درشاهنامه فردوسی نیز به نقاره‌زنی اشاره شده‌است.اما پس از آن  چاووشی خوان ها بودند که با خواندن اشعار خود ابتدا و یا انتهای ماه ها را اعلام می کردند که این مورد در ماه های رمضان، شوال و محرم با خواندن اشعار مناسب آن ماه به چشم می خورد.

 

مجللی با بیان اینکه این آیین که اکنون به عنوان یکی از گونه های هنر موسیقی ایرانی به شماره می آید ادامه داد: شکل اصلی نقاره کوبی در صحن مطهر علی بن موسی الرضا (ع) اجرا می شود و از آنجا که سازهایی همچون نقاره و کرنا از سازهای فلکلور خراسان محسوب می شوند و از برکت وجود امام رضا رنگ و روی مذهبی به خود گرفته اند.

 

این پژوهشگر استان مرکزی اظهار کرد: نقاره کوبی  قبل از طلوع و بعد از غروب خورشید به عنوان استقبال و بدرقه خورشید انجام می شد؛ بعدها در مراسم دیگری همچون نشان دادن شکوه پادشاهی، جشن ها و اعیاد، اعلام فتوحات و آمادگی برای نبرد که رفته رفته بر موسیقی محلی نیز تاثیری شگرف ایجاد کرد.

 

وی گفت: در ماه رمضان نیز نقاره کوبی یکی از مراسمی بود که به وقت افطار انجام می‌شد این که یک ساعت پیش از غروب آفتاب، سه بار بر طبل می‌نواختند و این نواختن‌ها هر بار تندتر می‌شد تا مردم روزه‌دار بدانند چقدر به زمان افطار نزدیک شده‌اند و چه‌وقت می‌توانند از کار روزانه دست بردارند.

 

مجللی همچنین به مناقب خواني در ماه مبارک رمضان اشاره کرد و افزود: سروده‌هاي شعرا در مدح و منقبت امامان معصوم توسط گروهي كه مناقب خوان ناميده مي‌شدند، براي مردم كوچه و بازار خوانده مي‌شد.

 

این پژوهشگر بیان کرد: مناقب خوانها شبيه مداحان عمل مي‌كردند با اين تفاوت كه كار آنها محدود به اوصاف امامان و ائمة شيعة امام علي (ع) بوده و در اين زمينه به نقل حديث و روايت و داستان‌هاي حماسي و مذهبي مي‌پرداختند؛ به همين دليل اين قبيل اشعار را مبدا اصلي حماسه نامه‌هاي مذهبي مي‌دانند.

 

وی تصریح کرد: منقبت خوانی امام علی، امام حسن و اهل بیت، آیین شب زنده داری در لیالی قدر با اعمالی همچون قرآن به سر گرفتن، ادای نمازهای قضا، توبه و استغفار از گناهان  از جمله فعالیت های ایرانیان شیعه در شب های قدرماه رمضان است.

 

 

کد خبر 631630

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha