به گزارش خبرگزاری شبستان، درآمدي بر علم رجال در حقيقت، ترجمة مقدمه‌هاي ششگانه كتاب معجم‌رجال الحديث تأليف آيت‌الله سيدابوالقاسم خويي(ره) است كه ايشان در ضمن آنها برخي از مهم‌ترين ديدگاه‌هاي كلي علم رجال را مطرح و نظرات عالمانة خود را دربارة آنها اظهار كرده است؛ به‌اين‌ترتيب‌كه: در مقدمة اول دربارة دلايل ضرورت مراجعه به علم رجال و عدم قطعيت صدور مجموعة روايات كتب اربعه سخن گفته؛ در مقدمة دوم معيارهاي تشخيص وثاقت و حُسن راويان معتبر را به بحث نهاده؛ در مقدمه‌هاي سوم و چهارم به بيان همساني توثيقات فردي و همگاني، و دلالت مهم‌ترين عبارات مورد استناد در توثيق همگاني راويان پرداخته؛ در مقدمة پنجم صحت كليت روايات كتب اربعه را مورد ترديد قرارداده و در مقدمة ششم، پس از معرفي اصول رجالي شيعه، در نسبت كتاب الضعفاء ابن‌الغضائري تشكيك كرده و آن را ساختة مخالفان شيعه برشمرده است.
مترجم كتاب نيز در ضمن پانوشت‌هاي متعددي كه نگاشته، به توضيح پاره‌اي مصطلحات به‌كاررفته در متن و بيان و نقد برخي ديدگاه‌ها پرداخته است.
دكتر عبدالهادي فقهي‌زاده در سال 1347ش. در خانواده‌اي مذهبي چشم به جهان گشود و در كنار كسب فيض از محضر پدر، تحصيلات مقدماتي را در بهبهان گذراند و در پي علاقه‌مندي خاص به علوم اسلامي وارد دانشكدة الهيات و معارف اسلامي گرديد و دورة كارشناسي علوم قرآن و حديث را در دانشگاه تهران سپري كرد. سپس دوره‌هاي كارشناسي ارشد و دكتري همين رشته را در دانشگاه تربيت مدرس گذراند و در اين اثنا از محضر دروس دانشمندان برجسته‌اي مانند: دكتر سيدمحمدباقر حجتي، دكتر محمدعلي مهدوي‌راد، دكتر آذرتاش آذرنوش، دكتر سيدمرتضي آيت‌الله زاده شيرازي(ره)، دكتر سيد جعفر سامي‌الدبوني(ره) و استاد محمدباقر بهبودي استفاده كرد. او از سال 1375 ش. در عضويت هيئت علمي گروه علوم قرآن و حديث دانشكدة الهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران قرار دارد و آثار چندي از وي منتشر شده است كه برخي از آنها عبارتند از: پژوهشي در نظم قرآن (تأليف)، علامه مجلسي و فهم حديث (تأليف)، كارگاه روش ترجمه (تأليف) و درآمدي بر علم رجال (اثر حاضر ـ ترجمه و تحقيق).
سید ابوالقاسم خویی (زادهٔ ۲۸ آبان ۱۲۷۸ در خوی - درگذشتهٔ ۱۷ مرداد ۱۳۷۱ در کوفه) فقیه، مرجع تقلید شیعه، مفسر قرآن، و محقق علم رجال بود. او از تأثیرگذارترین و پُرمقلدترین مراجع شیعه در نیمهٔ دوم قرن بیستم به شمار می‌رود. از جمله آثار او می‌توان به «البیان فی تفسیر القرآن» در زمینهٔ علوم قرآنی و معجم رجال الحدیث در زمینهٔ رجال اشاره کرد. برخی از شاگردانش او را از جمله فقهای اعلم تاریخ تشیع و فقاهت میدانند.
پس از مرگ سید محسن حکیم در سال ۱۹۷۰ او مرجعیت بیشتر شیعیان جهان را دارا شد و با پول خمسی که به او پرداخت می‌شد، حوزه‌های علمیهٔ فراوانی تأسیس کرد و کمک‌های بشردوستانهٔ بسیاری را به مردم خاورمیانه و جنوب آسیا فرستاد.
کتاب درآمدی بر علم رجال ترجمه و مقدمه «معجم رجال الحدیث» اثر آیت الله ابوالقاسن خویی با ترجمه عبد الهادی فقهی زادهرا انتشارات امیر کبیر چاپ کرده است.
نظر شما