به گزارش خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه در ماه محرم سال 93 در حسینیه آیت الله حق شناس، سلسله مطالب و سخنرانی هایی با موضوع «آخرین مراحل انتظار» را ایراد کرده است که بنا داریم، در 13 شماره به آنها بپردازیم که در ادامه شماره دهم آن را مطالعه می کنید:
بعد از آخرین نبرد امیرالمومنین(ع)، شخصی بلند شد و شاید تحت تاثیر نورانیتی که به واسطه آن جهاد پیدا کرده بود، خداوند را شکر کرد که توفیق داشته است تا در رکاب امیرالمومنین (ع) نبرد کند و گفت؛ «طوبى لنا إذ شهدنا معک هذا الموقف، وقتلنا معک هؤلاء الخوارج؛ خوشا به حال ما كه در محضر شما با اين گروه جنگ كرديم» و امام علی(ع) نه تنها در آنجا بلکه پس از جنگ جمل نیز صحنه ای این چنین پیش آمد و بطوری که انگار دل در گروی ملت آخرالزمان دارند، فرمودند: «وَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَقَدْ شَهِدَنَا فِي هَذَا الْمَوْقِفِ أُنَاسٌ لَمْ يَخْلُقِ اللَّهُ آبَاءَهُمْ وَ لَا أَجْدَادَهُمْ بَعْدُ؛ سوگند به خدائى كه دانه را شكافت و مخلوقات را آفريد، گروهى در اين جنگ با ما شركت كردند كه هنوز خداوند آباء و اجداد آنها را خلق نكرده است» پرسیدند: کسانی که هنوز خلق نشده اند و حتی آباء و اجداد آنها هم خلق نشده اند، چگونه ثواب این جهاد را می برند و ایشان فرمودند: «بَلَى قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ يَشْرَكُونَنَا فِيمَا نَحْنُ فِيهِ وَ يُسَلِّمُونَ لَنَا فَأُولَئِكَ شُرَكَاؤُنَا فِيمَا كُنَّا فِيهِ حَقّاً حَقّا؛آرى گروهى در آخرالزمان مى آيند كه آنها با ما شريك مى باشند آنها تسليم ما هستند و از كار ما رضايت دارند و از آن جهت با ما سهيم مى باشند و اين امرى است مسلّم و حقى كه انكار ناپذير است».
پس همواره ذکر خیر آخرالزمانی ها بر زبان پیامبر(ص)، امیرالمومنین(ع) و دیگر ائمه اطهار(ع) بوده است، این زمان، دوران بهترین هاست، درست است که بدترین ظلم ها صورت می گیرد اما بهترین انسان ها هم پدید می آیند و بهترین انسان ها نیز تربیت می شوند.
در آخرالزمان، افرادی به دنیا می آیند و حیات می کنند که زیباترین گل های خلقت خواهند بود و حتی آنان از خوبان دوران بعد از ظهور نیز بهترند زیرا براساس روایات، افراد بعد از ظهور ارزش و مقامشان فی نفسه کمتر از قبل از ظهوری هاست زیرا بعد از ظهور، اگر فردی تلاش مضاعفی داشته باشد، از دیگران پیشی خواهد گرفت اما اگر همان تلاش مضاعف را در دوران پیش از ظهور و غیبت داشته باشد، ارزشش بیشتر است و این ها از افراد دوران ائمه نیز برتر هستند، بنابراین ما نباید از این مسابقه جا بمانیم و این بهترین و زیباترین روش تربیتی است زیرا با تشویق افراد شریف، رشد پیدا می کنند و افراد لعین نیز جز با چوب ادب نمی شوند.
افراد آخرالزمانی یک مسئولیت بر دوش دارند و باید شرایط و فضا را برای ظهور امام زمان(عج) فراهم کنند، افراد آخرالزمانی «يوَطِّئونَ لِلمَهدي سُلطانَه» و باید برای سلطنت حضرت مقدمه سازی کنند و اشاره کردیم که امام صادق(ع) فرمودند: «ظهور امام زمان(عج) به صورت طبیعی رخ خواهد داد و معجزه ای صورت نمی گیرد.» و امام صادق(ع) فرمودند: «تا عرق هایی که بر پیشانی تان نشسته را همراه با خون هایی که دلمه بسته پاک نکنید [درگیر تلاش برای ظهور نشوید]، فرج رخ نخواهد داد.» بنابراین، زمانی که مقرر است امور طبیعی رخ دهد پس افرادی که بناست در آن دوران، جهان را اداره کنند، باید تجربه داشته باشند و افرادی هم باید وجود داشته باشند تا چنین تجربه هایی را به حضرت(ع) منتقل کنند، این تجربه را کجا باید کسب کنند؟ چه کسانی قرار است، پای رکاب حضرت(عج) بجنگد و یا مدیر بخش های مختلف حکومت حضرت(عج) باشد؟ قطعا افرادی که تجربه حکومت دارند.
برخی تا این میزان نادان هستند که احادیث را کنار هم نمی گذارند و جمع بندی ارائه نمی دهند و به گونه ای از ظلم و جور آخرالزمان حرف می زنند که گویی همه ما را هم باید فساد فرا بگیرد و چنان از حکومت ایشان سخن می گویند که قیام باید از طریق معجزه صورت گیرد، در حالی که باید آخرالزمان را بهشت روی زمین بدانیم که اگر فردی در آن خطا و اشتباه کند، حیف و خسران است، بیایید رفتار خود را تغییر دهیم.
زمانی که در صحرای محشر حاضر شویم، خداوند از ما براساس آیات خواهد پرسید: کجا بودید؟ در چه زمانی بودید؟ باید بگوییم در آخرالزمان و در ایران بودیم، خواهند گفت: به به سرزمین سلمان فارسی که چندین مرتبه آیات قرآن برای آن نازل شده است، اما این چه وضع پرونده است؟ چه باید جواب دهیم.
خدا شاهد است که این محافل مذهبی نعمت است و اینکه امام حسین(ع) هیچ زمانی مانند امروز، بروز و ظهور در میان دل ها و اندیشه ها نداشته است، نعمت محسوب می شود و باید نسبت به آن پاسخگو بود زیرا خداوند هیچ نعمتی را بدون حساب نمی دهد.
فردی نزد امام صادق(ع) آمده بود که خیلی هم اعتقادی نداشت، حضرت(ع) از وی پرسیدند: اینکه خداوند در آخرت از «النّعِيمِ» سوال می کند، به چه معناست؟ وی پاسخ داد: از نعمت هایی مثل آب و هوا و سلامتی که داده است، سوال می کند و حضرت(ع) فرمودند: «زمانی که فردی شما را به مهمانی دعوت می کند و غذایی به شما می دهد، خوب است در پایان از شما بابت غذاها سوال کند؟»، فرد عرض کرد: خیر مهمانی بوده است، خوب نیست سوال کند پس امام(ع) فرمودند: «بنابراین، برای خدا هم خوب نیست که از آب و غذا و سلامتی سوال کند»، فرد عرض کرد: پس «ثُمّ لَتُسْأَلُنّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النّعِيمِ» به چه معناست؟ امام(ع) فرمودند: «خداوند از نعمت محبت و ولایت اهل بیت(ع) سوال خواهد کرد که با این نعمت چه کار کرده اید؟»
در شرایط کنونی نیز ما هم باید مانند ماه مبارک رمضان که از مجادله پرهیز می کنیم باید به هم بگوییم ما قوم آخرالزمان و جز ایرانیان هستیم نباید خطا کنیم و باید امام حسینی فکر و زندگی کنیم و باید این طرز زندگی ایشان را از دعای عرفه بیاموزیم و طرز شهادتش را از عاشورا درس بگیریم. در این دعا امام حسین(ع) چه میزان از خداوند شکرگزاری می کند؟، در حالی که در جامعه ما روحیه شکرگزاری وجود ندارد و در آیات قرآن داریم: «وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِی الشَّکورُ، کم هستند، بندگانی که شکرگزاری می کنند» ما نیز باید جز آن عده کم باشیم اما در فرهنگ ما فرد تا در تاکسی می نشیند، شروع به انتقاد می کند، در حالی که باید روحیه شکرگزاری داشته باشیم.
زمانی که بناست دعایی کنید، ابتدا باید خداوند را بواسطه نعمت ها و داشته های خود شکر کنید و سپس دعا کنید و این فرهنگ دعا کردن است و بهترین شکر این است که نعمت را در راه خداوند مصرف کنید. امام حسین(ع) تمام نعمات و دارایی های خود را در روز عاشورا برای خداوند ایثار کرد.
خداوند می فرماید: من این قوم آخرالزمان را دوست دارم و براساس آیات قرآن، این افراد هم خداوند را دوست دارند، یعنی دین حبی دارد و در قرآن تنها در این آیه سوره مبارکه مائده که در روزهای قبل ذکر شد، خداوند می فرماید: من قومی را دوست دارم.
نظر شما