خبرگزاری شبستان- مازندران
یک سال گذشت و چشم کوچه باغ های باران خورده هنوز منتظر است تا پرستوهای خونین بال خرابه های شام با عهدی که با بهار بسته بودند، به موطن خویش برگردند.
یک سال گذشت و دیار شکوفه های بهار نارنج به افق نگاه مردان دریایی دل به طوفان زده شام بلا، دوخته است.
یک سال گذشت و رازی به بهای خون از جنگل های سرسبز مازندران تا صحرای تفتیده شام در عالم نهفته که زمین به تلاوت پیکرهای مقدس مانده در صحرای خان طومان نشسته است.
حال و‌هوای اردیبهشتی مازندران در التهاب نام ۱۶ شهید خان طومان، پیام آوران عشق و وفا به میزبانی حماسه آفرینی 21 سرو آزادی و آرمانگرایی دیگر رفته است.
حسن یوسفانی که در عهد جوانی، هستی خویش را در پرانتز محدود دنیا خلاصه نکردند و همچون جوان کربلا در ماذنه های شام تکبیرگویان با دلی سرشار از قوت و قدرت ایمان برای ملحق شدن و ماندن در صف عاشورایی امام عشق به حیات معنوی رسیدند.
شب پرستان و‌دنیاخواهان معنویت گریز با چشم های پلید بر یاران خدا می‌نگرند تا پرستوهای مهاجر حریم حرم را از اجر و قرب بیندازند، اما موذن خیمه گاه مقاومت ایستاده بر بلندای سرزمین سرخ آلاله های بی نشان با ندای « یا ابه لا نبالی نموت محقین» ساحل امنی شده است که راهیان کربلای شام را در خود پناه داد.
در این روزگار غریب که آسمان دیگر بار به انتظار حیات حسینی ایستاده ، شناسنامه دیار علویان در سالروز شکوفه های حماسه به نام ۱۶ جوانمردی که در اوج بی نامی در کهف خان طومان ماندند ثبت شد که شیوه پیمبری راه و خُلق حیدری رسمشان بود.
سلام و‌درود خدا بر اشراقی ترین جوانان علوی، ۳۷ ستاره پرنور حریم آسمان زینبی بالاخص 16 شهید کربلایی خان طومان که « قلیل من عبادی الشکور...» را در امتداد کربلا با جام شهادت برای برپایی دار حاکمیت عشاق، فصل سبز شجاعت و شهامت را رقم زدند.
یادداشت مهمان: علی ابراهیمی گتابی
نظر شما