به گزارش خبرنگارکتاب شبستان، یکی از چهره های پرفروغ در منظومه منور عاشورا حضرت علی اکبر(ع)، فرزند حضرت امام حسین (ع) است. همان رادمردی که در بیت امامت پرورش یافت و در حمایت از ولایت و احیای ارزش های الهی و زنده نمودن سنت محمدی به یاری پدر بزرگوار خویش شتافت و پس از به تصویر کشیدن زیباترین صحنه شهامت به فیض عظمای شهادت نایل آمد. کتاب "حضرت علی اکبر (ع) شبیه پیامبر(ص)، شهید ولایت" تالیف غلامرضا گلی زواره مشتمل بر 352 صفحه نخستین بار در سال 74 از سوی انتشارات قیام در شمارگان 3000 نسخه چاپ و روانه بازار شد.
کتاب "حضرت علی اکبر (ع) شبیه پیامبر(ص)، شهید ولایت" مشتمل بر 10 فصل با عناوین خاندان نکونام، شکوفه شکوهمند، خلق و خوی، حوادث عصر علی اکبر (ع)، همگام با خورشید، قامت عروج، مرقد مطهر، صفای زیارت و ماتم داری برای علی اکبر (ع) است.
«غلامرضا گلی زواره» در پیشگفتار این کتاب نوشته است: علی اکبر(ع) در جرگه قهرمانان راستینی است که به انسانیت و فضیلت نیرو داده اند. او جان خویش را در راه حراست و نگهبانی از شعله مقدسی که از هر سو تندبادهای حوادث بر آن وزید سخاوتمندانه بخشید و موجب آن گردید تا ظلم و خیانت و جنایت نتواند خود را در پرده عدالت و حقیقت مخفی کرده و اندیشه ها را به جمود و زشتی و سکون وا دارد. اگر خون امثال این پاکمردان و جانبازان در راه توحید و معرفت بر زمین ریخته نمی شد امروز از روح قرآن و سنت پیامبر (ص) و اسلام ناب محمدی و فرهنگ اهل بیت عصمت و طهارت خبری نبود. فریادهای پیکارگرانی چون علی اکبر(ع) بود که به سینه تخته سنگ‌ها اصابت کرد و از آن عبور نمود و تا کرانه های مکان پیش رفت و از دیوارهای زمان گذشت و سروش رهایی به گوش انسان های شیفته حق و تشنه فضیلت رساند.
در بخشی از کتاب "حضرت علی اکبر (ع) شبیه پیامبر، شهید ولایت " می خوانیم: علی اکبر (ع) که در آغوش پرمهر ولایت و دامن پرعطوفت عصمت و طهارت به شکوفایی رسیده بود، ناظر فضیلت کشی و جهالت پروری و اشاعه منکرات توسط امویان بود و از این حرکت ناپسند معاویه که استمرار ستمگری و خیانت را به دنبال داشت، خون دل می خورد و با حالتی پرهیجان خود را برای نبرد با این همه تیرگی و فساد آماده می کرد و بارها جانبازی و فداکاری خویش را در راه حفظ و حراست از سنت نبوی و بقای دین و احیای ارزش ها به پدر اعلام کرد و برای حضور در میدان نبرد با پلیدی ها در پوست خود نمی گنجید و در التهاب به سر می برد اما با وجود چنین روحیه حساس و هیجانی وصف ناپذیر به لحاظ کمالات و معارفی که از چشمه عترت و طهارت نوشیده بود خردمندانه مقتضیات زمان را از از نظرها گذراندند.
نظر شما