به گزارش خبرگزاری شبستان از کرمان، پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه به مناسبت ۱۱ شعبان المعظم، روز جوان نوشت: در چنين روزی حضرت علي اکبر (علیه السلام) فرزند بزرگ امام حسين (علیه السلام) در سال ۳۳ قمری در مدينه دیده به جهان گشودند.
كنيه او ابو الحسن و مادرش ليلى دختر ابو مُرّة بن عُروة بن مسعود ثَقَفى است. وي(لیلا) زمانى چند در خانه امام حسين عليه السلام به سر برد و روزگارى در زير سايه حسين (علیه السلام) بزیست. ليلا براى آن حضرت پسرى آورد، رشيد، دلير، زيبا، شبيه ترين كس به رسول خدا صلى الله عليه و آله رويش روى رسول، خويش خوي رسول، گفت و گويش، گفت و گوى رسول خدا صلى الله عليه و آله؛ هر كسى كه آرزوى ديدار رسول خدا را داشت بر چهره پسر ليلا مى نگريست، تا آنجا که پدر بزرگوارش مي فرمايد:«هرگاه مشتاق ديدار پيامبر مى شديم به چهره او مى نگريستيم»؛
به همين جهت روز عاشورا وقتى اذن ميدان طلبيد و عازم جبهه پيكار شد، امام حسين (علیه السلام) چهره به آسمان گرفت و گفت:«اللّهم اشهد على هؤلاء القوم فقد برز اليهم غلام اشبه الناس برسولك محمد خلقا و خلقا و منطقا و كنا اذا اشتقنا الى رؤية نبيك نظرنا اليه...».
درباره سنّ على اكبر در هنگام شهادت در كربلا ، اختلاف نظر وجود دارد و تا بيست و هشت سال هم گزارش شده است؛ ليكن بنا بر نظريّه مشهور ـ كه وى بزرگ تر از امام زين العابدين عليه السلام بوده است ـ و با عنايت به اين كه امام زين العابدين عليه السلام هنگام واقعه عاشورا، بيست و سه سال داشته، بايد سنّ على اكبر، بيش از اين باشد و لذا گزارش هاى مبنى بر «ولادت وى در زمان خلافت عثمان» و ۲۵ ساله بودن وى در وقت شهادت»، درباره سن ايشان، واقع بينانه تر به نظر مى رسد.
على اكبر علیه السلام، نخستين فرزند پسر امام حسين عليه السلام بود. علّت ناميده شدن او به «علىِ بزرگ تر»، اين بود كه امام حسين عليه السلام به دليل شدّت علاقه اى كه به نام پدر بزرگوارش داشت، نام سه فرزند پسرِ خود را «على» گذاشت. از اين رو، اوّلى به «علىِ بزرگ تر» و دومى به «علىِ ميانه» و سومى به «علىِ كوچك تر» معروف شدند.
احادیثی در باب جوانی
پيامبرصلي الله عليه وآله: خداوند دوستدار جواني است كه جواني اش را به اطاعت خداوند مي گذراند. ميزان الحكمه، ح ۹۰۹۷.
امام علي عليه السلام : آداب و رسوم خويش را به فرزندانتان تحميل نكنيد؛ زيرا آنان در روزگاري غير از روزگار شما مي زيند. شرح نهج البلاغه، ابن ابي الحديد، ج ۲۰، ص۲۶۷.
امام باقرعليه السلام: اگر جوان شيعه اي را نزد من بياورند كه علم[دين] نمي آموزد ، او را تأديب مي كنم. المحاسن، ج ۱، ص ۳۵۷.
امام صادق عليه السلام: دوست ندارم جواني از شما [شيعيان] را جز بر دو گونه ببينم: دانشمند يا دانشجو. الأمالي، طوسي، ص ۳۰۴.
****
آینه ی طلعت طاها
مبعث است و عشق می‌خیزد از این بام ولا که جوانی علوی سیرت و احمد صورت، گو که قطره‌ی شوقِ چکیده از آستینِ خداست.
لیک همه در حیرتم امشب، که شب هفده ماه ربیع است و یا یازده غره‌ی شعبان معظم،
شب میلاد محمد شده یا آینه‌ی طلعت نورانی احمد،
به سر دست حسین است و یا آمده از غار حرا باز محمد؟!
عجبا این گل نورسته علی اکبر لیلاست، بگو یوسف زهراست
بگو آینه‌ی طلعت طاهاست، بگو دسته گل فاطمه‌ی ام ابیهاست...
بگو روح بتول است، بگو جان رسول است
سلام و صلوات همه بر خُلق و خصالش، به جلالش به جمالش
همه مبهوت کمالش همه مشتاق وصالش که سراپاست همه آینه‌ی احمد و آلش
چه به خلقت چه به طینت چه به صورت چه به سیرت چه به قامت چه به هیبت،
همه بینید در این خال و خط و چهره‌ی گل روی رسول دو سرا را
عجبا! وا عجبا ... اسفا وا اسفا به جهالت، به سفاهت به شرارت به غرور که برانگیزد قرص قمر آل عبا را بر نی!
نظر شما