باطن روزه قدری نیرومند است که انسان را بر جهان به اذن خدا پیروز می کند

امّا روزه، حکمت هایی دارد که روح را به مقام بالا می‏رساند و روح بلند بر طبیعت فایق است، اگر کسی برای خدا روزه گرفت چون کارها به دست اوست مشکل را حل می‏کند.

خبرگزاری شبستان: هر روز که می گذرد یک روز به پایان عمر ضیافت الهی نزدیک تر می شویم در حالی که نمی دانیم چه اندازه از این ماه که هر لحظه اش به اندازه یک عمر ارزش دارد بهره برده ایم اما می توان از همین فرصت باقیمانده نیز با رجوع به سخن و اندیشه بزرگان بهره های لازم را برد تا دست خالی از این میهمانی سرشار از معنویت بازنگردیم.
از این رو نظرات آیت الله جوادی آملی، مولف تفسیر تسنیم در این باره به علاقه مندان ارائه می شود:
از آنجا که در مسیر زندگی دشواری و مشکلات وجود دارد، دستور داده‏ اند در شداید و مشکلات روزه بگیرید. یعنی اگر ما در هر نمازی چند بار از خدای سبحان استعانت می ‏کنیم و می‏ گوییم ﴿إیّاک نعبد وإیّاک نستعین﴾ راه کمک ‏رسانی را هم خدا بیان فرموده است. ولی این چنین نیست که بگویید: کمک کن! و ما رایگان کمک برسانیم. اگر سخن از ﴿إیّاک نستعین﴾ است، راهش را هم قرآن به ما آموخته که: ﴿واستعینوا بالصّبر والصّلوة﴾ و این صبر به «صوم» تفسیر و تطبیق شده و در حدیث آمده است که: «إذا نزلت بالرّجل النازلة والشدیدة فلیصم» هرگاه برای کسی مشکل یا حادثهٴ خاصی پیش آمد باید برای دفع یا رفع آن روزه بگیرد.
نه تنها در جنگ، بلکه اگر مشکلات دیگری هم برای انسان پیش آید، باید برای حل آن مشکل، روزه گرفت.


این روزه چه نقشی دارد که مشکل را حل می‏کند؟ انسان را به کجا می‏ رساند که بر مشکل پیروز می‏شود؟ تازه این امساک ظاهری است؛ امّا روزه، حکمت هایی دارد که روح را به مقام بالا می‏رساند و روح بلند بر طبیعت فایق است.
اگر کسی برای خدا روزه گرفت چون کارها به دست اوست مشکل را حل می‏کند که فرموده‏ اند: «یا مُسهّل الا قمور الصّعابِ» . قرآن هم فرمود: ﴿وأمّا من أعطی واتّقی ٭ وصدّق بالحُسنی ٭ فسنُیسِّره للیسری﴾ ما کارها را برای افرادی که در مسیر مستقیم‏ اند، راحت می‏کنیم. آنگاه نمونه‏ هایش را هم به عنوان انبیای عظام برای ما بیان فرمود.
وقتی موسای کلیم الله از خدای سبحان درخواست می‏کند: ﴿ویسّر لی أمری﴾ در پاسخ می‏ فرماید: ﴿قال قد أُوتیت سؤْلَکَ یا موسی﴾ تو برای براندازی طاغوت فرعون از ما آسان کردن امور را طلب کردی، ما هم آن را به تو دادیم. آنچه را که از ما خواستی به تو دادیم؛ شرح صدر، روان بودن بیان، شرکت در رسالت و وزیر بودن برادرت را، و نیز خواستی که او را از وحی خاص برخوردار کنیم، همه را عطا کردیم.
دربارهٴ رسول خدا هم فرمود: ﴿ألمْ نشْرح لک صدْرک ٭ ووضعْنا عنک وِزْرک ٭ الّذی أنْقض ظهْرک ٭ ورفعنا لک ذکْرک﴾ آیا به تو شرح صدر ندادیم و بار گران را که بر پشت تو سنگینی می‏ کرد برنداشتیم و نام تو را بلندآوازه نکردیم؟
این راه ها را قرآن در اختیار ما گذاشته است؛ زیرا باطن روزه به قدری نیرومند است که انسان را بر جهان طبیعت ـ به اذن خدا ـ پیروز می‏کند.
منبع:
کتاب حکمت عبادات آیت الله جوادی آملی، ص137
پایان پیام/

 

کد خبر 62520

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha