به گزارش خبرگزاری شبستان، «العهد» در مقاله ای به قلم «محمد الحسینی» نوشت: «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا دخالت خود در پرونده سوریه را تعبیر به آتش کرد و موشک های «توماهاک» که فرودگاه «الشعیرات» در حمص را مورد هدف قرار دادند، ادعاهای آمریکا را در عدم شرط برکناری «بشار اسد» در هر نوع راه حل سیاسی بحران سوریه به اتش کشید، همان گونه که بهانه استفاده از سلاح شیمیائی در «خان شیخون» توسط سوریه، هدف کنونی «ترامپ» و مزدوران اروپائی و عربی او را به عنوان دلیل این تجاوز بازتاب نمی دهد. این بهانه فقط عنوانی تبلیغاتی و رسانه ای است که دستاویز آمریکا بوده و همچنان آن را مانند گذشته برای توجیه حمله خود به کار می برد.
اما نکته قابل توجه در این زمینه به جزئیات تجاوز آمریکا، اهداف، نتایج میدانی و زیان های مالی و جانی آن مرتبط نیست، بلکه نکته مهم در اینجا بر مواضع قبل از حمله و پس از ان متمرکز است و به طور ویژه بر انسجام و هماهنگی مواضع اسرائیل و عربستان و استفاده همزمان و مشکوک آنها از عبارات و تعابیر واحد تمرکز می کند.
عربستان سعودی نخستین کشور تأیید کننده تجاوز آمریکا
«ترامپ» در نخستین سخنرانی خود پس از حمله به سوریه کشورهای متمدن را به ضرورت پایان دادن به خونریزی و ترور در تمام اشکال آن دعوت کرد(!) و از سوی دیگر عربستان سعودی نخستین کشور عربی و بین المللی بود که حمله امریکا را مورد تأیید قرار داد و یک منبع رسمی در وزارت خارجه عربستان سعودی از تصمیم اطلاق عنوان شجاع بر رئیس جمهور آمریکا خبر داد. عربستان سعودی نیز مانند «ترامپ» دولت سوریه را مسئول بمباران آمریکا در سوریه برشمرد که این موضوع در سخنان «جنز استولتنبرگ» دبیر کل ناتو نیز مشاهده می شود.
از سوی دیگر، رسانه های اسرائیل در تیترهای اصلی خود، حمایت کشورهای دیگر به ویژه عربستان و امارات از بمباران سوریه توسط آمریکا را انعکاس داده و اظهارات مقامات اسرائیلی و در صدر آنها «نتانیاهو» و «آویگدور لیبرمن » وزیر امور خارجه این رژیم نیز کاملا مؤید حمله امریکا به سوریه هستند. «نتانیاهو» پیام چنین برخورد با اقدامات بشار اسد را نه تنها در سوریه که بلکه در تهران و پیونگ یانگ نیز قابل شنیدن توصیف کرد.
پس از موشک های ترامپ چه روی خواهد داد؟
آیا بمباران فرودگاه «الشعیرات» نخستین نشانه تزلزل موضع است و آیا گام نخست در مسیر مداخله نظامی مستقیم امریکا در جبهه های مختلف سوریه به شمار می رود؟ سخن گفتن از پیچیدگی های دراماتیک در میدان سوریه بحثی زود هنگام است به ویژه اینکه حمله امریکا با اقدامات میدانی جدی در حمایت از تلاش های صورت گرفته در مسیر صلح و انتقال افراد مسلح همزمان شده است.
از این نقطه نظر، ناظران، موشک های «ترامپ» را از سویی در جدول حمایت مستقیم از گروه های تروریستی از طریق هدف قرار دادن فرودگاهی قرار می دهند که پایگاه ضربه زدن به تروریست ها بوده و از سوی دیگر در جدول پیام تبلیغاتی به ویژه پس از سردرگمی اداری و سیاسی دولت «ترامپ» قرار می دهند که هدف آن، بازگرداندن مواضع سیاسی آمریکا در مورد نقشه سوریه و عدم امکان فرصت به روسیه و ایران برای ترسیم جزئیات مرحله آینده است، چرا که حضور ایران و روسیه خوشایند کشورهایی چون عربستان و ترکیه و نیز گروه های مخالف سوری نبوده است و در حال حاضر، گروه به اصطلاح ائتلاف سوری خواهان ادامه چنین حملاتی از سوی آمریکاست.
ناظران سیاسی توجه مردم را به تناقض گوئی آمریکا در مورد ابلاغ تصمیم حمله به مسکو جلب کرده اند حال آنکه با وجود اعلام شبانه برای ورود کشتی های آمریکا به آب های دریای مدیترانه، «ترامپ» وزیر امور خارجه خود را از ابلاغ تصمیم حمله به مسکو نفی کرده بود.سخنگوی پنتاگون نیز با تأیید این موضوع بر عدم بمباران بخش هایی از پایگاهی تأکید کرد که گمان می رفت روس ها در آنجا حضور داشته باشند. ناظران سیاسی توصیه می کنند منتظر اقدامات روسیه که با افزایش تنش سیاسی البته بدون درگیری میدانی همراه خواهد بود، باشیم.
نظر شما