روایتی از خادم الشهدا شدن کشاورز مازندرانی

به گزارش خبرگزاری شبستان از ساری و به نقل از قرارگاه رسانه ای شهید کابلی سید حسین حسینی کشاورزی است که در فصل خزانه گیری برنج کار و زندگی اش را رها کرد تا در لباس خادم الشهدا سرآشپز اردوگاه زائران راهیان نور مازندران در خرمشهر باشد.

 

سیدحسین اهل شهرستان جویبار است از شهر کوه خیل نه تا بحال به مناطق عملیاتی جنوب آمده و نه فرصت آمدن به این مناطق را داشته است چون همیشه فصل راهیان نور، مصادف می شود با فصل پررنج برنج، از خزانه گیری تا کاشت.

 

اما به گفته خودش سه بار متوالی زائر پیاده اربعین اباعبدالله الحسین(علیه السلام) بود. وقتی برادران عراقی را می دید که چه عاشقانه، بی منت به زائران سالار شهیدان خدمت می کنند، عشق خادم بودن در دلش شعله ور می شود. 

 

سیدحسین با یادآوری پیاده روی اربعین سال 95 می گوید: «در سومین سالی که می خواستم به کربلا بروم هرکاری کردم تا بعنوان خادم در آنجا باشم، نشد. به هر دری زدم جواب نگرفتم . تا با دلی شکسته دوباره بعنوان زائر به کربلا رفتم .»

 

ماجرای خادم شدن سید از یک پیام شروع می شود. پیامی که برای دعوت از مردم برای خادم الشهدا شدن فرستاده شد. او با دیدن این پیام دلش می لرزد و بدون معطلی وارد سایت ثبت نام خادمین می شود.

 

بعد از چندمدت قرعه خادمی به اسم سید حسین می افتد . به اولین سوالی که از او پرسیده می شود آیا تا بحال زائر مناطق عملیاتی جنوب بودید، پاسخ می دهد:« لیاقت نداشتم اما دلم می خواست خادم امام حسین(علیه السلام) در اربعین باشم و نشد اما هرجور شده باید برای شهدا مرا به خادمی ثبت نام کنید تا بروم .»

 

بی قراری های کربلایی حسین بالاخره جواب داد. او بعنوان خادم الشهدا در بازه های زمانی مقرر با توجه به شغل کشاورزی و با بیان اینکه زمین کشاورزی مردم را بصورت نصف کاری قبول کرده است، در دی ماه سال 95 برای خدمت به راهیان نور دانش آموزی به مناطق اعزام می شود.

 

« برایم فرقی نمی کند در آشپزخانه باشم یا بروم سرویس بهداشتی را تمیز کنم . یا اینکه در حسینیه باشم .»آدم با شنیدن حرف های کربلایی حسین به حال خوشی که دارد غبطه می خورد.

 

برای سید فقط یک چیز مهم است جایی باشد تا دلی که در حسرت خادم الحسین(علیه السلام) شدن در اربعین حسینی سنگین شده را سبک کند. بغضی که سه سال با این بسیجی مخلص همراه بود.

 

سرآشپز اردوگاه زائران راهیان نور مازندرانی می گوید: همین جایی که خدمت می کنم بهترین جای دنیاست . گوشه ای دنج که باعث شد دلم سبک و آرام شود.

 

حسینی به گفته خودش نه نیازی به دیده شدن دارد و نه دلش می خواهد دیده شود.

 

او بعد از اتمام اردوی راهیان نور دانش آموزی در دی ماه 95 به خانه باز می گردد اما باز هم بی تابی امانش نمی دهد. سید می گوید: «وقتی به خانه برگشتم توی دلم گفتم کاش بر نمی گشتم اصلا چرا برگشتم . ایام فاطمیه بود متوسل شدم به حضرت زهرا(سلام الله علیها)، تا بعد از دوهفته دوباره برای خادمی آنهم در ایام عید به منطقه آمدم .»

 

این خادم شهدا کار سخت را بهترین کار می داند چرا که معتقد است حالش با کار سخت بهتر می شود . در آشپزخانه کار کردن در هوای گرم با حجم کاری زیاد، آنهم در هوای گرم جنوب تنها به نیت اهل بیت(علیهم السلام) و خدمت به شهدا امکان پذیر است.

 

روزهایی است که اردوگاه راهیان نور مازندران در خرمشهر بیشترین زائر را دارد . مثل شب عید که باید غذای 2هزارو800 زائر را آماده کرد .

 

 سرآشپز اردوگاه راهیان نور مازندران می گوید: با 15 الی 20 نفر خادم در آشپزخانه امکان آماده کردن غذای بیش از دو هزار نفر وجود ندارد مگر با امداد شهدا.

 

سید حسین با داشتن دوفرزند خردسال 6 ساله و سه ساله در ایام عید و در فصل کشاورزی از کار و زندگی گذشت و برای خدمت به شهدا، با دلی مطمئن می گوید: از کسی توقع ندارم و چشم داشتی هم از کسی ندارم. 

 

کربلایی سیدحسین چندبار این جمله را تکرار می کند ،«هیچ چیز نمی خواهم . می دانم شهدا زنده هستند و رزق و روزی من هم دست خداست .»

 

«همه چی درست می شود» او با لهجه محلی این را می گوید و ادامه می دهد: چیزهایی در این جا دیدم که حاضر نیستم با هیچ چیز دنیایی عوض کنم .

 

این خادم الشهدا حتی برای دیدار با رهبری( دامت برکاته ) دعوت می شود اما نمی رود . او می گوید: اینجا به من احتیاج داشتند و من گفتم مطمئنا ثواب دیدار با رهبری( حفظه الله ) با خدمت کردن به زائران شهدا برایم محفوظ است.

 

صفای باطن سید حسین حسینی خادم الشهدای زائران راهیان نور مازندران که هنوز فرصت زیارت مناطق عملیاتی پیدا نکرده و به گفته خودش هر زائری که می آید و از حس و حال مناطق تعریف می کند، می گوید: مدینه گفتی و کردی کبابم ؛ دهان به دهان زائران هم چرخیده است. 

 

سید حسین حسینی کشاورز ساده و باصفای اهل کوه خیل با لهجه شیرین محلی از همه کسانی که از شهدا فاصله گرفته اند و یا درکی از شهدا ندارند می خواهد برای یک بار هم شده برای زیارت به اردوی راهیان نور بیایند . 

 

سید حسین با اشاره به اینکه من نه به عنوان زائر به اینجا آمده بودم و نه خادمی، اما وقتی به یک باره به این منطقه آمدم متحول شدم، می گوید: حالا متوجه شدم که راه خادم شدن برای امام حسین(علیه السلام) از خادمی شهدا میسر می شود.