توافق جمعی برای صلاح، زمینه ساز ظهور است

به گزارش خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه در ماه محرم سال 93 در حسینیه آیت الله حق شناس، سلسله مطالب و سخنرانی هایی با موضوع «آخرین مراحل انتظار» را ایراد کرده است که بنا داریم، در 13 شماره به آنها بپردازیم که در ادامه شماره چهارم آن را می خوانید:

در کتاب «در محضر بهجت» آمده است که از حضرت آیت الله بهجت (ره) سوال می شود؛ «آیا برای وقت ظهور امام زمان(عج) غیر از روایات «مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً» که به فساد، تباهی و ظلم در آخرالزمان اشاره دارد، راه یا روایت دیگری نیز وجود دارد؟» یعنی غیر از اینکه جهان پر از ظلم و جور می شود، کار دیگری نیز در دنیا صورت می گیرد تا ظهور محقق شود که ایشان پاسخ می دهند: «بله، اگر عده ای توافق بر صلاح کنند؛ البته اگر این اتفاق رخ دهد» در این پاسخ دو نکته وجود دارد، اول توافق عده ای و دیگری بر صلاح بودن، یعنی همانگونه که فساد در عالم فراگیر می شود، اگر عده ای جمع شوند می توانند، کار درستی انجام دهند و ایشان در ادامه می فرماید: «این تلاش در ظهور حضرت(عج) موثر است، همانطور که مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً موثر است».

از ایشان مجددا سوال می شود: آیا در این زمینه روایتی نیز وجود دارد و آیت الله بهجت(ره) پاسخ می دهند: «بله از ناحیه مقدسه وارد است که لَوْلا شيعَتُنا اتفقوا... یعنی اگر شیعیان ما اتفاق می کردند» این یک نظریه و نگاه در رابطه با جامعه مهدوی است.

در این روایت که از ناحیه مقدسه امام زمان(عج) صادر شده است، داریم: «وَ لَوْ أَنَّ أَشْياعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّه  لِطاعَتِةِ عَلَى اجْتِماعٍ مِنَ القُلُوبِ فِى الوَفاءِ بِالعَهْدِ عَلَيْهِمْ، لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقائِنا،وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِها مِنْهُم بِنا؛ اگر شيعيان ما كه خداوند آنان را به اطاعت از خود موفق گرداند، دل هايشان بر وفاى به پيمانى كه بدان موظف هستند، اتفاق مى كردند،  قطعا توفيق ملاقات با ما براى آنان به عقب نمى افتاد و قطعا سعادت مشاهده ما، بر اساس معرفت دقيقى و صداقت دل، به زودى براى آنان حاصل مى شد.» فعالیت تک نفره شیعیان که فرضا در مسجد جمکران حضور پیدا کنند و دعا بخوانند یا هیئتی را راه اندازی کنند، فایده ای ندارد زیرا زمانی که شیعیان نمی توانند با یکدیگر زندگی کنند، چه سودی دارد، امام زمان(عج) ظهور کند.

برخی می گویند اگر با دیگران ارتباط داشته باشیم، گرفتاری ها و مشقت های بسیاری دارد زیرا تفاوت روحیه وجود دارد، بنابراین هرکدام جداگانه برای خود خوب رفتار می کنیم تا حضرت (عج) ظهور کنند و به اصلاح امور بپردازند، باید به آنان گفت: نمی شود زیرا آخرین مراحل انتظار نیازمند بالا رفتن ظرفیت اجتماعی مومنان و شیعیان است و باید قدرت خوب شدن اجتماعی پیدا کند و توان زندگی جمعی صحیح را بدست آورد که جمهوری اسلامی، زمینه ای برای تمرین در این امور است، البته اگر سیاستمداران لجباز آن را خراب نکنند.

پرمفسده ترین عامل برای این جامعه ایمانی، حضور عناصر لجباز در مناصب سیاسی است که ظرفیت تعامل اجتماعی ندارند، ما تا پیش از ظهور باید این مرحله را سپری کنیم تا شیعیانی که تک به تک عملکرد خوبی دارند، در زندگی اجتماعی هم بتوانند خوب عمل کنند البته این اجتماع شیعیان باید قلبی باشد که در این صورت مژده ملاقات امام زمان(عج) به تاخیر نمی افتد، البته تحقق این مهم، سخت است.

در آیه 200 سوره مبارکه آل عمران داریم: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا ... »؛ در این آیه آمده است، اصْبِرُوا یعنی همه صبر کنند که اگر همه افراد یک جامعه صبر کنند، آن جامعه صابر خواهد بود و در ادامه داریم؛ صَابِرُوا یعنی با یکدیگر صبر کنید و این متفاوت از اصْبِرُوا است،این دین ماست که امام خمینی(ره) قسم می خورند که اسلام تماما سیاست است، چرا ما نباید باور کنیم؟

دینی که ما شناخته ایم، تماما سیاست نیست و به این دلیل که ما تنها نصف آیه را خوانده ایم و در اصْبِرُوا باقی مانده ایم، در حالی که در ادامه صَابِرُوا آمده است و حتی خداوند در ادامه فرموده است: وَرَابِطُوا یعنی هر فردی خوبی ها و محسنات خود را باید با دیگران جمع کند، یعنی هم افزایی کنیم، چه دستورات زیبایی خداوند داده است!

اگر بخواهیم خوبی های یکدیگر را با هم جمع کنیم، چه می کنیم؟ ما امروزه خوبی هایمان را برای خود نگه داشته ایم و با بدی هایمان دیگران را آزار می دهیم، در حالی که خداوند می فرماید، بدی هایت را برای خود نگه دار و با خوبی هایت با دیگران رفاقت کن که نتیجه این عمل، ظهور امام زمان(عج) را محقق خواهد کرد و این هم افزایی خوبی هاست.

افرادی نزد امام صادق(ع) آمدند و گفتند: قیام کنید، شما 50 هزار شیعه در کوفه دارید، در حالی که 40 نفر نیاز داشتید و امام(ع) (به تعبیر من)، احوالپرسی کردند و آنان مجددا در پاسخ برای قیام اصرار می کردند و امام(ع) فرمودند: «آیا شما آماده اید تا جان دهید؟» آنان گفتند: بله ما آماده هستیم، امام(ع) پرسیدند: «آیا شما در جیب همدیگر دست می کنید و با هم راحت هستید؟» آنان پاسخ دادند: خیر، حساب ها جداگانه است و ایشان فرمودند: «پس گرفتارید، یاران مهدی(عج) مرز مالکیت ندارند» البته در دوران ما نیز برخی می گویند از مسائل مادی بحث نکنید، مقدار اندکی سرمایه داریم، نمی توان آن را به اشتراک گذاشت.

اگر در این دوران لزومی ندارد از جیب یکدیگر استفاده کنیم، حداقل «جیب بری» هم نکنیم، با یکدیگر لجبازی نکنیم، ما قبل از ظهور باید زندگی جمعی و اخلاق سیاسی را آموزش ببینیم و ارزش های سیاسی را درک کنیم، زیرا بناست کارگزاران حکومت مهدوی باشیم لذا باید از این مرحله عبور کنیم؛ ما را غریب گذاشته اند، به همین دلیل به حداقل ها اکتفا می کنیم.

تصور کنید در کشوری غریب قرار گرفته اید که همگان بنا دارند به شیعیان و روحانیون آسیب بزنند، بنابراین، هر فردی در چنین کشوری که ادعای روحانیت یا شیعه بودن کند، برایش ارزش قائل می شوند، در حالی که شیعیان ما باید به قدری از غربت خارج شوند که استانداردهای خود را بالا ببرند.

برخی که برای فرج امام زمان(عج) دعا می کنند، نعوذبالله گویی حرف می زنند که ناراحت هستند و مدام از خداوند می خواهند، امام ما را بفرست، در حالی که بیش از ما، امام زمان (عج) اشک می ریزند که دعایشان مستجاب نمی شود و حتی بیشتر از ما خداوند مشتاق است که بندگان نجات پیدا کنند اما آخرین مراحل انتظار، به این معناست که باید آدم تربیت کرد زیرا ما تربیت نشده ایم، ما در نهایت بتوانیم اصْبِرُوا را محقق کنیم اما آیا می توانیم، «صَابِرُوا» و «رَابِطُوا» را هم انجام دهیم؟

هیئت های مذهبی را مشاهده کنید که افراد کنار همدیگر تلاش می کنند، یکی غذا را می کشد، یک نفر پول می آورد، یکی بلندگو را تنظیم و یکی پرچم های سیاه نصب می کند و نسل به نسل این مسئولیت ها را به صورت طبیعی انتخاب می کنند، اصلا انتخابات ندارند و درگیری هم نمی شود و هر فردی که بیشتر تلاش می کند، مسئولیت های بیشتری دریافت می کند، عالی ترین تشکیلات شیعی که قدمت بسیار بالایی هم دارد، این هیئت هاست که دلیل برقرار بودن آنها به جهت حضور «آدم» در آنهاست و هیچ فردی به دیگری در هیئت نمی گوید، تو  جایگاه بالایی داری و یا ...، سینه زنی و یا دم گرفتن در هیئت ها را مشاهده کنید، این ها هم افزایی شیعیان است.

اهل بیت(ع) بی جهت برنامه ریزی نمی کنند، آنان باهوش ترین افراد عالم هستند، مشاهده کنید امام حسن عسکری (ع) فرمودند: «یکی از علامت شیعیان زیارت اربعین است» و امروز 20 میلیون نفر جمعیت، در این راه حضور پیدا می کنند، پیاده روی  اربعین، مصداق هم افزایی و درسی برای زندگی است. از ما انتظار می رود که توانایی زندگی جمعی را داشته باشیم، این بسیار سخت است و با تک نفره خوب بودن، بسیار تفاوت دارد و برای رسیدن به این زندگی جمعی، شایستگی های بسیاری نیاز داریم، هم اکنون در ابتدای راه هستیم و باید جمعی کار و تلاش کنیم.