خبرگزاری شبستان- مازندران
اهالی استان مازندران در روزهای نه چندان دور که هنوز تکنولوژی هایی نظیر تلفن همراه و فضای مجازی به خانه هایشان ورود پیدا نکرده بود با بهانه و بی بهانه ساعت یا ساعاتی را به دید و بازدید اقوام و نزدیکان اختصاص می دادند که این کارشان همان صله رحم مورد تاکید دین مبین اسلام است.
این دورهم نشینی ها که در مازندران از آن به نام «شو نیشت» یاد می شود محفلی برای انتقال تجربه ها و دستگیری از اقوام و خویشاوندان دور و نزدیک بود اما امروز این مهمانی‌های ساده که تنها اسباب پذیرایی آنها از مهمانان، چای و میوه های سردرختی باغچه های خانه ها بوده، رنگ باختند و کمتر شونیشت های خانوادگی و یا همسایه با همسایه را شاهد هستیم.
یکی از رسوم قدیمی و کهن مردمان مازندران(تبرستان) برای گردهم آمدن اعضای خانواده و فامیل برای داشتن ساعاتی خوش، این که در آستانه فرارسیدن آخرین چهارشنبه سال در تکاپوی آماده نمودن مواداولیه پخت آش ترشی یا همان آش گزنه(نوعی گیاه دارویی) باشند.
این آش با گیاهان و سبزیجات معطر خاص مازندران شامل(گزنه، الزی، چِپ چِپا، گل پامچال وحشی، ونوشه، وَلگِ نوج «برگ های تازه سبزیها») و ترشی مخصوص انار با حضور بستگان و خویشاوندان و همسایگان طبخ می شود.
بسیاری از مازندرانی ها در شهرها و روستاها با دعوت از اقوام و آشنایان و همسایگان خویش اقدام به پخت و توزیع آش چهارشنبه آخر سال می کنند.
آش گزنه از خواص بی نظیری برخوردار است؛ به روایت مردمان این منطقه، ترشی رب انار که در این آش بکار گرفته می شود، غم و اندوه را از دل می برد.
البته عده ای آش ترشی را روی آتشی که با هیزم به پا شده می پزند چراکه معتقدند دود ناشی از سوختن هیزم نیز نوعی میکروب کش است.
خوانش اشعارمحلی و سنتی مانند اشعار نوروزخوانی در اطراف دیگ آش، یکی از جاذبه های دیدنی و فرحبخش چهارشنبه آخر سال در مازندران محسوب می شود.
دوری اعضای خانواده از یکدیگر، توجه نکردن به مسائل و مشکلات دیگران، از نتایج ناخواسته کاهش رفت و آمدها و صله ارحام است که می توان با حفظ آداب و رسوم گذشتگان همانند پخت آش گزنه چهارشنبه آخرسال، سنت حسنه صله رحم را احیا کرد.
گزارش:سودابه احمدپورملکشاه
نظر شما