به گزارش خبرگزاری شبستان از استان یزد، ذات الله نیکزاد، معاون میراث‌فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان یزد گفت: این عملیات شامل مرمت کتیبه معلقی بسم الله گلدسته‌ها، مرمت کاشی‌های معلقی ساقه گلدسته جنوبی سردر، نصب مجدد کاشی‌ها، تقویت ملات و زیرسازی کاشی‌های طبله کرده بوده است.
وی از دیگر اقدامات انجام شده بر روی این بنا را جایگزین قطعات کاشی نره تخریب شده، جداسازی کاشی‌های طبله کرده، و نصب و جایگزین قطعات کاشی نره ذکر کرد.
این مسؤول افزود: مرمت و بهسازی کاشی مناره مسجد جامع یزد با اعتباری بالغ بر 342 میلیون ریال انجام شده است.
گفتنی است، مسجد جامع کبیر یزد که یکی از شاهکارهای معماری و تاریخی جهان به شمار می‌رود به دستور گرشاسب از نوادگان علاء‌الدوله کالنجار ساخته شده و بنای اصلی مسجد کنونی از آثار سید رکن الدین محمد قاضی است.
از امتیازات هنری و معماری این مسجد می‌توان به قدرت و استواری کاشیکاری‌های نفیس و زیبای لاجوردی آن اشاره کرد
در زیرگنبد این مسجد بخشی قرار دارد به نام تابستانه که دارای پنجره‌های آجری مشبک است و داخل آن محرابی با کاشیکاری زیبا و دو نقش جالب قرار دارد، یکی از این نقش‌ها از ترکیب دو کلمه علی و محمد (علی به رنگ سفید و محمد به رنگ آبی) که هر کدام شش بار تکرار شده است به صورت قرینه در دو طرف به وجود آمده است و نقش دیگر که نشانه و آرم مسجد است گنبدی کوچک و چسبیده به دیوار است؛ این نقش تنها در این مسجد دیده شده است.
زیباترین بخش این بنا را می‌توان مجموعه ایوان و گنبدخانه و فضای پیرامون آن نام برد که نمای ایوان بلند با مجموعه‌ای از زیباترین تزئینات کاشی معرق و نقوش اسلیمی و گیاهی همچنین گره چینی پوشانده شده است.
محراب اصلی یا محراب واقع در گنبدخانه، مزین به انواع کاشی معرق و کتیبه و آجر ضربی است و بر دو کاشی ستاره‌ای شکل منصوب در آن، نام استادکار و تاریخ ساخت محراب نقش بسته است و همچنین گنبد زیبای مسجد از نوع دو پوسته پیوسته بوده و بر آن، نقش گل صابونکی معقلی با ظرافت اجرا شده است و بر ساقه آن عبارت الملک الله به خط کوفی تکرار شده است.
از امتیازات منحصر به فرد دیگری که در این بنا به چشم می خورد وجود دو مناره مسجد می‌باشد که ارتفاع تقریبی آن از کف تا نوک به بیش از 52 متر می‌رسد و دارای قطری در حدود هشت متر است که در دوره صفوی به بنا افزوده شده اما در سال 1313 هجری شمسی فرو ریخت و دوباره تجدید بنا شد.
بلندای این مناره‌ها و اینکه کاشیکاری منحصر به فردی حتی در اوج مناره‌ها انجام شده، تعجب همگان را بر می‌انگیزد زیرا این مناره‌ها هرچه به سمت بالا رفته باریکتر شده و تنها یکی از آنها نیز دارای دو پلکان است از اینرو ظرافت کاشیکاری در این ارتفاع به واقع قابل تحسین است.
قدمت این مسجد به قرن هشتم هجری قمری بر می‌گردد و به شماره ثبتی 206 در 31 تیر 1313 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
گفتنی است، پیش از این خبرگزاری شبستان گزاریش با عنوان بلندترین سردر مساجد ایران پشت خروارها آهن منتشر کرده بود.
پایان پیام/
نظر شما