احد ده‌بزرگی از شاعران پیشکسوت انقلابی کشورمان در مورد ویژگی‌های اخلاقی و شعری مرحوم احمد عزیزی به خبرنگار شبستان گفت: انشاءالله خداوند روح همه درگذشتگان را شاد کند بالاخص تازه‌درگذشته آقای احمد عزیزی که 9 سال در بستر بیماری بودند. احمد عزیزی یک سبک و سیاق خاصی برای خود داشت. ایشان در زمینه مثنوی سرایی در زمان حیاتش طرفدار داشت و عده ای به دنبال ایشان کشیده شدند. احمد عزیزی کارهای خوبی انجام داد. در آن روزگار شاعر آیینی بودن مهم بود. عزیزی شاعر آیینی بود و برای حضرت زهرا (س) و امام حسین (ع) شعرهایی سرود.
ده‌بزرگی اظهار داشت: خوشبختانه آثار احمد عزیزی در زمان حیاتش به حد وفور معرفی و ارایه شد. پیشنهاد می کنم که سردمداران فرهنگی و دوستان ایشان یک کار گزیده از تمام آثار احمد عزیزی ارایه دهند که به عنوان یادبود از ایشان بماند. همه کارهای احمد عزیزی خوب بود اما اگر گزیده ای از آثار ایشان چاپ شود، ماندگار می‌شود و جزو پیشینه تاریخ انقلاب قرار می گیرد.
این شاعر پیشکسوت کشورمان با بیان اینکه احمد عزیزی همه دل آشنا بود، عنوان کرد: خدا رحمت کند احمد عزیزی را که آدم احترام‌گزار و بامعرفتی بود. ایشان در عین حال حساسیت های خاص و یک نوع عصبیت داشت. احمد عزیزی خوش برخورد، خوشرو و مردمی بود. ایشان در خلوت مشکلاتی داشتند که همین مشکلات سرانجام ایشان را عصبی کرد و به بستر بیماری کشاند.
ده‌بزرگی همچنین در مورد جوانانی که از احمد عزیزی در شعر تقلید می کردند، گفت: بنده معتقدم هر کسی جای خود را دارد. ویژگی های روح شاعر در شعرش منعکس می شود. بیقراری های احمد عزیزی در شعرش منعکس است، حتی مسایل فلسفی در شعر عزیزی نمایان است. شعرهای عزیزی یک نوع خاص مربوط به خود عزیزی است. مسایل فلسفی در اشعارش یک قرار نیست بلکه از یک فلسفه به فلسفه دیگر است.
وی با بیان اینکه هیچ کس نمی تواند تقلیدگر کس دیگر باشد، عنوان کرد: از حافظ تقلید زیادی شد اما کسی حافظ نشد. از سعدی خیلی تقلید نشد اما کسی سعدی نشد. در سهل و ممتنع گویی کسی به پای سعدی نرسید. سعدی خیلی صاف، سلیس و روان شعر می گفت. خیلی ها خواستند سلیس حرف بزنند اما نشد. تقلید چیز بدی است. یک دو صد لعنت بر این تقلید باد. هر کس باید خودش باشد. اگر هر کس آنچه دلش می گوید را در زمینه هنرش بیاورد و تقدیم مردم کند، بر دل مردم می نشیند و ماندگار می شود.
گفتگو از مریم داوری
نظر شما