به گزارش خبرگزاری شبستان، ژان ژنه ،شاعر، رمان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی بود که فعالیت سیاسی نیز داشت. در سال‌های آغازین زندگی، ولگرد و خرده‌مجرم بود اما بعدها به نویسندگی روی آورد. آثار عمدهٔ او عبارتند از رمان‌های دعوای برست، روزنگاری‌های دزد و بانوی گل‌های ما و نمایشنامه‌های بالکن، سیاه زنگی ها، پیشخدمتان و پرده‌ها. از مهم ترین آثار ژنه نمایشنامه سیاه زنگی ها است که سه بار به پارسی ترجمه شده. نخستین بار احمد کامیابی مسک این نمایشنامه را از اصل فرانسه ترجمه و چاپ کرد. بهمن محصص و احمد کامیابی مسک از نخستین مترجمان آثار ژنه در ایران به شمار می‌روند. ژنه بر خلاف ساموئل بکت و اوژن یونسکو به دشوار نویسی شهرت دارد.
مجموعة حاضر گزیده‌ای از نوشته‌های نظری ژان ژنه است که به لحاظ نوع متن، مضمون و سبک نوشتاری دارای تنوّع خاصی است و همچنین برخاسته از نگاه ویژة او به هنر و زندگی است. او در ضمن ستایش از کار هنرمند با شور و حرارتی خاص و از زوایایی تازه و بدیع به اثر هنری می‌نگرد.
«زیباشناسی هنر» چهار نقد هنری مهم ژنه را در بر می‌گیرد، که در دهة 50 میلادی نگاشته شده است. این نقدها عبارتند از: «کارگاه آلبرتو جاکومتّی»، «راز رامبراند»، «نامه به لئونور فینی» و «ژان کوکتو». نوشته‌های ژنه در حوزة زیباشناسی و هستی‌شناسی گویای نوآوری افکار اوست.
ژنه شاید از نوادر نویسندگان دهة 1950 تا 1980 باشد که تا این اندازه در خصوص «ظواهری» که خصوصیت واقعی هرچیز را می‌پوشانند یا گم می‌کنند، اندیشیده یا نگاشته باشد. پیچیدگی نوشته‌های او به لحاظ مفهومی بیش از آن‌که آرایه‌ای روشنفکرانه باشد، نشان‌دهندة این نکته است که او بسیار فراتر از زمان خود اندیشیده و توانسته است آنها را در قالب ادبیات و نمایش بیان کند.
«زیبایی شناسی هنر» اثرژان ژنه با ترجمه مهتاب بلوکی و با موضوع فلسفه و عرفان است که نشر ققنوس آن را112 صفحه آن چاپ کرده است.
نظر شما