خبرگزاری شبستان/ همدان
22 آبان ماه امسال بود مردم دارالمومنین و دارالمجاهدین استان همدان یک بار دیگر خبر شهادت یکی از مجاهدان در راه خدا را شنیدند.
استان همدان برای یازدهمین بار شهید مدافع حرم محمد حسین بشیری را تقدیم جبهه های مقاومت می کرد تا به استکبار جهانی و گروه های تکفیری بگوید او و امثالش همواره از ارزش های اسلامی تا آخرین نفس دفاع خواهند کرد.
در آخرین روزهای پایانی سال بسیج رسانه استان همدان به رسم همیشگی تشکیل کلاس حلقه های صالحین، قرار شد این بار حلقه ای بر گرد خانواده شهید بشیری بزنند و بنابراین دیداری را به پاس قدردانی از خانواده شهید مدافع حرم برقرار کردند.
روز موعد فرا رسید ساعت 15 روز شنبه (14 اسفند) شد و قرار براین بود که اصحاب رسانه در حرم شاهزاده حسین(ع) تجمع کنند تا به دیدار یازدهمین خانواده شهید مدافع حرم بروند.
وارد منزل شهید که میشدی با منزلی کوچک اما گرم و صمیمی مواجه میشی به هر سوی خانه که چشم می اندازی عکس های شهید با دل نوشته هایش بر روی دیوار قاب شده بودند تا چشم هر مهمان آرزومند به شهادت را به خود خیره کند.
اصحاب رسانه استان دور تا دور اتاق بر گرد همسر مدافع حرم محمد حسین بشیری حلقه زدند تا با شنیدن خاطرات شیرین 12 ساله زندگی مشترک آنان لذت ببرند.
نیره سادات بلوری از عاشقانه های خود با همسرش می گویید زنی که تنها 4 ماه است که همسرش را در جبهه نبرد با تکفیری‌ها از دست داده است.
آخرین بُرش‌های زندگی محمدحسین، آخرین شهید مدافع حرم شهر همدان از زبان نیره سادات شنیدنی است که این برش‌ها را با اشک و بغضی ممتد پیوند می‌زند و جذاب‌ترشان می‌کند.
همسر شهید بشیری می گویید: آقا محمدحسین فردی خانواده دوست بود تمام وقت خود را صرف خانه و خانواده می‌کرد از هر فرصتی برای جبران کمبودها استفاده می نمود.
وی ادامه داد: شهید بشیری احترام به بزرگترها را هیچ گاه فراموش نمی کرد به ویژه توجه خاصی به والدین من و خودش داشت.
نیره سادات بلوری از فعالیت ورزشی همسرش می گویید که او در ورزش رزمی کمربند مشکی داشت و در دفاع شخصی و شنا نیز سرآمد بود.
وی یکی از برگ‌های برنده همسرش را توکل زیاد به خدا در کنار تلاش و کوشش او دانست که توانسته علاوه بر موفقیت های کاری در سایر مراحل زندگیش سرآمد باشد.
همسر شهید مدافع حرم از روزهای خاطره انگیز و سراسر لذت بخش با محمدحسین می گویید که شهید بشیری در بهمن ماه 82 به خواستگاریش آمده که یکی از شروط ایشان در کنار ایمان و معیارهای اسلامی وصلت با خانواده سادات بوده که در 18 ربیع الاول سال 83 سر سفره عقد نشستند.
حالا دیگر او با بغض و اشک های حلقه زده در چشمانش می گویید راستش را بخواهید من بار اول راضی نبودم که محمدحسین به سوریه اعزام شود ولی با صحبت‌ها و دلایلش راضی‌ام کرد و هر بارکه می‌رفت بعد از دو ماه دوباره به کشور بازمی‌گشت ولی همچنان بعد از اینکه به کشور می‌آمد به ماموریت‌های داخلی اعزام می‌شد.
نیره سادات از آرزوی دیرینه همسرش بیان می کند که وقتی شهید زارع الوانی به فیض شهادت نائل آمد هر زمان که فرصت دست می‌داد بر سر مزارش می‌رفت و ساعاتی را با او خلوت می‌کرد تا جایی که در بعد از شهادت او خیلی ساکت شده بود و دیگر با کسی صحبت نمی‌کرد؛ این موضوع را همکاران شهید گواهی می‌دهند، حتی بارها به خود او گفته بودند «با این وضعیت تو هم رفتنی هستی»
وی ادامه داد: برای آخرین بار که می خواست به منطقه سوریه اعزام شود که علیرضا پسرمان را به پارک برده بود و از او خواسته بود که برای شهادت پدرش دعا کند و این موضوع را پسرم بعد از شهادت پدرش با من در میان گذاشت.
همسر شهید بشیری گفت: همسرم به صورت شبانه به جبهه های مقاومت اعزام می شد ساعت سه و نیم صبح بود که علیرضا را بیدار و با ما خداحافظی کرد و من همانند گذشته در دلم آشوب به پا بود که بالاخره در 22 آبان‌ماه امسال به فیض شهادت نائل آمد.
وی ابراز داشت: دو روز قبل از شهادتش با من تماس گرفت از دل آشوبم برایش گفتم و او بازم هم مثل همیشه ما را دلداری و به صبر دعوت می کرد او به شهادت رسید؛ هیچ وقت فکر نمی‌کردم که صبر نداشتن شهید را در زندگی داشته باشم، این صبوری شاید به دلیل حضور پررنگ خود او در زندگی ماست که بعد از شهادت برای من و فرزندم احساس می‌شود.
نیره سادات بلوری در آخر می گویید: شهدا از ما می‌خواهند که پیرو ولایت فقیه باشیم تا آسیبی به مملکت نرسد بانوان با بهترین پوشش اسلامی و رعایت حجاب می توانند به عنوان بهترین سلاح در برابر دشمن استفاده کنند.
گزارش از سمیرا قادری
نظر شما