به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، رضوانی درباره این اثر گفت: این کتاب حاصل یادداشت‌های پراکنده من در وبلاگم بین سال‌های ۸۹ تا ۹۲ است. پنج حکایت پایانی کتاب را نیز در دوران همکاری‌ام با نشریه سه‌نقطه کار کردم.
درباره تغییر لحن این پنج نوشته نیز باید بگویم که آنها برای مجله با فضا و مخاطب متفاوت نوشته شده است..
وی درباره لحن قاجاری کتاب نیز اظهار داشت: من با ارفاق با این عنوان کنار آمدم. هیچ وقت قصد نوشتن با ادبیات قجری را نداشتم. سبک نوشتاری‌ام را هم از خانواده و نزدیکانم گرفتم. همیشه خانواده‌ام با استفاده از کلمات، فعل و عباراتی حرف می‌زدند که در سطح جامعه نمی‌شنیدم و متوجه شدم مردم این‌ها نشنیده‌اند.
این طنز نویس در همچنین افزود: تصمیم گرفتم آنچه در ذهن دارم را با این سبک بنویسم. ممکن است من را به سبک خاصی مربوط کنند اما من دنبال چنین چیزی نبودم. البته نمی‌توان گفت نوشته من به لهجه تهرانی است. زیرا من شکسته‌گویی نکردم. تنها خواستم برخی تعابیر و اسم‌ها را در این اثر بگنجانم.
در قسمتی از کتاب اینگونه آمده است: ریخت و قیافه مثل شعر است شازده.زورچپانی صنایع ادبی و به رخ کشیِ آرایه‌های لفظی، گند میزنده به شعر. راستی حال غزل ما چطور است؟
گچ‌پژ تولید دفتر طنز حوزه هنری که در سوره مهر در شمارگان 2500نسخه توسط سوره مهر منتشر شده است.
نظر شما