به گزارش خبرنگار شبستان، محمدکاظم مزینانی، نویسنده کتاب شاه بی شین عصر دیروز در نشست نقد و بررسی " شاه بی شین " که در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: شاه بی شین یک اتفاق برای خود من بود، به عنوان نسلی که زمان انقلاب 13-14 سال داشتم. بیشترین نسلی که از انقلاب تاثیر گرفت متولدین 1335 تا 1345 بودند. شاه موجود فراواقعی برای ما بچه های مدرسه بود. شاه قویا و عمیقا در جامعه حضور داشت. برای من جالب بود که بعد از انقلاب چه اتفاقی افتاد.
مزینانی با اشاره به اینکه خانواده انقلابی داشتم، عنوان کرد: پدرم در راه انقلاب فوت کرد. برای من همیشه عجیب بود که این موجود عجیب و غریب به نام شاه چه کسی بود. غول بود؟ فاسد بود؟ برای من سوژه شخصی بود که با آن ارتباط برقرار کرده بودم. اولین رمان من شاه بی شین بود. وقتی شروع کردم، نمی دانستم از کجا می خواهم سر در آورم. قصد نداشتم تمام زندگی شاه را پوشش دهم. مرگ شاه تراژدیک بود و برای نوشتن رمان خیلی خوب بود. من 10 بار کار را بازنویسی کردم تا کتاب با بهترین زاویه دید نوشته شود. شاه بی شین بر اساس یک کشف شهود درونی برای من بود و تا آخر رمان هم نمی دانستم، چه اتفاقی خواهد افتاد.
این نویسنده اظهار داشت: برخی کارها خوانده می شود و برخی دیگر دیده می شوند. این دو با هم فرق دارند. نقدهای زیادی که بر شاه بی شین نوشته شد، نشان داد که یک تشنگی در جامعه ما برای شناختن شاه وجود دارد. زمانی است که ما یک سری اطلاعات کلی می دهیم و مثلا می گوییم شاه آدم بد و خیلی ظالمی بود. این روایاتی است که به درد رمان نمی خورد. در رمان فارغ از بایدها و نبایدها باید نزدیک به شخص شد و همزادپنداری کرد تا مخاطب بتواند ارتباط برقرار کند. اگر موفقیتی برای شاه بی شین رقم خورد، محصول همین همزادپنداری بوده است.
مزینانی خاطرنشان کرد: در شاه بی شین یک کشف شهود کاملا شخصی بود که منجر به خلق یک شخصیت تا اندازه ای داستانی شد. شاهی که در پایان رمان می میریم آن شاهی نیست که در تاریخ در مصر فوت کرده است. معتقدم هر نویسنده ای می تواند در مورد شاه از دیدگاه خود بنویسد. سه گانه شاه بی شین که تکمیل شود به پرسش چرایی شکل گیری انقلاب در آن پاسخ داده می شود.
نظر شما