راز شهادت اولین نمازگزار اسلام در لابه لای وصیت نامه اش منور می شود

خبرگزاری شبستان//گیلان

... و علی (ع) برای اقامه نماز به داخل مسجد آمد ... خفتگان را بیدار کرد؛ آن ملعون، ابن ملجم، بیدار بود ولی به روی شکم دراز کشیده و خود را به خواب زده بود و شمشیری در زیر جامه‌اش پنهان داشت، حضرت به او فرمود:" برخیز که وقت نماز است و این چنین (به روی شکم) نخواب که خواب شیطان است."

پس به جانب محراب رفت؛ در محراب ایستاد و به نماز مشغول شد. ابن ملجم مضطرب و نگران بود ... علی(ع) به آرامی تکبیر گفت و به رکوع رفت... ابن ملجم که در کنار ستونی به کمین ایستاده بود، چون بید به خود می‌لرزید ... علی(ع) سر از رکوع برداشت و به سجده رفت ... قلب کثیف ابن ملجم به شدت می‌تپید ... علی(ع) سر از سجده برداشت ... ابن ملجم دوید ... شمشیرش را بالا برد تا فرود آورد، ولی شمشیرش به سقف محراب گیر کرد.

باز قصد فرود آوردن شمشیر را نمود، شمشیر را فرود آورد و فرق علی(ع) تا سجده‌گاه شکافته شد و فریاد علی علیه السلام، فریاد در گلو مانده علی(علیه السلام) برخاست: «بسم الله و بالله و علی ملة رسول الله، فزت و رب الکعبه.»

و جبرییل، عزادار و مویه کنان در میان زمین و آسمان بانگ برداشت:" وسوگند به خدا پایه‌های هدایت ویران شد و نشانه‌های تقوا از بین رفت و ریسمان محکم از هم گسست."

اگر محبت شدید به خدا را«عشق » بنامیم،‌ امیرالمومنین(ع) به واقع عاشق است که در عشق آنچنان پیش رفت که معشوق به او پیوست، گویی که عاشق و معشوق یکی شدند، ‌ازاین رو به غلط افتادند که علی(ع) خداست.

علی(ع) در این عشق چنان سوخت که رنگ معشوق شد، چو رنگ او شد «وجه الله» شد،‌ چون به او پیوست «یدالله» شد، چو همه تن به او بینا شد «عین الله» شد و چون او شد «کاشف الکروب» شد، چون کاشف الکروب شد «مفرج المکروبین» شد، چون غم از دل برداشت «غیاث المستغیثین» شد، چون در کنار مومنین شد «معین المتوکلین» شد، چو معین شد «مظهر العجائب» شد، چو مظهر العجائب، علی با اعلی نزدیک شد.

این عروجش از فرش تا عرش بود که همگان می دانند نزولش از بر دوست بود، که دعای کمیل آن امام همام(ع) نمونه معجزه عشق الهی و تجلی حالات عرفانی امیرالمومنین(ع) است که در قسمتی از دعا می گوید: "فهبنی یا الهی و سیدی و مولای و ربی،‌‌ صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک و هبنی یا الهی صبرت علی حرنارک، فکیف اصبر عن النظر الی کرامتک، ام کیف اسکن فی النار و رجائی عفوک".

آری عشق امام علی(ع) به خداست که این گونه بی تابش کرده است که قرآن می فرمود: «والذین آمنوا اشد حبالله» اهل ایمان خدا را بیش از هر چیزی دوست دارند.

این عشق بی رقیب، مطلق و غیر مشروط است که هیچ چیز نمی تواند با او رقابت کند حتی آتش جهنم.

شدت عشق و مرتبه عاشقی در این دعا زمانی است که امام علی(ع) به عزت خدا سوگند می خورد که اگر مرا در جهنم افکنی، باز از عشق تو و از امید لقایت دست بر نمی دارم و همواره تو را صدا خواهم کرد و با تو راز و نیاز خواهم داشت چه کسی جز علی(ع) عشق و امیر قافله دلدادگی می تواند چنین سخن بگوید."مثل من مثل عاشقی است که به معشوق خودش رسیده است. مثل من مثل آن کسی است که در تاریکی شب دنبال آب می گردد و ناگهان آب را پیدا می کند چه سروری به او دست می دهد."

زیباترین محبوب خلق خدا:
محبوبیت امیرالمومنین(ع)، نزد خدا و رسولش و مردم فضیلت بزرگی است، اما بزرگتر از آن محبوبیت آن حضرت در کل نظام خلقت است که بعد از خداوند و پیامبر اسلام(ص) هیچ مخلوقی به پایه و مرتبه آن نمی رسد.

در این مورد روایات فراوانی وجود دارد که در اینجا به عنوان نمونه به یکی از آنها اشاره می شود:

انس بن مالک می گوید: روزی از سوی خداوند، از بهشت مرغ بریانی برای پیامبر(ص) هدیه فرستاده شد. هنگامیکه آن حضرت برای تناول، آن طعام را پیش روی خود نهادند، دعا کردند؛ «خدایا،‌ محبوبترین خلق خود را که نزد تو و من، از همه محبوبتر باشد، برایم بیاور!» مدتی نگذشت که علی(ع) آمد و حلقه در را کوبید. من گفتم: کیست؟ پاسخ آمد: علی. گفتم: پیغمبر مشغول است. آنگاه پیغمبر لقمه چهارم را برداشت و همان دعا را کرد. باز صدای در برخاست، در این هنگام پیامبر(ص) فرمود: انس! در را باز کن. در را باز کردم. علی(ع) وارد شد همینکه نظر پیامبر(ص) به آن حضرت افتاد، تبسّم کرد و سپس خطاب به علی(ع) فرمود: الحمدلله الذی جعلک... سپاس خداوندی را که قرار داد تو را محبوبترین خلق. سپس فرمود: اگر این بار وارد نمی شدی، تو را با نام خودت از خدا طلب می کردم، تا همراه من از این مرغ بهشتی تناول کنی. من در هر لقمه ای که تناول می کردم، دعایم این بود: «‌خدایا محبوبترین خلقت را که تو و من او را بیشتر از همه دوست داشته باشیم،‌ برایم حاضر کن و آن فرد فقط تو بودی»

حضرت علی(ع) عرض کرد: «به خدایی که تو را به پیامبری مبعوث نمود، من سه بار در را کوبیدم و هر مرتبه انس مانع من می شد» پیامبر(ص) فرمود: انس! چرا راه را بر علی بستی؟ انس عرض کرد: دوست داشتم کسی را که شما طلبیدید، مردی از انصار باشد.» پیامبر(ص) فرمود: کسی را بر محبت قومش، نباید توبیخ کرد.»

آری علی(ع) در سراسر عمر خویش، همواره نزد اهل بیت، مومنان، صالحان و هر انسان پاک سیرت و خوش طینتی محبوب بود. و در تمام دوران تاریخ اسلام، تا عصر حاضر این محبت و علاقه استمرار یافته و بیشتر نیز شده است. در این زمینه رسول خدا(ص) در روایتی فرمودند :

« خیر من یمشی علی وجه الارض بعدی علی بن ابی طالب »
پس از من بهترین کسی که روی زمین راه می رود علی بن ابی طالب است و نیز فرمود: «علی خیرالخلق» علی بهترین خلق خداست.

سخنانی از علی(ع) در خصوص جایگاه عبادت وانس با خدا:
امام علی(ع) فرمود:«ذِکرُ اللهِ دِعامَةُ الایمانِ»؛ ذکر خدا پشتوانه ایمان است.
شیوه مومن
امام علی(ع) فرمود:«ذِکرُ اللهِ شیمَةُ کُلِّ مُومِنٍ»؛یاد خدا شیوه هر مومن است.
ذاکر خدا
امام علی(ع) فرمود:«سامِعُ ذِکرِ اللهِ ذاکِرُ»؛شنونده ذکر خدا، ذاکر خداست.
کلید انس با خدا
امام علی(ع) فرمود:«الذِّکرُ مِفتاحُ الاُنسِ»؛یاد خدا کلید انس با خداست.
لذت با یاد خدا
امام علی(ع) فرمود:«الذِّکرُ لَذَّةُ المُحِبّینَ»؛یاد خدا لذت دوستداران است.
 

تولد در خانه خدا:
ابوطالب(ع) پدر امیرمؤمنان(ع) گوید: وقتی علی(ع) متولد شد، مثل خورشیدی که طلوع کند به سجده رفته بود و می‌گفت: «اشهد ان لا اله الا الله و ان محمد رسول الله(ص) و اشهد علیاً وصی محمد رسول الله(ص) و بمحمد یختم الله و بی یتم الوصیه و انا امیرالمؤمنین.
جابربن عبدالله انصاری از پیامبر(ص) نقل می‌کند: در شبی که امام علی(ع) متولد گردید آسمان نورانی شد و نور ستاره‌ها بیشتر گردید به طوری که قریش از آن تعجب کردند.

تربیت نبوی:
امیرمؤمنان(ع) تنها کسی بود که از هنگام تولد تحت تربیت رسول خدا(ص) قرار گرفت و به درجات عالی رسید.
وقتی امیرمؤمنین متولد شد، پیامبر(ص) سی ساله بود و بسیار علی را دوست می‌داشت و به مادرش فاطمه بنت اسد می‌گفت: گهواره‌اش را نزدیک رختخواب من قرار بده.

پیامبر(ص) بخش اعظم تربیتی او را به عهده گرفت. او را نظافت می‌کرد و شیر به دهان او می‌ریخت و گهواره‌اش را حرکت می‌داد تا می‌خوابید و به هنگام بیداری با او شیرین زبانی و خوش‌گویی می‌کرد و او را برسینه خود می‌نشاند و همیشه در بغل یا دوش خود قرار می‌داد و در کوره‌های مکه و بیابان و راه‌ها آن می‌گرداند.

امیرمؤمنان(ع) به کمیل می‌فرماید: ای کمیل! خداوند عزوجل رسول الله را تربیت کرد و او مرا تربیت کرد و من مؤمنین را تربیت می‌کنم.

سبقت در ایمان
امیرالمؤمنین(ع) اولین کسی بود که در زمان تنهایی و غربت رسول الله(ص) به عنوان پیامبر خدا(ص) به او ایمان آورد و مقام السابقون السابقون را در این امر مهم به دست آورد. رسول خدا(ص) در این باره می‌فرماید: «علی اولین کسی است که به من ایمان آورد و مرا تصدیق کرد.

سبقت در نمازگزاری
افتخار اولین نمازگزاری با رسول خدا(ص) نیز با امیرالمؤمنین(ع) بود چه این که پیامبر(ص) به آن حضرت می‌فرماید: تو اولین کسی هستی که مرا یاری کرد و با دشمنم جهاد نمود و تو اولین کسی هستی که با من نماز گزارد درحالی که مردم در آن زمان در غفلت جهل و نادانی به سر می‌بردند.
امام(ع) خود می‌فرماید: "کسی در نماز گذاردن جز پیامبر بر من سبقت نداشت."

وصیت نامه علی بن ابیطالب، گواهی از جایگاه عظیم عبادت در خانه خدا می دهد:
"نماز و عبادت و زندگی و مرگ من برای خدای بی شریک و پروردگار جهانیان است.
خدا را خدا را در مورد قرآن منظور دارید تا مبادا دیگران در عمل بدان از شما پیشی گیرند.
خدا را، خدا را، خدا را درباره خانه پروردگارتان منظور دارید. پس تا زمانی که باقی هستید نباید از وجود شما خالی باشد که اگر متروک شود نتوانید همتایی برای آن قرار دهید و کوچک ترین چیز برای کسی که از آن بازگردد، آمرزش تمام گناهانی است که پیش از آن مرتکب شده بود.

خدا را، خدا را درباره نماز رعایت کنید که آن بهترین کردارها و ستون دین شماست."

مساجد، از جایگاه والایی در اسلام برخوردارند و مطالعه زندگی مولایی که تولد و شهادتش در خانه معبود، رقم می خورد، بهترین منبع برای دریافت ارزش، مقام ومنزلت این مکان مقدس است و علی(ع) که در "عشق"، با عشق یکی بود، رمز عبادت معبود را برای رهروانش جاودانه می سازد.

منابع:
کتاب: سیمای امیرالمومنین
کتاب: گفتارهای شهید مطهری

 پایان پیام/