خبرگزاری شبستان: مسجد قُبا از ابتدای تاسیس آن، به دلیل حضور آیتالله مفتح از پایگاههای مهم مبارزه علیه رژیم پهلوی بوده است که با پایان یافتن جنگ در سال 1368، چهار هزار و 500 مترمربع دیگر نیز به مساحت آن اضافه میشود و هم اکنون در سه طبقه دایر است.
مسجد قبا به همت مهندس عبدالمجید نقره کار که مدتی هم رییس دانشگاه علم و صنعت بود، طراحی و ساخته شده است و از جمله فعالیتهای مهم آن میتوان به تأسیس صندوق قرضالحسنه در سال 1354 و نیز ستاد جهیزیه در سال 1368 که هنوز هم فعال هستند، برای کمک به نیازمندان اشاره کرد.
این مسجد در پیروزی انقلاب اسلامی نقش قابل توجهی داشت، تا جایی که با حساسیت رژیم پهلوی رو به رو شد و آیت الله مفتح با حرکت های انقلابی خود در آن توانست گامهایی اساسی در آگاه سازی نسل جوان بر دارد.
طبیعی بود که انقلاب اسلامی در روند شکلگیری خود از تمام زمینهها و بهانههای اسلامی بهره جوید و استفاده از هر مکان و زمانی را که متعلق به نهادها و شعائر دینی بود را غنیمت بشمارد؛ بنابراین مساجد به عنوان سنگرهای این انقلاب و مناسبت های دینی بهانهای برای شکلگیری و گسترش حرکت عظیمی بود.
آیتالله مفتح (ره) که از یاران و شاگردان حضرت امامخمینی (ره) بود، مسجد قبا را به مهمترین مرکز حضور گسترده تودههای انقلابی مبدل ساخته بود که در مناسبت های دینی هزاران نفر از مردم تهران را گردهم میآورد و ضمن انجام فریضههای دینی، پیام امام (ره) و انقلاب اسلامی را در میان مردم منتشر میساخت.
در حالی که حوادث و رویدادها یکی پس از دیگری ایران را به انقلاب نزدیکتر میکرد، نقش مسجد قبا و امام جماعت آن در تعمیق حرکت اسلامی در میان تودههای مردم مومن قابل بررسی و دقت است، آیتالله مفتح به تأسی از تجربه موفق ماه رمضان 1356 (برگزاری نماز عید فطر با جمعیت بسیار و در ادامه انجام راه پیمایی گسترده مردمی) برنامههای تازهتری برای ماه رمضان سال 1357 (مرداد و شهریور) تدارک دید.
اولین اخبار از مواضع و اعلامیههای حضرت امام خمینی، جامعه روحانیت مبارز، دانشگاهها، حوزهها، بازار و. . . در مسجد قبا به اطلاع مردم میرسید.
مسجد قبا و شهید مفتح در آن دوره عملا رهبری فعالیت ها و تحرکات های مردمی را در سطح بسیار وسیعی از پایتخت به عهده داشتند.
یادآور میشود؛ مسجد قباء در نشانی خیابان شریعتی بالاتر از حسینه ارشاد، خیابان قباء قرار دارد.
منبع:
«نقش مساجد تهران در پیروزی انقلاب اسلامی ایران» مولف: محسن سعیدی
نظر شما