خبرگزاری شبستان: در کشوری که همیشه خدا حاشیه ها بر متن غلبه دارد، حضور کارگردان و عوامل فیلم های در حال اکران در بلیط فروشی نیز بیش از خود ارزش های محتوایی و تکنیکی فیلم نگاه ها را به خود معطوف می کند و موجی از جریان های خبری به راه می اندازد، حضور بازیگران و عوامل فیلم در زمان اکران و دیدن فیلم هایشان در کنار تماشاگران نیز موضوع تازه ای نیست. پیش از این بارها دیده شده است که کارگردانان و بازیگران یک فیلم در سئانس های عمومی همراه با تماشاگران به تماشای فیلم نشسته اند. و حتی چند باری به سنت سینمای هالیوود مسعود کیمیایی و بازیگرانش در افتتاحیه فیلم ها بر روی فرش قرمز راه رفته اند.
اما پاسخ اینکه چرا جلسه پرسش و پاسخ نیکی کریمی کارگردان «سوت پایان» با بینندگان فیلم یا افطاری عوامل ورود آقایان ممنوع و سایر فیلم ها نقل محافل سینمایی و سینما دوستان شده را باید از جای دیگر جستجو کرد.
شاید داستان از فروش بالا و رکورد زنی« اخراجی های2» ده نمکی شروع شد، وقتی برخی از سینما گران و منتقدان فروش این فیلم را معلول علت هایی غیر از خود فیلم دانستند و مصرا به دنبال دلیلی غیر سینمایی برای این موضوع گشتند. استدلال هایی از جمله عبور ده نمکی از خط قرمزها ،شرایط اکران، شوخی با مضامین دفاع مقدس و غیره نیز عنوان شدند که حتی خود این منتقدان را اقناع نکرد.
«اخراجی ها 3» فیلم بعدی ده نمکی فیلمی جنجالی و پر حاشیه ای بود. همزمان با اکران این فیلم زمزمه هایی مبنی بر کمک نهادهای دولتی و غیر دولتی برای بالا بردن فروش فیلم شنیده شد. ادعایی که البته هیچ گاه ثابت نشد. همزمان بودن اکران این فیلم با جدایی نادر از سیمین فرهادی نیز سبب شد، اکران و فروش این فیلم ها تحت تاثیر درگیری های سیاسی قرار بگیرد و اکران در سینمای ایران فضایی سیاسی پیدا کند.
فضایی که در فیلم ماجراجویانه حامد کلاه داری «پایان نامه» به اوج خود رسید. دومین فیلم کلاهداری اکران پر ماجرایی داشت. این حوای به حدی بود که برخی به این شایعات دامن زدند که بلیط های این فیلم به صورت رایگان درب خانه ها توزیع می شدند. و فارغ از این گفته ها بلیط های نیم بها و ماشین هایی که به عنوان جایزه برای تماشای این فیلم در نظر گرفته شده چهره ویژه ای به اکران «پایان نامه» داد. پس از این اتفاقات گویا سایر کارگردانان و فیلمسازان قصد دارند تا راه های مختلفی را برای بهتر دیده شدن فیلم شان انتخاب کنند. راه هایی که موافق و مخالف هایی هم دارد.
برخی از منتقدان با استقبال از چنین اعمالی آن را گامی مثبت برای فروش بهتر فیلم ها در خزان گیشه های سینمای ایران می دانند و آن را راهی می دانند که از طریق آن فیلمساز راحت تر و صریح تر به مخاطبانش دسترسی دارد و از واکنش آن ها می تواند بازتاب فیلم را در جامعه دریابد.
رضا درستکار منتقد سینما در این رابطه به خبرنگار شبستان می گوید: این که هنرمندان سرشناس در کنار اکران فیلم در سینما ها حضور داشته باشند بو با مردم ارتباط برقرار کنند، اتفاق خوبی است که باید به فال نیک گرفت، چرا که یک شوک خوب برای اکران فیلم در شرایطی که بحران مخاطب جدی است و با توجه به فضای ماه رمضان و سلام و صلواتی که در این ماه وجو دارد حرکت مثبتی است.
اما نگاه برخی دیگر از اهالی سینما به این موضوع خوش بینانه نیست و چنین حضور هایی را مخل اکران درست و فروش واقعی فیلم می دانند و آن را نوعی تقلب دراکران می خوانند درستکار در این رابطه نیز نظرات جالبی دارد: البته این حضور ها باید محدود باشد و اگر زیاد اتفاق بیفتد از ارزش آن کاسته می شود و مخل اکران است، به قول شاعر اگر ژاله هر قطره ای در شدی، چو خرمهره بازار از او پر شدی.
در هر حال باید منتظر ماند و دید که در آینده سینماگران چه تمهیدات دیگری برای اکران و فروش بیشتر فیلم هایشان در نظر می گیرند و آیا این موضوع ادامه خواهد داشت؟
پایان پیام/
نظر شما