خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: رشد اقتصادی نیازمند استفاده حداکثری و بهینه از منابع تولید است و یکی از منابع با اهمیت و مهم در اقتصاد نیروی انسانی است. نیروی انسانی نقشی دوگانه در برنامه ریزی های اقتصادی ایفا می کند، زیرا یکسو به عنوان عامل توسعه و از سوی دیگر به عنوان هدف توسعه مطرح است.
بنابراین گزارش، مسائل مربوط به نیروی انسانی هم جنبه اقتصادی و هم جنبه غیراقتصادی دارند بنابراین در برنامه ریزی کلان نیروی انسانی اهمیت چشمگیری یافت در واقع اشتغال و بیکاری از جمله متغیرهای اقتصادی و اجتماعی اند که در دوره های مختلف زمانی در تمام کشورهای جهان مورد توجه بوده و از دغدغه های سیاستگذاران و اقتصاددانان هر کشوری محسوب می شوند. یکی از دلایلی که موجب شده سیاستگذاران و اقتصاددانان به این متغیرهای اقتصادی و اجتماعی توجه عمده ای داشته باشند پیامدهای اقتصادی و اجتماعی مربوط به بیکاری مثل افزایش فقر، بزهکاری و نرخ طلاق است. بر این اساس، بازار کار که در آن تعادل بین عرضه و تقاضای نیروی کار مطرح است در حوزه توجه دولت ها و اقتصاددانان قرار می گیرد.
این گزارش می افزاید: این نکات میزان اهمیت اشتغال بر اقتصاد یک کشور را می رساند و هر کشور تلاش دارد تا با به کارگیری از روش های جدید و تازه امکان ارتقا تعداد شاغلین و به دنبال ان رشد اقتصادی کشورش را فراهم آورد. کشور ما نیز در این مسیر برنامه ریزی های بسیاری انجام داده است و از تجارت کشورهای دیگر نیز در این بخش استفاده کرده است و به تازگی نیز قرار است همکاری های ایران و اندونزی در بخ کار و رفاع اجتماعی توسعه یابد.
بنابراین گزارش، ایرنا در این زمینه به نقل از علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی نوشته است: "ایران و اندونزی تجارب ارزشمندی در حوزه های متنوع مانند بکارگیری تعاونی ها برای فقرزدایی، مبارزه با انواع فقر و سوء تغذیه، سیستم نوین تامین اجتماعی، گسترش خدمات درمانی برای آحاد جامعه به ویژه محرومین، پیشگیری از معلولیت ها و به طور کلی رفاه اجتماعی دارند که می توان نسبت به تبادل تجارب اقدام و توسعه همکاری های مشترک را سامان بخشید. تبادل تجربیات در حوزه هایی نظیر ایجاد اشتغال عمومی، گسترش بنگاه های کوچک و متوسط، اشتغال آفرینی در حوزه خدمات مولد و کشاورزی نیز می تواند صورت گیرد."
یادآور می شود: اندونزی بزرگترین قدرت اقتصادی جنوب شرقی آسیا است. بنابر آمار سال ۲۰۰۵ تولید ناخالص داخلی اندونزی ۲۸۷ میلیارد دلار بوده‌است که سهم سرانه هر فرد ۴۴۵۸ دلار است. سهم صنعت ۴۰٫۷ درصد که بیشتر به فرآوری محصولات کشاورزی و معدنی مشغول است و سهم بخش کشاورزی ۱۴ درصد می‌باشد و محصول اصلی اش برنج است. با این حال بیشترین شاغلان در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. ۴۱ میلیون و هشتصد هزار نفر از نیروی کار در بخش کشاورزی شاغلند؛ که کشاورزانی هستند که حرفه‌ای نیستند و در سطح کلان تولید نمی‌کنند. اما هم کشاورزان بزرگ و هم روستاییان مقدار زیادی لاستیک، چای، قهوه، تنباکو و ادویه تولید و صادر می‌کنند. از دوران استعمار هلند زیرساخت مناسب آبیاری در کشاورزی برای اندونزی به جا مانده است.
نظر شما