گوشه ای از بهشت در آستانه علوی

خبرگزاری شبستان/ اراک

عشق به اهل بیت (ع) از دیرباز در بین مردمان این سرزمین همیشه وجود داشته و همین امر سبب وجود امامزاده های بی شماری در سرتاسر ایران اسلامی است؛‌ استان مرکزی به عنوان شاهراه ارتباطی در گذشته نیز چنین نقشی را بر عهده داشته است و به همین دلیل میزبان تعداد کثیری از فرزندان و نوادگان امامان معصوم است.

در واپسین روزهای فصل پاییز به قصد تهیه گزارش به سمت یکی از شهرهای زیبای استان حرکت می کنم ۴۵ کیلومتر به سمت جنوب غرب شهر اراک که حرکت می کنی به شهری به نام آستانه علوی می رسی؛‌ در راه رسیدن به این شهر از کنار پالایشگاه و پتروشیمی شهر شازند گذر می کنم که در چند وقت گذشته صحبت های بی شماری درباره نقش این مجموعه ها در آلودگی هوای اراک و شازند مطرح است. 

قبل از رسیدن به مقصد از شازند عبور می کنم که فاصله کمی تا آستانه دارد. آستانه محلی برای تسکین و آرامش برای کسانی است که دوست دارند زمانی را با خدای خود خلوت کنند گاه با خانواده به این شهر می آیند هم برای تفریح و هم زیارت و گاه برای دل خودشان فقط برای راز و نیاز با خدا. به تازگی پارک زیبا و بزرگی جلوی حرم امامزادگان مدفون در آستانه ساخته شده حضور را برای گردشگران آسانتر می کند.

شهر آستانه به گفته اهالی و مورخین از شهرهای قدیمی است که در دعوای فرزندان هارون عباسی اعلام بی طرفی می کند و همین ابر سبب تخریب این شهر می شود و بقایای آن در زمان حمله مغول ویران می شود.

در زمان صفویه بعد از بازسازی این شهر به سبب وجود این امامزادگان این شهر که کرج نام داشته به دستور شاه اسماعیل پس از بازسازی به آستانه تغییر نام می دهد.

امامزادگان مدفون در این شهر به نام های سهل ابن علی(ع) ، طالب ابن علی(ع) و جعفر بن علی (ع) و فضل بن جعفر (ع) است که اهالی این امامزادگان را از نوادگان امام زین العابدین (ع) می دانند و در نظر بعضی از علماء از فرزندان امام صادق (ع) هستند.

در حیاط صحن امامزاده درختان تناور و قطوری وجود دارد که قدمت ۸۰۰ ساله دارند.

مجموعه بنای ساختمان امامزاده متشکل از یک ورودی اصلی بزرگ هشتی دار در شرق، صحن وسیع مستطیل شکل و بقعه امامزاده در غرب،گنبد طالب بن علی(ع) در شمال و متصل به بقعه با حرم چهار گوش و دو تالار مستطیل در پشت آن حمامی در ضلع جنوبی است.

بنای گنبد امامزاده سهل بن علی (ع) به حدود قرن چهارم هجری قمری و زمان آل بویه برمی گردد؛  بنا از داخل رواق به صورت هشت ضلعي است و محيط خارجي ديوار که ۴۸ متر طول دارد، ساق گنبد محسوب مي‌شود سقف روضه نيز از دو گنبد روي هم تشکيل شده که ارتفاع گنبد زيرين از سطح زمين ۲۰ متر و از سطح روضه ۱۸ متر است.

در ارتفاع هفت متري ديوار روضه، کتيبه‌اي با خط و متن آبي، به عرض ۷۰ سانتي‌متر با خط نسخ، سوره ي مبارکه جمعه، ۳ مرتبه روي هم نوشته شده است و در ارتفاع ۱۱ متري از سطح روضه، کتيبي ديگري با متن سرمه‌اي وجود دارد که روي آن نيز سوري مبارکه جمعه، ۳ مرتبه با خط زرد نوشته شده است.

قبر شريف سهل بن علي(ع) در وسط روضه واقع شده و داراي يک صندوق مسقف، دو ضريح مشبّک چوبي و يک ضريح فلزي با آب طلا است. 

بقعه طالب بن علی (ع) در قسمت شمالي بقعه حضرت سهل بن علي(ع) واقع شده، طاق و رواق سابق آن تخريب شده و بقعه فعلي حدود صد سال قبل بنا شده است. 

بقعه امامزادگان جعفر ابن علی (ع) و فضل ابن جعفر (ع) در شمال بقعه حضرت سهل بن علي(ع) و در فاصله ۲۰۰ متري آن قرار دارد.

اين بقعه حجره‌اي بود که توسط عضد السلطان روضه و گنبدي بر آن بنا شد. 

گزارش از لیلا آجرلی