به گزارش خبرگزاری شبستان، به نقل از پایگاه تخصصی مسجد، حجت الاسلام محمد جواد حاج علی اکبری رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد استان تهران در مراسم فارغ التحفیظی خواهران مسجد موسی بن جعفر (ع) ناحیه شهید مطهری، گفت: جلساتی که در آن از حافظان قرآن قدردانی می شود، حاوی بشارت های بزرگی است، به ویژه این که رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز به حفظ و عمل به قرآن تاکید فرمودند.
وی افزود: جلسات تقدیر از حافظان قرآن حاوی بشارت های بزرگی است، به خصوص در این ایام که متعلق به پیامبراسلام (ص) و امام صادق (ع) است، ولادت با سعادت پیامبر اسلام (ص) یعنی میلاد قرآن، قرآن و عترت با ولادت آن حضرت متولد می شود و این یعنی ولادت همه خوبی ها و زیبایی ها و ارزش ها، یعنی ولادت همه آن ها.
رییس مرکز رسیدگی به امور مساجد استان تهران، یادآور شد: ایام ولادت پیامبر اسلام (ص) توسط امام راحل و عظیم الشان انقلاب (ره) هفته وحدت نامیده شد، در چنین مناسبت فرخنده ای شاهد یک اتفاق بزرگ قرآنی در خانه خدا هستیم، مسجدی که به نام حضرت موسی بن جعفر (ع) موسوم است.
این کارشناس امور مسجد، گفت: وجود مقدس پیامبر اسلام (ص) در حقیقت، تجلی گاه قرآن کریم است، قلب پیامبر تجلی گاه نور عظمت حق تعالی است و این نور قرآن کریم است، امام راحل (ره) می فرمودند، قرآن را معنویت پیامبر نازل کرد، جایگاه این مطلب بسیار رفیع است، یعنی معنویت و شان پیامبر (ص)، قرآن کریم را از جایگاه رفیع خود در لوح محفوظ، به این عالم نازل کرد، از این بابت می توان گفت که پیامبر حق بزرگی نسبت به عالمیان دارند.
حاج علی اکبری با بیان اینکه حقیقت قرآن را فقط پیامبراسلام (ص) می شناسد، گفت: دیگران حقیقت قرآن را نمی‌شناسند. خداوند متعال منت گذاشته و از رهگذر بعثت، قرآنی را که بر قلب مقدس پیامبر اسلام (ص) یک جا نازل کرده بود، بر زبان ایشان جاری و آسان ساخت، در حقیقت لبان پیامبر چشمه جوشنده آب حیات برای بشریت شده و قرآن بر زبان پیامبر (ص) جاری شد.
وی افزود: قرآن کریم اگر چه به زبان عربی است، ولی عربی معمولی نیست، عربی معمولی آن زبانی است که کشورهای عرب زبان با آن سخن می گویند، درواقع عربی متفاوتی در این کلام استفاده شده است، قرآن قالب مخصوص خود را دارد و عربی مبین است، آن قدر این زبان متفاوت است که یک بانو و یا یک کودک پیش دبستانی فارسی زبان می تواند از اول تا آخر آن را به خاطر بسپارد، که نمونه های آن را امروز در این مجلس شاهد هستیم و این موضوع، در مورد سایر کتاب های عربی صدق نمی کند زیرا این قالب قرآن است که می تواند بر دل نقش ببندد.
رییس مرکز رسیدگی به امور مساجد استان تهران، در ادامه گفت: حالا تصور کنید این قرآن با چه آهنگ و لحنی در کلام پیامبر اعظم (ص) که لسان الله تبارک و تعالی است، جاری می شد، تصور کنید که خود پیامبر وقتی کلام خدا را بیان می کردند، مخاطبین چه حالی می شدند. آن قدر صدای پیامبر دلنواز و شیرین بود که وقتی این کلمات بیان می شدند از مخاطبان دل می بردند، در برخی از دعاها می گوییم که خدایا ما ایشان را ندیدیم، ما ندیده ایمان آوردیم، این یکی از محرومیت بشر آخرالزمان است که روی مبارک نبی‌اکرم (ص) را ندید، البته فضیلتش نیز این است که، بدون اینکه پیامبر خود را ببینند به او ایمان آورده اند.
وی افزود: پیامبر (ص) در لحظات نزول وحی حالات ویژه‌ای پیدا می کردند، خداوند به ایشان می فرماید "ما یک قول ثقیل را به تو نازل می کنیم" برای پیامبر نیز حقیقت قرآن سنگین بوده است، نزول وحی بر جسم و چهره آن حضرت تاثیر می گذاشت، هیچ چیز در این عالم نزد پیامبر عزیزتر از قرآن نبود ایشان می فرمودند" فضل قرآن بر سایر سخنان مانند فضل خدای متعال بر خلق خویش است" این سخن حتی قابل تفسیر هم نیست، در این عالم پیامبر به دو چیز عشق می ورزیدند یکی قرآن و دیگری عترت و نکته مهم این است که ایشان قرآن و عترت را یکسره کنار هم می دیدند و آن ها را در کنار هم توصیه و معرفی می کردند و در همین راستا هم می فرمودند" اگر قرآن و عترت را در کنار هم داشته باشید گمراه نمی شوید."
حاج علی اکبری افزود: قرآن کریم چهره تدوینی عترت است و عترت سیمای تکوینی قرآن، آن دو یک حقیقت هستند در دو چهره، حضرت محمد (ص) می فرمایند:"علی مع القرآن و القرآن مع علی" اگر بخواهید قرآن را بشناسید باید علی و اهل بیت (علیهم السلام) را بشناسید و اگر بخواهید آنان را بشناسید باید قرآن را بشناسید، این دو در دنیا و برزخ و قیامت با یکدیگرند تا در حوض به من عرضه شوند.
وی یادآور شد: پیامبراسلام (ص) توصیه های روشنی در مورد قرآن دارند و دعوت و تشویق به تلاوت و حفظ قرآن، از توصیه های ایشان است. ایشان امت شان را به خواندن قرآن از کودکی و جوانی تشویق می کردند و دائماً قرآن تلاوت می کردند و افراد دیگر را هم به تلاوت آن دعوت می کردند، آن حضرت همیشه در حال خواندن قرآن بودند، ایشان به خصوص در مسجد، بیشتر از سایر مکان ها قرآن تلاوت می فرمودند و مسجد را پایگاه اصلی قرآن می دانستند و از تلاوت تا نشر قرآن را در مسجد انجام می دادند، پیامبر (ص) فرمودند"اِنَّما نُصِبَتِ المَساجد لِلقرآن کارکرد اصلی مساجد قرآن است" بر این اساس انس با قرآن و تلاوت آن در مسجد صورت می گیرد و باید دانست که بخش اعظم قرآن نیز در مسجد نازل شده است و ایشان هم قرآن را تلاوت می کردند و هم توصیه به تلاوت و استماع آن می کردند.
وی افزود: پیامبر (ص) به قرائت کنندگان قرآن توصیه می کردند تا چنانچه به آیه ای رسیدید که پیامی همراه داشت، آن را چندین بار بخوانید، همانطور که در سیره ایشان آمده است، یک شب از صدر شب تا سپیده صبح فقط یک آیه را تلاوت می کردند، البته این موضوع در سیره ائمه اطهار (ع) و سایر بزرگان نیز آمده است، منظور ایشان این بود که در آن آیه تامل کنید تا جان کلام به جان شما برسد و به قلب شما خطور کند، به خصوص در تلاوت برخی آیات حال حضرت دگرگون می شد. خداوند در سوره یونس می فرماید "و ما تَکُونُ فی شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ کُنَّا عَلَیْکُمْ شُهُوداً إِذْ تُفیضُونَ فیهِ وَ ما یَعْزُبُ عَنْ رَبِّکَ مِنْ مِثْقالِ ذَرَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ وَ لا أَصْغَرَ مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْبَرَ إِلاَّ فی کِتابٍ مُبینٍ؛ و تو در هیچ حالی نباشی و هیچ آیه ای از قرآن تلاوت نکنی و به هیچ عملی تو و امت وارد نشوید جز آنکه ما همان لحظه شما را مشاهده می کنیم و هیچ چیز به وزن ذره ای در همه زمین و آسمان از خدای تو پنهان نیست و کوچکتر از ذره و بزرگتر از آن هر چه هست همه در کتاب مبین حق (و لوح علم الهی) مسطور است، که پیامبر اسلام (ص) با شنیدن و خواندن این آیه حال عجیبی پیدا می کردند.
رییس مرکز رسیدگی به امور مساجد استان تهران، گفت: در مورد اهمیت قرآن نیز می توان از نوع تقسیم مسئولیت از جانب آن حضرت یاد کرد، ایشان مسولیت ها را بر اساس معرفت شخص نسبت به قرآن تقسیم می کردند و خطاب به امت خویش فرمودند بخوانید و بالا بروید. «اقراء و ارفع ؛ بخوانید و بالا بروید.»
حاج علی اکبری، افزود: نقشه خوشبختی فرد، جامعه و بشریت، ساخت تمدن بزرگ اسلامی و راه بهشت و لحظه ورود آرام به برزخ، در قرآن است. بی جهت نبود که حضرت پیامبر (ص) برای امت خویش غصه می خوردند و می فرمودند " این جماعت با قرآن رفتار خوبی ندارند، ایشان حتی گله هم کرده اند و در قرآن نیز این گله ذکر شده است؛ وَقَالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً ؛ این ها قرآن را کنار گذاشته اند. اکنون جامعه اسلامی هرچه می کشد به خاطر بی مهری به قرآن است، اگر به قرآن برگردیم به خوشبختی برگشته ایم؛ البته قرآن و عترت با هم هست. امام رضا (ع) به یکی از یاران خود می فرمود، اگر دیدی هرکدام از مردم به سویی می روند، تو با ما باش. با ما که باشی با تو هستیم.
نظر شما