اتابک نادری؛ کارشناس حوزه ی تئاتر، درباره ی بحث کاهش میزان تصدی گری دولت با تقویت نهادهای صنفی و مردمی، به خبرنگار تئاتر شبستان گفت: بدون شک، کاهش تصدی گری دولت و قدرت یافتن بخش خصوصی در امور اجرایی و فعالیت های هنری، تنها راهکار رونق بخشی به اقتصاد فعالیت های فرهنگی و هنری است. باید توجه داشت که این مسئله، پیش نیازهایی دارد که از مهمترین آنها، نیاز ایجاد امنیت شغلی و امنیت انجام فعالیت هاست. در واقع باید شرایطی فراهم شود تا بخش خصوصی از آنچه که انجام می دهد و حوزه ای که در آن سرمایه گذاری کرده، مطمئن باشد.
وی با بیان اینکه نباید سرمایه گذار مدام بابت بازگشت سرمایه اش احساس نگرانی کند، تصریح کرد: برای ایجاد فضای امن اقتصادی، چه در حوزه ی تئاتر، چه سینما و چه موسیقی، نظارت دولتی باید بُرنده تر، صریح تر و قوی تر عمل کند تا کسی از احتمال توقیف و یا عدم اجازه ی ارائه ی محصول هنری خود استرس نداشته باشد. هنرمندان و تولیدکنندگان آثار هنری، خود به رعایت خطوط قرمز واقف اند، ولی وقتی مجوزی برای انجام یک فعالیت هنری صادر می شود، تصمیم گیری هایی بعد از مجوز، با سنگ اندازی ها و اعمال نظرهای شوراهایی غیرتخصصی، خود به خود فضای فعالیت را سست می کند.
نادری ادامه داد: وقتی از خصوصی سازی و سپردن امور به مردم حرف می زنیم، باید به سرمایه گذار امنیت و انگیزه ی سرمایه گذاری بدهیم. وقتی سرمایه گذار بخش خصوصی ببیند که باید میلیون ها تومان سرمایه گذاری کند و به اشاره ای ممکن است اجازه ی عرضه ی اثرش آن هم بعد از مجوز ارشاد دریغ شود، خب معلوم است که اینکار را نمی کند. اگر اثری ارائه شود و در مواجه با مخاطب شکست بخورد بحث دیگری است، اما وقتی اجازه ی عرضه داده نمی شود، آنجاست که جذب سرمایه سخت تر از قبل می شود. اید یک نقشه ی راهی برای مدیریت و تقویت بازار محصولات فرهنگی بداشته باشیم و به سمت رونق اقتصادی حرکت کنیم تا راه برای افزایش سرمایه گذاری و در نتیجه رشد تصدی گری بخش خصوصی باز شود.
این کارگردان تئاتر، تعامل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بعنوان بدنه ی قدرتمند دولت در حوزه ی فرهنگ و هنر با هنرمندان را مثبت توصیف کرد و ادامه داد: مسئله ی مهم، نهادهای فرهنگی هستند که در مورد مسائل فرهنگی، اظهار نظر می کنند اما کاری انجام می دهند. مثلا در مورد مصرف دخانیات، هر وقت صحبت فرهنگ سازی می شود پای وزیر ارشاد را پیش می کشند که چرا در مسئله ی مصرف سیگار و دخانیات کاری نمی کنید؟ خب این حرف شاید تا به حال کمتر گفته شده اما وضعیت بودجه ی وزارت ارشاد مشخص است و ما می دانیم که این وزارتخانه، تنها نهادی نیست که بودجه ی فرهنگی دارد.
وی افزود: بسیاری از سازمان های دیگر بودجه ی فرهنگی دارند و چه بسا که از بودجه ی وزارت ارشاد بیشتر است، اما کمتر کسی آسیب های فرهنگی را از آنان جویا می شود. نهادهایی که از بودجه ی فرهنگی استفاده می کنند اما پاسخگوی مسائل فرهنگی نیستند و هیچ نماینده ای هم از آن ها سئوال نمی کند. یک وزارتخانه، نمی تواند فرهنگ بسازد. فرهنگ و وظیفه ی فرهنگ سازی بر عهده ی همه است. سازمان، نهاد و موسسه ای که اعتراض می کند به اینکه محصول فرهنگی در موردی خاص تولید شده و مناسب نیست، چرا خود از بودجه ی فرهنگی در اختیارش، برای تولید و عرضه ی محصول فرهنگی و هنری استفاده نمی کند؟
نادری که سابقه ی مدیریت تئاتری در بدنه ی دولتی دارد، با بیان اینکه نمی دانم همسوگرایی مدیریت فرهنگی، کی و چطور شکل خواهد گرفت، اذعان کرد: قانون، تقسیم وظایف مشخص دارد و همه چیز روی کاغذ نوشته شده، اما در اجرا بین واقعیت و حقیقت تفاوت وجود دارد. یعنی موسسه ی فرهنگی با بودجه ی دولتی، در باره ی مسائل فرهنگی کشور اظهار نظر می کند و بیانیه صادر می کند و خط مشی مناسبی دارد که خوب هم هست اما نمی خواهند سهم شان را در تولید و عرضه ی آثار به درستی ایفا کنند. ارشاد، بدنه ای محدود با فعالیت های بسیار نامحدود است که ظرف و مظروف آن به لحاظ بودجه یکی نیست. من دلم می سوزد برای وزیران فرهنگ و ارشاد اسلامی که باید پاسخگوی این حجم از مطالبات، انتظارات واعتراض در برابر این بودجه ی محدود باشند.
نظر شما