به گزارش خبرگزاری شبستان، آيت الله عليرضا اعرافي، مدير حوزه‌هاي علميه سراسر کشور، همزمان با روز ملي وقف با صدور پيامي با گراميداشت اين روز، وقف را زيباترين مهندسي و ماندگارترين سرمايه اخروي دانست.
متن کامل اين پيام به اين شرح است:
وقف، صدقه جاريه در جغرافياي زمان، باقيات صالحات ماندگار و ره‌توشه آخرت است که با حبس سرمايه‌اي از دادهاي الهي در کارهاي نيک و خيرات مبرات انجام مي‌گيرد. بر پايه آموزه‌هاي وحياني اسلام، دارايي و سرمايه هرکسي غير از خوراک و پوشاک مصرفي، چيزي جز وقف در راه خدا نيست که مصارف اخروي انسان را تامين و تضمين مي‌کند و وزر و بال را در روزي که «لا ينفع فيه مال و لا بنون» از آدمي بر مي‌دارد و دادرس مردمان و فريادرس روزهاي سخت مواقيت پنجاه‌گانه است. واقف امروز، با وقف کردن بخشي از بخشش‌هاي الهي، خود را براي روزي آماده مي‌کند که «نه داد و ستدي است و نه دوستي و شفاعتي» اين چنين آرايه‌هاي زندگي دنيوي را سازه‌اي استوار براي سراي اخروي خويش مي‌سازد و به آموزه وحياني «الباقيات و الصالحات خير عند ربک ثوابا و خير عملا» پاسخي مثبت و درخور مي‌دهد. وقف زيباترين مهندسي اقتصادي است که زينت‌هاي حيات دنيوي را از کميت به کيفيت تبديل مي‌کند و از ماده به معنا مي‌رسد. وقف، بهترين توسعه عددي از بي‌نهايت صفرهاي کمي با «واحديت احديت حق تعالي» و انقلاب و جهش از «کميت به کيفيت» بر پايه صيرورت جهشي از خلق به انشاي «وانا الي ربنا لمنقلبون» است. وقف، ساده‌ترين معادله رياضي در پيچيده‌ترين احوالات نفس انساني است. وقف، ايستادن در برابر خواسته‌ها و هواهاي بي‌پايان نفساني و مبارزه عليه وسوسه‌ها و گام‌هاي هبوطي شيطاني است.
وقف يک حرکت ساده در پيچيده‌ترين پيچ تاريخي تغييرات انساني است. وقف عبور از خودخواهي‌ها و خودبيني‌ها و رسيدن به کمالات وجودي خدادوستي و مردم‌دوستي در سايه رهايي از ماديات پست دنيوي است. وقف فتح الفتوحي است که انسان را از همه تعلقات آزاد مي‌سازد و منشا فتح و سبک‌بالي روح و گشايش و سعه وجودي جان آدمي مي‌شود.
اينگونه وقف کمال انقطاعي را با فرار از پاسخ‌گويي به مجموعه بي‌نهايت تعلقات و متعلقاتي در درون و بيرون آماده مي‌سازد تا سلمان‌وار از بازخواست بر آتشين پايگاه در ايستگاه‌هاي اخروي به پاسخ کوتاه از سکوي پرتاب «بخشيدم» به سرعتي «براق‌وار» پرواز در آيد و جان‌هاي آدمي را از گرفتاري در انواع رنگارنگ و متعدد و متنوع متعلق به مقام معلق به واله «ذکرک» مي‌رساند. اينچنين است که واقف، از همه حجاب‌هاي ظلماني و نوراني مي‌گذرد و به «ابصار قلوب» و ديدگان دل‌هايش به جمال کمال الهي به ناظره نضره نعيم در جنات صفات و ذات مي‌نشيند و سرمست بر اهل ديدگان تبسم فوز عظيم مي‌زند و سرخوش از فرمان «ادخلوها بسلام آمنين» از نداي «طوبي لهم و حسن مآب» بهره‌مند مي‌شوند. وقف يک سنت اسلامي در همه شرايط الهي است، چراکه واقف با وقف خويش «فرار الي الله» از همه چيز به سوي «قرب الي الله» را تجربه مي‌کند و خود را از همه علائق و رنگ تعلقات وارسته و از هرگونه دلبستگي و آلاينده‌ها پيراسته مي‌کند و کمال الانقطاع را رقم مي‌زند. زيرا هرگونه تعلق و متعلقي پايبندي بر دل است که انسان را در باتلاق دنيا گير مي‌اندازد و نه تنها حرکت را از وي سلب مي‌کند، بلکه دم به دم در خود فرو مي‌برد و روح و جانش را به هلاکت و تباهي مي‌کشاند. وقف همچنين يک حرکت معنادار در دنياي بي‌معنايي است که همه حقيقت و ثروت و سرمايه را در عدد و شماره‌ها مي‌داند و ارزش و زمان و زندگي را به عيار طلا مي‌سنجد و جان آدمي را به بهايي اندک به خسران ابدي مي‌فروشد. واقف ارزش انسان و عصر حيات دنيوي را خود مي‌شناسد و آن را جز به ايمان و عمل صالح ماندگار نمي‌فروشد و به جاي معامله با شيطان نفس، با خدايش معامله مي‌کند.
نظر شما