«آسپرین»؛ حرکتی نو در سریال‌سازی با طعم معما و سایکو

خبرگزاری شبستان- سرویس فرهنگ و ادب: وقتی قسمت اول «آسپرین» و سکانس‌های ابتدایی این سریال را دیدم، در ذهنم گذشت که باز هم با یک سریال تقلیدی مواجه هستم- دکتری که حافظه شخصی که از مرگ جان سالم به در برده و جراحی پلاستیک شده را از نو پایه گذاشته و سعی دارد از او به عنوان گماشته شخصی استفاده کند- اما پس از گذشت دو قسمت از سریال از اینکه پیش‌داوری کردم، ناراحت شدم.

در نگاه اول، با سریالی سایکو روبرو هستیم؛ افرادی با قصه‌های بسیار و پیچیده به همراه موضوع محوری علمی، که این موضوع همراه با کاراکتر اصلی اثر در وسط دایره قرار می‌گیرد و تمامی اتفاقات حول این محور روایت، در فضایی مدرن ساخته و پرداخته می‌شوند.

کارگردان مجموعه که البته نویسنده و تهیه‌کننده کار نیز هست، توانسته با به کارگیری لوکیشن‌های بسیار، فضاسازی‌های فراوان، دیالوگ‌های منسجم، حرکات بدنی کاراکترها و استفاده از موسیقی متفاوت زمینه و تیتراژ متفاوت دوزبانه با موسیقی خاص لحظات خوبی را برای مخاطب رقم بزند. همچنین توزیع به موقع این مجموعه در دوشنبه هر هفته از دیگر ویژگی‌های بارز این کار به حساب می‌آید. 

ژانر «آسپرین» به گفته فرهاد نجفی، معماگونه و درام است که البته نگارنده معتقد است سریال «آسپرین» ژانر معمایی، علمی، درام و رگه‌هایی از سایکو دارد و همین ترکیب سبب شده که از بیشتر سریال‌های ایرانی، جذاب‌تر باشد.

فرهاد نجفی، کارگردان جوان سریال «آسپرین» در کارنامه خود فیلم و سریال‌های اکشن، پلیسی و پر از حرکت و جنبش دارد که به تبع این ویژگی، تعلیق دلنشینی را در «آسپرین» نیز شاهدیم. این کارگردان جوان روی موضوعاتی دست می‌گذارد که تعداد انگشت‌شماری از کارگردانان کشورمان سراغ آنها می‌روند و با هوش و ذکاوت بالایی، داستان را معماگونه و جذاب پیش می‌برد. «آسپیرین» را شاید ‌بتوان در مواردی اثری تقلیدی از سینمای مدرن و پست مدرن و به ویژه سینمای آمریکایی دانست اما در این خصوص می‌توان گفت به دلیل اینکه کمتر هنرمندی در سینما و تلویزیون ایران به سراغ ژانر سایکو می‌رود و ما کمتر اثری با این روایت سراغ داریم، این‌گونه احساس می‌شود که از آثار غربی کپی‌برداری شده است. این در حالی است که این کارگردان جوان جسارت و جرأت فراوانی برای ساخت چنین مجموعه‌ای را داشته است و انتظار داریم که شاهد ساخت آثاری متفاوت از این کارگردان و بقیه فیلمسازان باشیم.

نجفی، همچنین در استفاده از بازیگران و به ویژه بازیگر اصلی فیلم انتخاب خوبی داشته است؛ «علیرام نورایی» بازیگر جوان سینما و تلویزیون که پیش از «آسپرین» نیز با فرهاد نجفی همکاری داشته است، توانسته به خوبی از عهده نقش خود برآید. او علیرغم بیشتر بازیگران سینمای ایران که از عهده نقش‌های اکشن و پلیسی بر نمی‌آیند توانسته با آمادگی بدنی بالا و شم بازیگری خود، در نقش نیما بدرخشد.  علیرام نورایی از عهده نقش چند لایه و پیچیده نیما، پیروز شده و مخاطب را همراه کرده است. در تحلیل استعاری این اثر نیز می‌توان گفت نیما، نماد انسان امروزی و معاصر است که در سردرگمی پیچیدگی‌های جهان معاصر به دنبال خود می‌گردد. 

کارگردان مجموعه همچنین بازیگران جدید و خوش آتیه‌ای را در این مجموعه استفاده کرده است که می‌توان به پیام احمدی‌نیا و ارمیا قاسمی اشاره کرد. مجید صالحی، دیگر بازیگر این مجموعه، نقش کاراگاهی را ایفا می‌کند که وظیفه‌ خود را دستگیری مجرمان به شیوه قانونی و غیرقانونی می‌داند و به همین دلیل گاهی نیز تندرو می‌شود و از دستورات مافوقانش سرپیچی می‌کند و جسورانه وارد عمل می‌شود تا بتواند پرونده‌ای که در دست دارد را خودش به تنهایی به سرانجام برساند. 

این کارگردان جوان، در آثارش چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی توانسته از ویژگی‌ها و حرکات بدنی بازیگرانش به خوبی استفاده کند و به همین دلیل اکشن و حرکات بدنی و ورزشی خوبی را از بازیگران او شاهد هستیم، چیزی که کمتر در فیلم‌های سینمایی و سریال‌هایمان می‌بینیم. لازم به ذکر است که گروه فرهنگ و ادب خبرگزاری شبستان ماه‌ها است که موضوع «تاثیر و جایگاه ورزش در سینمای ایران» را پیگیری می‌کند. شما می‌توانید برای مطالعه مصاحبه‌ها با کارشناسان، فیلمسازان و بازیگران اینجا کلیک کنید.

نجفی در آسپیرین، نهاد یا سازمانی که نشان‌دهنده نیروی پلیس یا نیروهای امنیتی باشند، تصویر نکرده است و گروهی را نمایش می‌دهد که همچون کاراگاهان موضوع قاچاق و پروژه‌های خلاف را دنبال و حل می‌کنند. عملکرد، ارتباطات و رفتارهای این کاراگاهان که درجه‌ها و سطوح مختلفی دارند، در خدمت معماهای بسیار سریال است و به مدد آن، فضای معمایی مجموعه پررنگ‌تر شده است.

در کل می‌توان گفت سریال «آسپیرین» حرکتی نو در جریان سریال‌های ایرانی و نمایش خانگی محسوب می‌شود که کارگردان جوان آن با استفاده از روایت متفاوت و داستان متفاوت‌تر توانسته مخاطبان را به دیدن این سریال جلب کند. امیدواریم که «آسپیرین» این شروع خوب را با پایانی خوش‌تر تمام کند و به سرنوشت سریال‌های دیگر نمایش خانگی مثل «قلب یخی» دچار نشود.

یادداشت: آزاده فضلی