به گزارش خبرگزاری شبستان، مهدی کاموس در نشست نقد و بررسی تاریخ مطبوعات دینی که در غرفه معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد، با بیان این مطلب گفت: در بحث تاریخ مطبوعات دینی باید جایگاه مطبوعات دینی درکشور و دین در مطبوعات را از یکدیگر جدا کنیم.
وی افزود: پس از انقلاب اسلامی پرداختن به مطبوعات دینی به حداکثر خود رسیده و این در حالی است که تا پیش از انقلاب پرداختن به دین در مطبوعات نسبت به سایر موضوعات یک به 10 بوده است.
کاموس با اشاره به انتشار دو کتاب موثر در حوزه مطبوعات دینی تصریح کرد: در سال 1382، کتاب راهنمای مطبوعات اسلامی و تاریخچه مطبوعات دینی و اخلاق روزنامه‌نگاری منتشر شد که هر دو کتاب اطلاعات خوبی از تاریخچه مطبوعات اسلامی به مخاطب می‌دهد.
وی با بیان اینکه برای بررسی مطبوعات دینی نیازمند آگاهی از تاریخچه مدارس دینی در ایران هستیم، تصریح کرد: تاریخچه مطبوعات دینی و مدارس دینی با یکدیگر پیوند خورده است، اما باید بدانیم که منظور ما مدارس جدید دینی در ایران است نه حوزه علمیه و مکتب.
این پژوهشگر ادامه داد: نخستین مدارس جدید در ایران توسط میسیونرهای پروتستان مسیحی شکل گرفته است و آنها توانستند تنها در ارومیه 117 مدرسه ایجاد کنند.به گفته کاموس در دوران پهلوی و در سال 1322، وجود مطبوعات دینی برای کودکان واجب شد و در این دوره 180 مدرسه جدید مذهبی با حمایت جامعه تعلیمات دینی تا سال 1328 تشکیل شد.
این پژوهشگر توضیح داد: نخستین مدرسه مذهبی با توجه به تعاریف ما در زمان مشروطه از سوی آیت‌الله طباطبایی شکل گرفت و پس از آن نیز نخستین مطبوعات اسلامی کودکان با نام نوردانش در سازمان وحدت نوین اسلامی تاسیس شد.
بنا بر گزارش ستاد خبری نوزدهمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن‌کریم، وی ادامه داد: البته پیش از نشریه «نوردانش»، «جمله تعلیمات اسلامی» در سال‌های 1331-1330 در مدارس و زیرنظر جامعه تعلیمات اسلامی منتشر شده بود که در تاریخ مطبوعات چندان به آن توجه نشده است.
کاموس با اشاره به بحث ادبیات کودک و نوجوان تاکید کرد: در دوره ناصری موضوعی به نام «بچه‌خوانی» بود و می‌توان گفت که ادبیات کودک و نوجوان از همین مقاله‌های «بچه‌خوانی» که محتوای اندک داشتند، شکل گرفت.
پایان پیام/
نظر شما