خبرگزاری شبستان: آبروی مومن از آبروی کعبه و خانه خدا بیشتر است. گاهی یادمان می رود که خدایی که خودش ستارالعیوب و پرده پوش است و بسیاری از رازها و آبروی ما را حفظ کرده خودش به ما گفته که ما هم مراعات آبروی دیگران را بکنیم.
در روایتی داریم که مومن، مومن نیست مگر اینکه سه ویژگی داشته باشد، یکی از آن اینکه رازدار باشد و آبروی مردم را حفظ کند. وضعیت ما اگر رازمان فاش می شد اصلا خوب نبود، در روایت هست که اگر برادران و دوستان تو بوی تعفن گناهان تو را استشمام می کردند از کنارت رد نمی شدند.
خدا نسبت به بنده خودش از هر چیزی بیشتر غیرت دارد و اگر کسی با آبروی بنده اش بازی کند نمی بخشد. آدم حق ندارد که حتی راز خودش را فاش کند و گناهی که کرده را بگوید. خدا می گوید تو اگر هم گناهی کرده ای من قرار است ببخشم و تو حق نداری آن را پیش کسی افشا کنی.
گاهی در فضای عمومی جامعه می بینیم که افشاگری وجود دارد و فاش کردن اسرار زندگی مردم که ربطی به مواضع فکری و سیاسی آنها ندارد. اینکه من با کسی اختلاف دارم و به بهانه اختلاف سیاسی و عقیدتی خودم آبروی کسی را ببرم.
برخی فکر می کنند اگر رازهای مردم را بدانند آدم های بزرگتری هستند، در حالی که آدم بزرگ کسی است که راز بیشتر می داند اما به روی خودش نمی آورد و تغافل و تجاهل می کند. امیرالمومنین در این باره فرمانی به مالک اشتر به عنوان حاکم و مدیر جامعه دارد که می گوید:
«مالک از همه بیشتر از کسی بترس که پیش تو می آید و عیب مردم را برای تو نقل می کند. همه مردم عیب دارند و حاکم جامعه اسلامی قبل از همه باید این عیب ها را بپوشاند و چیزهایی را که آشکار نشده فاش نکند. حتی چیزی را هم که فاش می شود تو باید درستش کنی که تعبیر بد نشود.چیزی که پنهان بوده به خدا مربوط است . اگر تو سر کسی را پوشاندی خدا هم آبروی تو را حفظ می کند.»
امروز عیب دیگران را به تو می گویند، فردا عیب تو را به دیگران خواهند گفت.باید بنایی بگذاریم که افراد جرات نکنند به افشاگری و عیب گویی از دیگران که اینها بنیان جامعه را برهم می زند.
وبلاگ دست نوشته های سید سبحان بطحایی
نظر شما