به گزارش خبرگزاری شبستان، از آنجا که بدون در هم آمیختن نیروها و بدون انسجام یافتن یک اجتماع نمی توان تحولی انسانی و عمیق به وجود آورد، پیامبر به امر خداوند در حرکت و تلاش نوین خود، مردمان را به وحدت فراخواند:
«ان هذه امتکم امه واحده و انا ربکم فاتفون» . دشمنی های دیرین را به دوستی های بی مانند تبدیل کرد و با عوامل اختلاف آفرین و با هرگونه اختلاف و اختلاف آفرینی خواه میان مهاجر و انصار و خواه میان عرب و عجم و ... به شدت مخالفت می نمود، زیرا خداوند فرمان داده بود: «انما المومنون اخوه فاصلحوا بین اخویکم» .
مرکز آموزش علمی و عملی و پایگاه اصلی وحدت و حل اختلاف مسجد بود و به همین جهت وقتی مسجد ضرار این جایگاه و نقش وحدت آفرینی را از دست داد و به مرکزی برای اختلاف افکنی مبدل شد، تخریب گردید و جایگاه انبوه ساختن زباله شد. «والذین اتخذوا مسجدا ضرارا و کفرا و تفریقا بین المومنین... لا تقم فیه ابدا». این سنت نبوی به مسلمانان نشان داد که هر مرکز اختلاف آفرین هرکجا که باشد حتی اگر نام مسجد به خود بگیرد باید تخریب و به مزبله تبدیل شود.
ضرورت پیروی از سیره در دوران معاصر
اکنون نباید تنها به ذکر و یادکرد سنت نبوی در مورد مساجد اکتفا کرد، بلکه پرسش اساسی آن است که اکنون برای اصلاح امت اسلامی و نجات بشریت از کجا و چگونه آغاز کرد و از کدامین مرکز تحول و اصلاحات امت اسلامی را پی گرفت؟ پیام کنونی سنت نبوی در مورد مساجد چیست؟
بدون تردید امروز کلید حل مشکلات بسیار امت بزرگ اسلامی در مسجد یافت می شود، اقدام و سنت نبوی در تاسیس مسجد، یک حرکت مقطعی یا نمادین و اتفاقی نیست بلکه حساب شده نقطه آغاز را به ما نشان داده است و بدون شک هم اکنون نیز می تواند و می بایست نقطه آغاز و بهترین و کوتاه ترین مسیر اصلاح امت اسلامی قلمداد می شود. پس باید به سنت نبوی بازگشت و مسجد را احیا کرد زیرا مشکل امت اسلامی نداشتن محل عبادت نیست که بر اساس فرموده رسول اش: «جعلت لی الارض مسجداً و طهوراً» بلکه مشکل آنان مرکز هدایت و الهام امور مختلف است که سرچشمه آن در مسجد است.
بدین سان رهبران معنوی و فکری مسلمانان هم اکنون بر اساس شرح صدر «الم نشرح لک صدرک» احساس مسئولیت «عزیز علیه ما عنتم» و مصلحت سنجی امت «ولا تتبع اهوائهم» باید دامن پر دامنه اختلافات را برچینند و وحدت و یکدلی و یگانگی را که صلاح و اصلاح امت اسلامی در آن است مورد توجه قرار دهند و آن را در احیای نقش ها و کارکرد مساجد جست وجو کنند.
آری مسجد مرکز «یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه» بوده و باید باشد و رسالت پیامبر «لیقوم الناس بالقسط» و «یضع عنهم اصرهم و الاغلال التی کانت علیهم» بوده و باید امروز رسالت دانشمندان مسلمان نیز همان باشد.
به راستی آیا « اسطوانه الوفود» هم اینک نیز برای امت اسلامی پیامی برای برگزاری گفت وگوهای برهانی و وحدت آفرین در بر ندارد؟
آیا اسطوانه مخلقه مسلمانان را به طهارت و آراستگی و خوشبویی دعوت نمی کند؟
آیا اسطوانه توبه و سریر در مسجد نبوی ما را به اعتکاف و استغفار و توبه فرا نمی خواند؟
و آیا سکوت امروزین مساجد در شبکه های مختلف صدایی، تصویری، اینترانتی و اینترنتی جهان با اسطوانه حنانه سازگار است؟
به راستی آیا بُعد جهاد آفرین مساجد قابل احیا نیست؟ اگر مساجد این کارکرد برگرفته از سنت نبوی را ایفا می کردند حتی اگر دولت های اسلامی به هر دلیل نمی توانستند از کیان امت اسلامی دفاع کنند و اسرائیل و آمریکا از لبنان و فلسطین و عراق برانند، آیا اسرائیل و آمریکا جرأت آن را داشت که این همه جنایات فجیع در لبنان و عراق و افغانستان به وجود آورد؟
افزون بر نقش آفرینی مساجد در حل مشکلات امت اسلامی، هم اکنون گمشده بشریت را نیز فقط در مساجد می توان یافت. به گفته الکسیس کارل دانشمند زیست شناس و برنده دو جایزه نوبل: انسان همچنان که به آب و اکسیژن نیازمند است، به خدا نیز محتاج است و احساس عرفانی، احساس اخلاقی، احساس جمال و نور عقل، به شخصیت بشری، شگفتگی و انبساط پرمعنا و کاملی می بخشد... .
ملت هایی که نیایش از میان آنان رخت بربندد به طور قطعی سقوط می کنند. مگر نه آن است که دانشگاه های صنعتی و تجربی و نظامی بریده از اخلاق و انسانیت و تهذیب که عالمان و متخصصان بی تعهد می پرورانند و منشا ساخت تسلیحات شیمیایی، بمب ها و کاربرد آنها علیه افراد بی گناه هستند و در یک کلام جدا ساختن علم، صنعت، تربیت و اقتصاد از دین و مسجد و معبد، این مشکلات را به بار آورده است و هم اکنون بشریت خسارت جبران ناپذیر این جداسازی را تجربه می کند؟
به راستی انسان مادی امروزی که به مادون انسانیت سقوط یافته و با گرفتار آمدن به نوعی جزمیت و دگماتیسم در مورد محسوسات عقل را از کلی نگری حق جویانه به جزئی نگری منفعت گرایانه معطوف ساخته و رفاه و پیشرفت اقتصادی او را از تعالی انسانی و اخلاقی باز داشته، از کدامین مرکز جز مسجد می تواند انتظار هدایت و یاری داشته باشد؟
پس باید با ایمانی راستین و باوری پولادین سنت نبوی در مورد مساجد را در پی گرفت که:
در این بحر جز مرد داعی نرفت
گم آن شد که دنبال راعی نرفت
کسانی کزین راه برگشته اند
برفتند بسیار و سرگشته اند
خلاف پیامبر کسی ره گزید
که هرگز به منزل نخواهد رسید
مپندار سعدی که راه صفا
توان رفت جز پی مصطفی
منبع: کتاب «فروغ مسجد»
نظر شما