به گزارش خبرگزاری شبستان،رضا درستکار منتقد و کارگردان در گفت‌وگویی به تاثیرات برگزاری جایزه بزرگ آوینی در ترغیب و تشویق هنرمندان به ساخت آثاری در راستای تفکرات شهید آوینی اشاره کرد و گفت: مستندی خوب و موفق است که نگاه نقادانه و منفی به شرایط در جهت اصلاح و ساخت داشته باشد.. اکثر آثار مستند ما اقتدا به «خانه سیاه است» فروغ فرخزاد دارند و غالباً آثار مستند براساس آن فیلم چیدمان می‌شوند. تفاوت مستند آوینی با دیگر مستندها در این است که این چیدمان را به‌هم می‌ریزد. در دل سیاهی نقطه امید را نشان می‌دهد و این سینما باید تقویت شود.
این منتقد و مستندساز ادامه داد: نگاه آوینی به موضوعات و هسته‌های موجود منفی و سیاه نبود، برآمده از امید و آبادانی ساخته و پرداخته می‌شد و معنویت در آن وجود داشت.
وی اظهار داشت: رسالت سنگینی بردوش برگزاری کنندگان جایزه بزرگ آوینی است. برگزاری جایزه بزرگ آوینی در به وجود آوردن سینمای مستند می‌تواند مؤثر باشد زیرا ما سینمای مستند خوب نداریم.
درستکار درباره رویکرد آثار مکتوب و سینمای مورد علاقه آن شهید گفت: به عقیده من آنچه از آثار مکتوب ایشان و انتخاب‌هایشان برمی‌آید، شهید آوینی معتقد به سینمای برآمده از فرهنگ ملی و بومی بوده است. براساس انتخاب و نوشته‌هایی که از وی به جای مانده، علاقه شهید آوینی به نوع خاصی از سینما بوده که تجلی‌اش در آن دوره «قصه‌های مجید» (ساخته کیومرث پوراحمد) بود. فیلمی ساده و بدون پیچ وخم‌‌های عجیب و غریب.
وی در ادامه گفت: ایشان در آثار مکتوب خود به سینمای فنی و کلاسیک آمریکا از جمله کارهای هیچکاک اشاره دارند و البته به سینمای بومی ایران که ربطی هم به آن سینمای خاص مذهبی نداشته است. یکی از جملات خیلی درخشان آن بزرگوار این است: «در سینما مفهومی به عنوان سینمای اسلامی وجود ندارد و این ترکیب ترکیب قشنگی نیست.»
درستکار گفت: علائق ایشان خاص بود. شهید آوینی مانند تمام منتقدان تراز اول، بیش از آن که درگیر محتوا و حواشی سینما باشد روی مبانی زیباشناسی هنر تاکید و پافشاری می‌کرد.
درستکار در ادامه به آثار تصویری ایشان اشاره داشت و گفت: در آثار تصویری، ایشان نگاه تحلیل‌گری به شرایط فرهنگی زمان خود داشت و به همین دلیل در مدتی طولانی درگیر مسایل مربوط به حوزه جنگ بود. قریب به اتفاق آثار سینمای مستند او با گرایش جنگ ساخته شد و مانند هر منتقدی نگاه خود را به موضوع جنگ دنبال می‌کند. نگاه او به آدم‌های جنگ یک نمود و تجلی خاص و ویژه‌ای دارد که تبدیل به یک سبک شد.آوینی شور و پاکباختگی که در آدم‌های جنگ بود را به خوبی به تصویر کشیده و به یک شهود رسیده بود و نگاه تازه‌ای از انسان در موقعیت جنگ و خطر را در آثارش می‌توان یافت. گرایش معنوی در این آثار به وضوح دیده می‌شود که صرفاً مذهبی نیست. نگاه او به جنگ از نگاه محدود تئوری‌پردازان و مستند‌سازان، فراتر بوده است. موقعیت انقلاب و جنگ باعث شد تا در آوینی شخصیت جدیدی متولد شود و تولدی دوباره برای او رقم بخورد. هر انسانی نمی‌تواند به یک تولد دوباره برسد اما آوینی به تولد دوباره و جوانی دوم رسید و این جوانی و سرمستی را می‌توان به وضوح در تصاویری که از شهادت او وجود دارد، دید.
به گزارش ستاد خبری سومین دوره جایزه بزرگ شهید آوینی، عضو هیئت انتخاب اولین دوره این جایزه در پایان گفت: هیئت انتخاب آثار و نگاه مدیران برگزار کننده «جایزه شهید آوینی» از اهمیت خاصی برخودار است. در این بخش اگر طرز فکر و نگاه ما یک‌سو و یک جهت باشد هیچ کمکی نخواهد کرد. اینجا اتفاقا به بهانه تعهدمداری، تخصص را فراموش کنیم. باید دوستان برگزار کننده، مبانی و خاستگاه‌های شهید آوینی را تقویت کنند. دوستان باید از افرادی که در دوره‌های گذشته حضور داشتند دعوت به عمل آورند تا یک آسیب‌شناسی از دوره‌های برگزاری جایزه صورت گیرد.
سومین دوره جایزه بزرگ شهید آوینی با محوریت سینمای مستند دفاع مقدس، مقاومت و پایداری، مستند اجتماعی و مستند سیاسی، شهریور ماه 1390 در شهر تهران برگزار می‌شود.
پایان پیام/
نظر شما