به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، در ادامه برنامه‌های مستند سینماتک خانه هنرمندان ایران که با همکاری انجمن تهیه‌کنندگان سینمای مستند برگزار می‌شود، سه‌شنبه 25 آبان دو فیلم مستند «راویان تاریخ» و «گواهان تاریخ» به کارگردانی خسرو سینایی در تالار استاد شهناز به نمایش در آمدند. در ادامه نیز نشست نقد و بررسی فیلم با حضور خسرو سینایی و پدرام اکبری برگزار شد. از دیگر چهره‌های حاضر در این برنامه می‌توان به هارون یشایایی، اکبر عالمی، فرهاد ورهرام، علی لقمانی و .. اشاره کرد.
در ابتدای این نشست اکبری به اهمیت شناخت تاریخ اشاره کرد و گفت: سینایی اگرچه این دو فیلم را به سفارش بانک مرکزی ساخته است، اما در ساخت آنها سفارشی عمل نکرده بلکه ذوق، آگاهی و هنر خود را در آنها وارد کرده است. فیلمبرداری فیلم که توسط علی لقمانی انجام شده نیز بسیار دقیق بوده و در حرکت نرم دوربین، کوچکترین لغزشی نمی بینیم.
پس از آن سینایی ضمن اشاره به نقش خانه هنرمندان ایران در فضای فرهنگی کشور گفت: خانه هنرمندان ایران یکی از نقاط دوست داشتنی شهر تهران است که به شخصه مهمانان خارجی خود را پیش از هر جایی دیگری، به بازدید خانه هنرمندان می فرستم. دلیل آن هم این است که خانه هنرمندان ایران، فضای زنده جوانان امروز است؛ جوانانی که زندگی، هنر و نگاه متفاوت خود را دارند.
وی سپس به قضیه سفارش آثار مستند از سوی نهادها اشاره کرد و ادامه داد: سرودن شاهنامه توسط فردوسی بر چه اساسی بود؟ یا مسجد شیخ لطف الله چگونه ساخته شد؟ پس مساله اصلی اینست که آیا امکان دارد در محدوده ی سفارش، خلاقیت هنری مورد نیاز را پیاده کرد یا مجبور هستید به شکل دستوری عمل کنید؟ متاسفانه بسیاری از آثار که امروز مستند نامیده می شوند، در عمل گزارش و تبلیغی از خدمات مدیران هستند. اما به شخصه حاضر به انجام چنین کاری نیستم. درست است که هنرمند برای انجام کار خود به بودجه نیاز دارد، اما در نهایت باید در خلق آن آزاد باشد. باید در عین حرفه ای بودن، فیلم تولیدی قابل ارائه هم باشد. ضمن اینکه باید بپذیریم که فیلمی مثل «گواهان تاریخ» را نمی توانیم بر اساس تصمیم شخصی بسازیم، چرا که اساسا امکان ورود به آن مکان برای ما وجود نداشت.
سینایی افزود: کار فیلمبرداری «گواهان تاریخ» بسیار دشوار بود چرا که سرتاسر موزه از شیشه و موجب انعکاس نور بود. ضمن اینکه اجازه خارج کردن جواهرات از پشت ویترین ها را نداشتیم. باید بگویم لقمانی و اسکندری در کار فیلمبرداری و نورپردازی واقعا معجزه کردند. اما به هر حال برای من مهم است که در این زمانه که زندگی می کنیم، فیلم های بسازیم که به عنوان یادگار برای نسل های آینده باقی بماند و آگاهی آنها نسبت به تاریخ را از آگاهی نسل ما بیشتر کند. در این مسیر همواره دوستانی بوده اند که به من دلگرمی و نیروی ادامه کار داده اند.
کارگردان «عروس آتش» در پایان به گله از شرایط فیلمسازی در سینمای ایران پرداخت و گفت: می خواهم بپرسم اینکه «سپید جامه»، «صورتگران عصر خون»، «قطار زمستانی»، «دادگاه تلویزیونی» و.. ساخته نشود، چه نفعی دارد؟ جز اینکه ممکن است چند نفری که چوب لای چرخ ما می گذارند را خوشحال کند. فیلمنامه های این فیلم ها از سالها قبل و برخی بیش از 30 سال پیش نوشته شده و در انتظار ساخته شدن هستند. آیا پس از 50 سال کار در این زمینه، حق ندارم تجربیات خود را به جز در فیلم های کوتاه مستند، در یکی از این فیلم ها پیاده کنم؟ همواره امیدوار بوده ام که حاصل عمرم را در فیلم هایی پیاده کنم که به درد این مملکت و تاریخ ما می خورد، اما نشد که نشد. اینکه جلوی این کار را می گیرید، چه چیزی نصیب شما می کند؟ به هر حال ما تا لحظه آخر عمر به فیلمسازی ادامه می دهیم و اگر جلوی ساخت این فیلم ها گرفته شود هم به شکل دورهمی و کم خرج فیلم های خودمان را می سازیم. همانطور که فیلم «دستگاه» را تنها با دو میلیون تومان ساختیم.
نظر شما