به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان، هادی خانیکی، استاد رسانه دانشگاه علامه طباطبایی در نشستی که در تالار گفت و گوی بیست و دومین نمایشگاه بین المللی مطبوعات با موضوع تخصصی «رسانه های تخصصی و چالش های پیش رو» برگزار شد، گفت: باید دید جایگاه نشریات تخصصی مختلف در ایران میان مطبوعات چگونه است.
وی افزود: حال و روز مطبوعات خوب نیست و از اقبال خوبی برخوردار نیستند چرا که با موانع اقتصادی، حقوقی و سیاسی مواجه می شوند. در این شرایط که 5 میلیون دانشجو و 13 میلیون دانشجو داریم حداکثر روزانه 800 هزار تیراژ روزنامه منتشر می شود و این وضعیت خوبی نیست.
این استاد دانشگاه بیان کرد: برخی ها معتقدند با رشد شبکه های مجازی استقبال از مطبوعات نیز باید کم شود و عمر مطبوعات رو به تمام شدن است اما بنده این را طبیعی نمی دانم بلکه می توان وضعیت بهتری را برای مطبوعات رقم زد.
خانیکی تصریح کرد: در این وضعیت نه چندان رضایت بخش مطبوعات بعضی از رسانه ها هنوز زنده هستند و این بخش کمتر آسیب دیده است می توان به نشریات تخصصی اشاره کرد.
وی ادامه داد: نشریات تخصصی ظرفیت هایی دارند که می توان بهتر به آن پرداخت و نیازمند توجه دولت، جامعه، نهادهای مدنی و بخش های نخبگی هستند، به همین دلیل ظرفیت، استعداد و بهبود در نشریات تخصصی بیشتر است.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: جامعه ما دستخوش تغییرات پرشتاب است. در این تغییریافتگی تمایزیافتگی و تفکیک جامعه مخاطبان طبیعی است، باید به دنبال نشریاتی رفت که به صورت توده وار مطبوعات انبوه را دنبال می کنند. نشریات تخصصی برای جامعه تخصصی است.
خانیکی اضافه کرد: نشریات تخصصی از تیراژ کمتری برخوردارند اما تاثیرگذاری کمی ندارند چرا که برای گروه های نخبه و متخصصان است و جامعه به سمت خستگی می رود و جایی هم برای نشریات تخصصی پیدا می شود.
وی یادآور شد: دشواری روزنامه ها این است که کار خبری و سیاسی می کنند و به همین دلیل آسیب پذیرند و تهدیدهای فراوان دارند اما در مقابل روزنامه های تخصصی امن تر هستند و بهتر می توانند از مخاطرات حفظ شوند.
وی ادامه داد: به لحاظ سیاسی و فرهنگی نشریات تخصصی از جایگاه بهتری برخوردارند.
وی با اشاره به تهدید نشریات تخصصی گفت: بزرگترین تهدید وضعیت اقتصادی است.، اگر بازار مطلوب اقتصادی نداشته باشند، شکست می خورند و بند ناف نشریات تخصصی سیاستگذاری و برنامه ریزی دولت ها بستگی دارد و بزرگترین چالش آنان است.
نظر شما